روزهایی که گذشت، سالی که در پیش است

نوشته: ارشاد علیجانی

شاید بهترین راه برای به دست آوردن دید دقیقتری از آنچه بر جامعه مدنی و طیفهای مختلف تحول خواه در ایران رفته و می رود مراجعه مستقیم به آنها است؛ پرس و جو از روزهای گذشته و سالی است که در پیش است.

سال ٩۰ برای ایرانی از اقشارمختلف، شاید نه به آسانی اما به پایان رسیده است.
هنرمندان، روزنامه نگاران، فعالین حقوق زنان ، کنشگران حقوق بشر، سیاست مداران، فعالان دانشجویی و تاجران و کارمندان و مردم عادی و ... به نظر میرسد روزگار خوشی را پشت سر نگذاشته باشند.
روزنامه نگاران بسیاری دستگیر شدند و در مقابل دوربین های تلویزیونی مجبور به «اعتراف» شدند.
فعالین حقوق زنان بسیاری به علت فشارهای روزافزون جمهوری اسلامی از ایران گریختند.
به نظر می رسد فعالین حقوق بشر با افزایش هر روزه اعدام ها، نتوانند سال گذشته را سال خوبی برای ایران توصیف کنند و فعالان دانشجویی از سویی نگاه به بزررگان جنبش خود در زندان و از سویی دیگر نگاه به دیگران رهبران گریخته از ایران دارند.
بسیاری از رهبران جنبش سبز همچنان در حصر یا زندان به سر میبرند و نشانه ای از باز شدن گره سیاست در ایران به چشم نمیخورد.
معضلات و مشکلات اقتصادی ای که از جمله به علت سوء مدیریت دولت ایران دامنگیر ایران شده و تحریم های شدید بین المللی نیز فشار اقتصادی را بر مردم ایران دو چندان کرده تا تاجران و کارمندان و مردم عادی نیز با نگاهی به سال گذشته این امید را داشته باشند که :« شاید صد سال به از این سال ها» در پیش باشد.
در این رابطه، به گفتگوهای کوتاهی با ایرانیان از اقشار و نگاه های مختلف نشستیم که هر کدام از سالی که گذشت بگویند و بیم و امید خود را برای سال آینده بیان کنند.

خانم محمودیان مادر مهدی محمودیان که به افشاگر زندان رجایی شهر مشهور شده است، دوست ندارد از سال گذشته حرف بزند و از اینکه وعده مرخصی به پسرش داده شده، خوشحال است، او سال گذشته را سال سختی عنوان میکند ولی میگوید پسرش و دیگر زندانیان در زندان رجایی شهر از روحیه خوبی برخوردارند و بهترین هدیه عید، حضور پسرش در کنار خانواده است.

به افرین جنتی عطایی، بازیگر ایرانی ساکن فرانسه با اینکه از وضعیت ناگوار هنرمندان ایرانی برافروخته است، اما هراسش از احتمال جنگ را پنهان نمیکند، او سانسور را به عنوان یکی از بزرگترین مشکلات هنرمندان ایرانی در سال گذشته یاد میکند و امیدوار است سال جدید سالی باشد که ایران به سوی دمکراسی قدم بردارد.

محمد صادقی فعال دانشجویی و عضو شورای مرکزی دفتر ادوار تحکیم وحدت ، سال ٩۰ را سال بدی برای دانشجویان و جنیش دانشجویی توصیف میکند و به بازداشت و سرکوب شدید داشجویان اشاره میکند و سطح غیر قابل قبول علم دانشگاه های ایران را یکی از مشکلات دانشجویان امروز در ایران میداند.
او همچنین از نقشه های برادران «دانشجو» برای دانشگاه آزاد در سال جدید میگوید.

ایلیا جزایری روزنامه نگار، سال ٩۰ را همچون سالهای گذشته سال سیاهی برای روزنامه نگاران در ایران توصیف میکند ومیگوید ایران همچنان بزرگترین زندان روزنامه نگاران دنیا است. او یکی از بدترین اتفاقات در سال گذشته در سپهر رسانه ای ایران را تعطیلی دو سایت بزرگ میزبان وبلاگ های ایرانی میداند، اما بر این نکته نیز تاکید می ورزد که در این شرایط نیز روزنامه نگاران ایرانی با شجاعت گزارش های جنجالی ای تهیه کرده اند.