دسترسی به محتوای اصلی
دنیای اقتصاد، اقتصاد دنیا

انفعال نیروی کار در ایران و شرط احیاء و بازسازی آن

نتشر شده در:

محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت یازدهم، با استناد به گزارش مرکز آمار ایران می گوید که در شش ماهۀ نخست سال جاری رشد اقتصادی ایران تنها ۱ درصد بوده است که برای تحرک بخشیدن به اقتصاد رکودزدۀ کشور و به ویژه برای حل معضل بیکاری ناکافی است. سخنگوی دولت یازدهم سپس یادآور شده است که اقتصاد ایران همچنان در وضعیت تحریم است و قیمت نفت نیز شدیداً افت کرده و خلاصه اینکه "دست دولت"، به گفتۀ او، هنوز خالی است.

محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت یازدهم
محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت یازدهم
تبلیغ بازرگانی

پیشتر علی ربیعی، وزیر کار دولت یازدهم، گفته بود که برای حفظ نرخ بیکاری در سطح کنونی و جلوگیری از افزایش بیشتر آن، رشد اقتصادی کشور باید سالانه به ٨ درصد برسد. حسن روحانی، رییس جمهوری ایران، با تکرار همین سخن در جمع سفرای جمهوری اسلامی ایران اعتراف کرده است که رشد ۸ درصدی اقتصاد نیازمند دست کم ۱۵۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری سالانه در کشور است.

این اولین بار نیست که مسئولان جمهوری اسلامی به ناتوانی شان در حل بحران بیکاری کشور صریحاً یا تلویحاً اعتراف می کنند. محافل رسمی در ایران به تازگی نوشتند که بیش از ۴۰ میلیون نفر از جمعیت در سن کار ایران هم اکنون فاقد شغل هستند، در حالی که ۹۵ درصد نیروی شاغل کشور یعنی ۲۱ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر نیز نه فقط فاقد قرارداد کار و در نتیجه فاقد حمایت قانون کار هستند، بلکه در نبود هر نوع سازمان مستقل صنفی نمی توانند از ابتدایی ترین حقوق شان از جمله تعیین حداقل دستمزد بر اساس نرخ واقعی تورم برخوردار شوند.

منصور اسانلو فعال باسابقۀ کارگری معتقد است که بن بست اقتصادی کشور که منشاء بزرگ بحران بیکاری در ایران است ریشه در شیوۀ اقتصادی دارد که او از آن با عنوان شیوۀ "مفت خواری" یا "رانت خواری" یاد می کند. به گفتۀ او، در این رویکرد منحصربفرد اقتصادی همۀ صاحبان قدرت از مقامات اطلاعاتی تا شخص رهبر جمهوری اسلامی سهیم هستند. او می افزاید در نگاه اینان تولید و آفرینش ارزش کمترین جایگاهی ندارد و در نتیجۀ این شیوه چنان وضعیتی به وجود آمده که در آن برای اقلیتی ناچیز، به تعبیر بابک زنجانی، دو سه میلیارد یورو به "پول خُرد" تبدیل شده، در حالی که بیش از ۹۰ درصد جمعیت ایران به نان شب شان محتاج اند.

به گفتۀ اسانلو این وضعیت ممکن است در بادی امر شکاف های درونی و شکنندگی نیروی کار ایران یا در اصل نیروی اجتماعی فقر در این کشور را تشدید کند – چنانکه نیز کرده است – و یا این نیرو را در نبود سازمان و ساختار مستقل در وضعیتی انفعالی قرار بدهد – چنانکه نیز داده است -، اما، همین وضعیت دیر یا زود کلیت جامعه را به سمت انفجارهایی سوق خواهد داد که بدون آنها تشکل یابی نیروی کار و صف آرایی آن در مقابل تهاجمات بی وقفه به نیروی کار ناممکن خواهد بود.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

بخش‌های دیگر را ببینید
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.