مستندی به نام "٧۶ دقیقه و ١۵ ثانیه با عباس کیارستمی"، ساخته "سیف‌الله صمدیان" عکاس، کارگردان و دوست عباس کیارستمی کارگردان زنده یاد، در آغازفستیوال فیلم ونیز چند بار به نمایش درآمد. در کنار آن، یک فیلم ٤ دقیقه‌ای از مجموعه "٢٤ فریم" و یک فیلم ۱۶دقیقه‌ای به نام "مرا به خانه ببر" از آخرین ساخته‌های عباس کیارستمی نیز نشان داده شد.
فیلم "76 دقیقه و ١۵ ثانیه با عباس کیارستمی" که در آن گفتگوئی وجود ندارد و تنها بر پایه ویدئوهائی از بخشهای بزرگی از زندگی و کار عباس کیا رستمی ساخته شده، شخصیتی را نشان می دهد که تنها فیلمساز نبود بلکه شاعر، عکاس و حتا نجار بود.
از این‌رو می توان گفت که تصویر به جای هر گونه سخن، این شخصیت را می‌شناساند و بیننده را به این وا می‌دارد که از ورای تصویر، روان او را دریابد، نه این که از ورای گفتگوها بخواهد به درون این هنرمند رخنه کند.
گفتگو با سیف‌الله صمدیان
این فیلم به دلیل این که "سیف‌الله صمدیان" خود را چندان نشان نمی‌دهد و تنها صحنه های زیبای امپرسیونیست، آئینه وار، سایه دار، عشق به طبیعت طبیعت و نوع نگاه عباس کیارستمی را نشان می دهد، تحسین شماری از منتقدان را برانگیخت.
در آغاز گفتگو با سیف‌الله صمدیان به او گفتم، در نام فیلم، ٧۶ دقیقه به احتمال زیاد با اشاره به سن عباس کیارستمی برگزیده شده، اما ١۵ ثانیه به چه دلیل؟
این فیلم قرار است نخست در فستیوال "بوسان" در کره جنوبی و سپس در شماری از فستیوال های دیگر به نمایش درآید.
آیا می توان از جنگ ها سالم بیرون آمد؟
فیلم "جهان را گشتن"، فیلمی غریب و متأثر کننده، ساخته "دلفین و موریل کولن" که در بخش "نوعی نگاه" فستیوال کَن شرکت داشت ، به روی پرده سینماها آمد.
در این فیلم که از کتابی به همین نام اثر یکی از این کارگردانان برگرفته شده، برای نخستین بار به دشواری‌های روانی سربازان فرانسوی پرداخته می‌شود که از جنگ افغانستان بازگشته‌اند. ما چندان افغانستان را در این فیلم نمی‌بینیم اما دو شخصیت زن این فیلم "اورور" و "مارین" را که پس از شش ماه مبارزه، دیدن فجایع و بدن‌های متلاشی شده دوستانشان، در حال بازگشت به کشورشان هستند، همراهی می کنیم که با سربازان دیگر، توسط ارتش فرانسه برای استراحت و التهاب‌زدائی روانی به مدت سه روز در جزیره قبرس در هتلی پنج ستاره جای داده می‌شوند.
در کنار هم قرار دادن توریست‌های بی‌خیال و کسانی که با روانی ضربه دیده در کنار آنان جا داده شده‌اند، از دنیای فارغ از جنگ غرب، البته پیش از توطئه‌های تروریستی و دنیائی خاک‌آلود و مرگبار، سخن می‌گوید. کارگردانان هم این تضاد را به همین دلیل بر گزیده اند که ارتش می‌خواهد جنگ را از جوامعی دور نگه دارد که برای پاسداری از آنها همان جنگ انجام گرفته. جلسات معالجات گروهی، با پخش تصاویر مجازی به این جو کمک بسیار می کند. با دیدن آنها سربازان به یادآوری و بیان صحنه‌های دردناکی که بیشتر بر آنها تأثیر گذاشته می پردازند. در این کاسک هائی که بر روی سرشان گذاشته می شود و در آنها تصاویر پیکسلی یک جاده کوهستانی، یورش یا یک انفجار نشان داده می شود- و این‌ها تنها تصاویری از جنگ هستند که ما می بینیم- نه یک بار بلکه چند بار، همه تصاویر ترسناک نهفته در ذهنشان به سطح می آیند. هر کدام از سربازان به شکلی واکنش نشان می دهند: پاره ای اصل ماجرا را تغییر می دهند و به زعم خود آن را بیان می‌کنند؛ پاره ای دیگر نا آرامی گریبانشان را می گیرد. ارتش و نظمش و همچنین همه تضادهائی که سربازان با آن روبرو می شوند، از فیلم "جهان را گشتن"، فیلمی خاص در دنیای سینمای فرانسه به وجود می آورد که مدتهاست از آن محروم بوده ایم.
دو کارگردان زن همچنین به مشکلات زن‌ستیزی در ارتش و خشونت دیگر همکاران نسبت به سربازان زن را هم به خوبی به تصویر می کشند.
دو کارگردان، پس از رفت وآمد به دنیای درون و بیرون سربازان از جنگ برگشته، بدون گفتار و صحنه های اضافی به اصل مطلب می‌رسند که خاطره جنگ علیرغم همه تلاشی که برای فراموش کردنش انجام می گیرد، به این سادگی شسته نمی‌شود و از بین نمی‌رود.
متأسفانه این فیلم، به جای فیلم‌های ضعیف دیگر فرانسوی، برای بخش اصلی فستیوال کن برگزیده نشده بود.
"فاضل سای"، پیانیست برجسته ترک از اتهام توهین به مقدسات تبرئه شد
بدین ترتیب، دادگاهی در ترکیه به یک کشمکش قضائی دراز مدت پایان می دهد. "فاضل سای" 45 ساله در سال 2013 به جرم نوشتن چند شوخی در توییتر، به ده ماه زندان تعلیقی محکوم شده بود؛ این حکم در دادگاه تجدید نظر در همان سال تأئید و سپس در اکتبر 2015 توسط دادگاه عالی عدالت، به نام آزادی بیان، لغو شد و پرونده دوباره به دادگاهی فرستاده شد که او را در نخستین مرحله محکوم کرده بود. حال همین دادگاه او را تبرئه کرده است.
فاضل سای، پیانیست بنام ترکیه، همواره "آتئیسم" و یا ناباوری خود را در همه جا اعلام کرده و همواره از دولت اسلامی-محافظه کار اردوغان انتقاد به عمل آورده است. او از جمله در یکی از نوئیت‌هایش گفته بود: «شما می گوئید که شراب در جویبارهای بهشت جریان دارد و حوریان در آن به سر می برند، پس این همان میخانه و عشرتکده است.» او همچنین این شعر عمر خیام را آورده بود که می گوید :
گویند کسان بهشت با حور خوش است
من می‌گویم که آب انگور خوش است
این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار
که آواز دهل شنیدن از دور خوش است
گویند بهشت و حورعین خواهد بود
و آنجا می و شیر و انگبین خواهد بود
گر ما می و معشوقه گزیدیم چه باک
چون عاقبت کار چنین خواهد بود
"فاضل سای" در انتقاد از اسلامگرایان محافظه‌کار پرسیده بود: «چرا همه نادانان، اشرار، دزدان و دودوزه‌بازان حزب‌اللهی هستند؟»
اسلامگرایان ترکیه هم به این بهانه از توئیت‌های وی استفاده کردند. اما وکیل "فاضل سای" در دفاع از وی گفت، موکلش نه مطلبی نوشته و نه فیلمی پخش کرده بلکه تنها باورهای خود را بر تویتر گذاشته و یا تویترهای انتقادآمیز دریافتی را برای دیگران فور وارد کرده است.
محکومیت "فاضل سای" انتقادات بسیاری را از رژیم ترکیه در جهان به دنبال داشت که به گفته آنان دچار خودکامگی و اسلام زدگی شده است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید