واقعیت افزوده (Augmented Reality) و افزایش نگرانی نسبت به از بین رفتن مرز میان انسان و ماشین

بازى‌هاى كامپيوترى بيش از چهار دهه است كه به زندگى ما وارد شده و ابزار سرگرمى ما را فراهم کرده است. شرکت آتاری در اوایل دهه ۱۹۷۰ با انتشار نخستين بازى‌هاى كامپيوترى پيشگام بود. با گذشت زمان و با پيشرفت گرافیک‌های کامپیوتری، کیفیت بصری بازی‌ها نيز با پيشرفت همراه شد.

برای شنیدن توضیحات امیر سیدی، کارشناس انفورماتیک بر روی تصویر کلیک کنید DR

در سال‌هاى اخير، دست اندركاران اين صنعت در تلاش هستند تا تصاویر گرافیکی را از تلویزیون و مانیتور بیرون بکشند و آن را با دنیای واقعی پیرامون ما یکپارچه کنند. این فن‌آورى جدید که با نام واقعیت افزوده (Augmented Reality) شناخته مى شود، مرز میان واقعیت و تصاویر کامپیوتری را کمرنگ می کند. با پيشرفت در حوزه "واقعيت مجازى" در آینده، آنچه را می بینیم، می شنویم، حس می کنیم یا می بوییم، ارتقا پيدا خواهد كرد.

واقعيت افزوده، انسان را به سوى تغيير در نوع ديدن جهان پيرامون سوق مى دهد. واقعيت افزوده بسيار پيشرفته تر از هر فن‌آورى ديگرى است كه تاكنون بر روی شبكه‌هاى تلويزيونی قرار گرفته است. نسخه‌هاى ابتدايى واقعیت افزوده اكنون بر روى تلفن‌هاى هوشمند قابل نصب است.

شركت‌هاى سازنده بازى‌هاى ويديويى و كامپيوترى هم كه به سرعت بر اين قطار سوار شدند، با ارائه بازى‌هاى مختلف در حال پيشروى به سوى بازى‌هايى هستند كه بستر آنها شهرهاى حقيقى است.

واقعیت‌ افزوده و محدودیت‌ها

واقعیت افزوده هنوز چالش‌های زیادی در پیش روی خود می بیند. برای مثال، جی پی اس در زیر سقف (فضاهای داخلی) به خوبی فضای باز کار نمی کند، هر چند تکنولوژی شناسایی عکس مکان‌ها ممکن است در این زمینه کمک کند.

اتكا و اعتياد بيش از حد به فن‌آورى واقعيت افزوده هم نگران كننده است و بيم آن مى رود كه توجه فرد را از محيط پيرامون خود كم نمايد.

نگرانى‌ها از عدم رعايت حريم خصوصى هم وجود دارد. اما با وجود همه نگرانى‌ها قابلیت‌هاى واقعيت افزوده، مافوق تصور است. اين فن‌آورى امكان مى دهد تا در محيط پيرامون خود به آگاهى‌هايی برسيم كه از هيچ راه ديگری امكانپذير نبوده است.