در ایران منشاء مشکلات خود قانون اساسی است که باید اصلاح شود-گفتگو با قاسم شعله‌سعدی

فقهای شورای نگهبان در توجیه نظر خود به بند 4 قانون اساسی استناد می کنند که تشخیص تطبیق مصوبات و مقررات کشور را با شرع و قانون اساسی منحصراً به آنان داده است. برخی منتقدان فقهای شورای نگهبان در درون حکومت تصمیم آنان را دربارۀ سپنتا نیکنام، نه غیرقانونی که به مصلحت ندانسته اند. پرسش این است : آیا قانوناً حق با شورای نگهبان است یا با منتقدان آنان؟

قاسم شعله سعدی، حقوقدان و نمایندۀ پیشین مجلس شورای اسلامی ایران در پاسخ به این پرسش گفته است که در قیاس با دورۀ قاجار مسئله در ایران نه بی قانونی، بلکه خود قانون و به ویژه قانون اساسی است که اختیارات مطلقی به نهادهای غیرپاسخگو نظیر شورای نگهبان داده است. قاسم شعله سعدی قانون اساسی را ملغمه ای از تناقض ها دانسته که پی آمدش نقض حقوق اساسی است و در ادامه افزوده است که راه حل مشکلات اصلاح خود قانون اساسی ایران است.

شعله سعدی با اشاره به انتقادهایی که رأی شورای نگهبان در مورد نمایندۀ زرتشتی شورای شهر یزد در میان حتا خود اصولگرایان برانگیخته افزوده است که تصمیم های شورای نگهبان باعث شده که سنگ روی سنگ بنا نشود. قاسم شعله سعدی تصریح کرده است که فقهای شورای نگهبان با تفسیر دلبخواهانه از اختیارات مطلق شان نهادی را به عنوان نظارت استصوابی دایر کرده اند که مهمترین مانع برای انتخاب آزادنۀ نمایندگان و انجام اصلاحات ضروری در کشور است. به همین منوال، به گفتۀ قاسم شعله سعدی، فقهای شورای نگهبان در خصوص آقای سپنتا نیکنام دچار خطایی فاحش شده اند زیرا، وظیفۀ اعضای شوراها همانند اعضای مجلس شورای اسلامی وکالت شهروندان صرف نظر از ملاحظات قومی و دینی است و در این معنا مسلمانان آزادند حتا موکلانی از میان غیرمسلمانان و کفار برای خود برگزینند. قاسم شعله سعدی در پایان تصمیم های شورای نگهبان را نهادینه کنندۀ تبعیض های قومی و مذهبی دانسته که بر مبنای تقسیم افراد میان "خودی" و "غیرخودی" شکل گرفته اند. به همین خاطر او تأکید کرده است که راه حل همۀ مشکلات چیزی جز اصلاح قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برای پایان دادن به تناقض های درونی آن نیست...