بعقیده دکتر امید زمانی، آموزش و پرورش برای پاسخگوئی به نیاز آگاهی رسانی در زمینه "اچ آی وی"، یک تحول جدی می طلبد، چرا که برخلاف تقریباً همه جای دنیا که پیشگیری از "اچ آی وی" و آسیب‌های اجتماعی دیگر با آموزش مهارت‌های زندگی و اطلاع رسانی مناسب به کودکان و نوجوانان در برنامه‌های درسی گنجانده شده، در ایران متاسفانه به آن توجه نشده است یا سرسری گرفته شده است.
بعد از ظهر امروز در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی، همایش جالب و پراهمیتی برگزار شد با نام "ایدز، آنچه هست و نمی‌دانیم"؛ نشستی که همانطور که از نامش برمی‌آید، می‌بایست درباره نادانسته‌های یک جامعه کمابیش سنتی نسبت به مهلک‌ترین بیماری دهه‌های اخیر در جامعه بشری صحبت کند.
بروایت رسانه‌ها، این همایش توسط "مؤسسه رحمان " و با همکاری دانشگاه علامه برگزار شده است و کارشناسان شرکت کننده در این نشست درباره راه‌های آگاهی‌رسانی به مردم و نیز انگ زدائی از بیماران سخن گفتند.
اینک مدت هاست روشن شده است که آگاهی رسانی وسیع اجتماعی درباره مخاطرات ایدز، رواج گسترده شناخت روش‌های پرهیز از این بیماری و سرانجام پذیرش آگاهانه مداوای دراز مدت آن، ایدز را از یک هیولای مهیب که سلامت جامعه را تخریب خواهد کرد به یک بیماری قابل کنترل و حتی قابل درمان تبدیل می کند.
اما آیا چنین پیش شرط‌هائی به سهولت قابل دسترسی هستند؟
متاسفانه پاسخ این پرسش در مورد بخشی از جوامع کمتر پیش رفته بشری منفی است.
براستی چه موانعی تأمین شرط‌های مقابله با ایدز را در این جوامع دشوار و گاه ناممکن میسازد؟ آیا ایران را می شود در زمره همین جوامع محسوب کرد؟
بی شک بخشی از این پرسش ها در همایش امروز دانشکده علوم اجتماعی مطرح شده و کارشناسان به آنها پاسخ داده‌اند.
در گفتگوئی با دکتر امید زمانی، پزشک و پژوهشگر در زمینه ایدز، که تا ساعاتی پیش در این همایش شرکت داشتند و خود از سخنرانان آن بوده اند، این پرسش ها را در میان می گذاریم.
دکتر زمانی عقیده دارد برای این که مبتلایان به "اچ آی وی" بیایند و از خدمات اجتماعی استفاده کنند و درمان مناسب داشته باشند، لازم است که از این بیماری و رفتارهائی که مرتبط با آن هستند انگ زدائی شود؛ برای این که مردم از این که اگر معلوم شد بیمار هستند، ترس نداشته باشند که از طرف جامعه یا از طرف کارکنان بهداشتی و پزشکی و همینطور حتی از طرف خانواده خودشان طرد شوند.
دکتر زمانی عقیده دارد که هم جامعه در زمینه گسترش آگاهی‌ها و انگ زدائی‌ها کوتاهی کرده و هم مسئولین و نهادهای اجتماعی یا حکومتی که در این زمینه وظیفه‌ای بر عهده داشته اند. او می گوید در مورد مسئولین هم علل متعددی ناکارآمدی‌ها را توضیح می دهد. یک بخش‌هائی ناآگاه هستند؛ کسانی از میان آنها باورهای نادرست دارند یا نگرش‌های نامناسبی درباره این پدیده و عوامل تشکیل دهنده آن دارند.
امید زمانی عقیده دارد که رسانه ها هم در این زمینه باندازه کافی تلاش نکرده‌اند. آنها باید بتوانند این خطوط قرمز را جابجا کنند و اطلاعات بیشتری به جامعه بدهند. بعقیده او خود سانسوری هم در این زمینه نقش ایفا می کند بطوری که برخی رسانه ها از ترس این که از سوی نهادهای مختلف رسمی مورد بازخواست قرار بگیرند سعی می کنند کمتر به این موضوع بپردازند.
به این گفتگو از طریق فایل صوتی گوش کنید .
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید