خطر بروز یک انتفاضۀ جدید در فلسطین

اسرائیل و مریضی «شهرک سازی» آن، عنوان لیبراسیون است که یاد آوری میکند که، بعد از کشته شدن یک کودک، در یک آتش افروزی جنایی، که کار اسرائیلی های شهرک ها بود، مناطق مربوط به فلسطین، با تظاهرات های شدید تکان خوردند. اصل موضوع، به گفتۀ لیبراسیون، این است که کشته شدن این کودک نوزاد، طی یک سوء قصد، که شام پنجشنبه، توسط یهودی های افراطی، در سرزمین فلسطین صورت گرفت، میتواند منتهی به یک انتفاضۀ جدید شود.

از زبان یکی از فلسطینی ها میخوانیم که آنچه ناراحت کننده است این نیست که چرا شهرک ساز ها، یا استعمارگران، ظالم استند، بلکه ناراحت کننده این است که آنان توسط حکومت اسرائیل تشویق و پشتیبانی میشوند. ولی در هیمن صفحات لیبراسیون، از زبان یکی از نمایندگان سابق حرب کار در پارلمان اسرائیل میخوانیم که اعتماد میان ناتانیاهو و این شهرک سازان یا استعمارگران، که به فرانسوی به آنان «کولون» میگویند، که از همان «کولونی»، به معنی مستعمره، آمده است، از هم پاشیده است. به نظر این نمایندۀ سابق پارلمان اسرائیل، که «دانیل بن سیمون» نام دارد و همچنان، یک زمانی خبرنگار بود، خشونت های که توسط این شهرک سازان اعمال میشود، که گاهی هم بسیار جوان و بسیار رادیکال استند، نمایندگی از بحران شدید اعتماد به حکومت و دولت اسرائیل، نهاد های دولتی و شخص نتانیاهو میکند.

فیگارو هم، از مرگ یک کودک فلسطینی، و واکنش کرانه های رود اردن نوشته است. نوشتۀ فیگارو با محکوم کردن این عمل توسط خود نتانیاهو آغاز میشود که این عمل یهودی های افراطی را، «یک عمل تروریستی، در همه ابعاد آن»، تعریف کرده است. در فیگارو میخوانیم که بن یمین نتانیاهو، این اصطلاح را استثنائاً در مورد یک عمل یهودیان بکار برده است، در حالیکه او معمولاً این اصطلاح را به اعمال فلسطینی ها منحصر میکند.

در شرح قضیه میخوانیم که جمعه، صبح زود، چهار تن از افراطیان یهودی، که از یکی از این شهرک ها آمده بودند، بطری های آتش زا را از راه پنجره های خانه، که به دلیل گرمای تابستان باز بودند، به داخل یکی از خانه های دهکدۀ «دوما»، در شمال کرانه های رود اردن انداختند. خانوادۀ «داوابچه» که هنوز خواب بودند، زندانی شعله های آتش شدند و علی، پسربچه ای که یک سال و نیم داشت، زنده در آتش سوخت. پدر و مادر و یک برادر او، که چهار سال دارد، هم به شدت سوختند و در میان مرگ و زندگی قرار دارند. روی دیوار های این خانه، این سوء قصد، با کلمۀ «انتقام» به زبان عبری امضا شده است.

* * *

در فیگارو همچنان صحبت از قرارداد «میسترال» است. روسیه اعلان کرده است که فرانسه، به دلیل عدم فرستادن دو کشتی جنگی که در گذشته، به روسیه فروخته بود، یک ملیارد اورو به این کشور میپردازد. بعد از هشت ماه مذاکره، در حالیکه فرانسه، بعد از قضایای اوکراین، نمیخواهد این دو کشتی جنگی را، که از نوع هلیکوپتر بردار است، به روسیه بفرستد، قرار شده است برای جبران آن، 1.2 ملیارد اورو به روسیه بپردازد.

* * *

زیر عنوان «تشکر ازاینکه این سوال را مطرح کردید» در لیبراسیون میخوانیم که آیا میتوان ساحل را خصوصی کرد ؟ به دلیل اعلان حضور خاندان شاهی عربستان سعودی، در ماه ژوئیه، در ساحل «میراندول»، کارهای زیربنا سازی، محدود کرن محوطه و آسانسورسازی باعث ایجاد مشاجره در فرانسه شده است. طوماری را هم که در مخالفت با این سفر «شاهانه» ارائه شده است، تا حالا 150 هزار نفر امضا کرده است.

* * *

میرسیم به گونتانامو، یا به گفتۀ لیبراسیون، وعدۀ غیرقابل عملی کردن اوباما. رئیس جمهور ایالات متحده، قرار است یک برنامۀ جدید برای بستن گوانتانامو ارائه کند و به این ترتیب، دورۀ ریاست جمهوری خود را به زیبایی به پایان برساند. ولی کنگرۀ این کشور میتواند مانع این کار شود.

هشت سال بعد از تعهد اوباما، این اردوگاه زندانیان، در خاک کوبا، که سازمان عفو بین الملل آن را به نام «گولاگ» عصر مدرن یاد کرده بود، هنوز هم باز است. 116 تن از «دشمنان مبارز خارجی» هنوز هم در آنجا زندانی استند. اکثر آنان از سال 2002 به اینسو، بدون اتهام و بدون محاکمه در آنجا استند. به جز از حدود ده نفر آنان، که در برابر یک دادگاه قرار گرفتند، دیگران شاید هرگز محاکمه نشوند و دلایل ثبوت جرم آنان هم، که توسط حکومت ایالات متحده به دست آمده اند، توسط هیچ دادگاهی در دنیا مورد قبول قرار نخواهند گرفت، چونکه زیر شکنجه به دست آمده اند.