"سزان" و پرترههایش
"سزان" نقاش مهم سبک امپرسیونیسم و یکی از پیشگامان پساامپرسیونیسم، بیشتر برای تابلوهای طبیعت و طبیعت بیجانش شناخته شده و در شمار بالای نمایشگاهائی که از آثار او در سراسر دنیا برپا گردیده هیچگاه پرترههای او موضوع یک نمایشگاه را تشکیل نمیدادند.
نتشر شده در: : روزآمد شده در
اکنون موزه "اورسه" پاریس از روز ١٣ ژوئن تا ٢٤ سپتامبر این جنبه از هنر "سزان" را به نمایش میگذارد و از جمله ٢۶ پرتره خود وی و ٢٩ پرتره "هورتانس فیکه" (مدل، معشوقه و سپس همسرش)، همراه با پرتره های اعضای دیگر خانوادهاش را از میان ٢٠٠ پرترهای که این نقاش کشیده، به بازدیدکنندگان ارائه میدارد.
این نمایشگاه از این دید جالب است که دارای نظم زمانی است و تحول کار نقاش را از ورای پرترههائی که می کشید نشان میدهد.
دیگر این که متوجه این امر می شویم که چرا نقاشان سالهای آغازین قرن بیستم از او الهام گرفته بودند: بدین دلیل که او شکلها را با رنگ به وجود میآورد. از این رو "پیکاسو" و "ماتیس" میگفتند که «سزان پدر همه آنهاست».
سزان که در سال ۱۸۳۹ در نزدیکی "اکس آن پروانس" به دنیا آمد و بیشتر عمر خود را در آنجا گذراند، به طبیعت و طبیعت بیجان جای مهمی در آثارش میداد.
پدر "سزان" که در سال ۱۸۴۸ بانک "سزان" را بر پانهاد، نمیخواست پسرش که در مدرسه رایگان نقاشی شهرش ثبت نام کرده بود نقاش شود و او را ناچار به تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه نمود؛ اما سزان پس از مدتی دانشگاه را رها کرد و برای آموختن نقاشی رهسپار پاریس گردید. در پاریس او به "امیل زولا"، نویسنده بنام پیوست که دوست کودکیاش بود اما با شکست در کنکور ورودی مدرسه هنرهای زیبای پاریس به شهرش بازگشت و به همان مدرسه رایگان نقاشی رفت و در بانک پدرش به کار سرگرم شد.
این رفت و آمد ها به پاریس ادامه یافت و سزان سالها تلاش کرد تا کارهایش در نمایشگاه رسمی هنرهای زیبا پذیرفته شود، اما بیشتر کارهائی را ارائه میکرد که تحریک کننده بودند و به گونهای در چارچوب آثار پذیرفتنی قرار نمیگرفتند.
این رفت و آمدها بین سالهای ۱۸۶۱ و ۱۹۰۵ سبب شد که بارها به موزه "لوور" برود و وارد محفل نقاشان امپرسیونیست شود. در آن سالها بود که با "پیسارو"، "گییومن"، "رنوآر" و "مونه" به رفت وآمد پرداخت.
"سزان" سرانجام در سال ۱۸۷۴، سه تابلو به نخستین نمایشگاه "امپرسیونیست ها" ارائه نمود و سال بعد سه تابلویش را به یک هنردوست فروخت.
در سال ۱۸۷۷، "سزان" ۱۷ اثر در سومین نمایشگاه "امپرسیونیست ها" به نمایش گذاشت. سزان که خود را پیر میدید و در مورد کیفیت آثارش تردید داشت، دیگر در چهارمین نمایشگاه "امپرسیونیست ها" شرکت نکرد و پاریس را برای زندگی به گوشهای در کنار رودخانه "مارن" ترک کرد. با این حال تابلوی "پرتره آقای ام ال آ" در نمایشگاه سال ۱۸۸۲ هنرهای زیبا پذیرفته شد.
دوستی سزان با "امیل زولا" در سال ۱۸۸۶، پس از چاپ کتاب وی "اثر" درهم پاشید چرا که "سزان" در شخصیت "کلود لانتیه" یک نقاش شکست خورده، تصویر خود را میدید.
از سال ۱۸۹۰ به بعد، منتقدان و خریداران آثار هنری به آثار او توجه کردند و تابلوهایش در بروکسل به نمایش درآمد.
اما گر چه "سزان" از این بازشناسی خشنود بود اما آرامش خود و جستجوگریش در زمینه نقاشی را ترجیح میداد و میگفت که میخواهد یک اثر نقاشی بارور بوجود آورد، نه یک نقاشی رسمی و نازا.
به هر رو در سالهای ۱۸۹۵ و ۱۸۹۹، نمایشگاهی تکنفره از آثار سزان در پاریس و در گالری "آمبروآز ولار" برپا گردید و او را به جایگاه یک نقاش مهم هنر مدرن رساند.
"سزان" در روز ۱۵ اکتبر ۱۹۰۶، در حالی که در طبیعت نقاشی میکرد دچار یک حمله شد و در همان هنگام باران شدیدی درگرفت و سزان ساعتها زیر باران ماند؛ هنگامی که او را یافتند و به خانه اش منتقل کردند حال بسیار بدی داشت.
وی در روز ۲۲ اکتبر ۱۹۰۶، می توان گفت قلمو به دست درگذشت. چرا که علیرغم بیماری، هر از گاه از روی تخت خود برمیخاست و چند تلنگر به تابلوئی که در کنار تختش بود میزد.
"کامی پیسارو"، نخستین نقاش سبک امپرسیونیسم
از روز 23 فوریه تا 2 ژوئیه 2017، نمایشگاهی فردی به "کامی پیسارو" در موزه "مارموتان-مونه" اختصاص داده شده که از 36 سال پیش تاکنون انجام نگرفته بود.
در میان آنها شماری شاهکار، تابلو و تامپرا که از موزه های مهم جهان و یا مجموعههای خصوصی میآیند دیده میشوند که از تحول کار "کامی پیسارو" از زمان جوانیاش در جزایر "انتیل" تا شماری نقاشی از شهر پاریس، "روان" و "هاور" در پایان زندگیاش، خبر میدهد.
"کامی پیسارو" که "سزان" او را نخستین نقاش سبک امپرسیونیسم می نامید، یکی از بنیانگزاران این مکتب است و در هشت نمایشگاه آنها شرکت داشته است. او که دوست نزدیک "مونه" استاد "سزان" و "گوگن" و الهام بخش "سورا" بود، یکی از مهمترین هنرمندان دنیای نقاشی به شمار میآید.
"امی پیسارو" روشنفکری بود که به چند زبان سخن می گفت، بسیار متعهد بود و همواره به هنرمندان جوان توجه می کرد.
آثارش که بسیار قوی و دائم در تحول بودند، چشم انداز گسترده و نابی از شکلگیری هنر امپرسیونیسم .و پساامپرسیونیسم در نیمه دوم قرن نوزدهم میدهند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید