باب دیلان که معمولاً از رسانهها پرهیز میکند، در مصاحبهای طولانی با بیل فلاناگان، نویسندۀ آمریکایی، از برخی آثار و خوانندگان مورد پسند خود نام برده و از جمله در بارۀ خوانندۀ انگلیسی اَمی واینهاوس که در ٢٧ سالگی از دنیا رفت، گفته است "او آخرین کسی بود که از خود شخصیت (یا فردیت) نشان داد". این مصاحبه به مناسبت عرضۀ آلبوم جدید دیلان منتشر شده است که مثل دو آلبوم قبلی، بازخوانی ترانههای قدیمی آمریکایی است.
به نظر میرسد که باب دیلان در ٧۶ سالگی، علاقه یا نیازی به داوری تاریخی پیدا کرده است. گذشته از سنجش کار و هنر برخی خوانندگان معاصر، باب دیلان در سه آلبوم آخر خود گلچینی از بهترین ترانههای آمریکایی را دوباره اجرا کرده است.
او در گفتگو با بیل فلاناگان به تفصیل از موسیقی، کارهای خود و دیگر هنرمندان گفته است. این مصاحبه که در سایت رسمی دیلان منتشر شده، در عین حال مقدمه و تبلیغی است برای آلبوم تازۀ او که روزهای آخر ماه مارس ٢٠١٧ به نام Triplicate به بازار ارائه شد.
این آلبوم شامل ٣ سی.دی. و ٣٠ ترانه است که همگی قبلاً توسط بزرگترین خوانندگان آمریکایی، بخصوص فرانک سیناترا اجرا شده است.
آلبوم تازه ادامۀ دو آلبوم قبلی است که در سالهای ٢٠١۵ و ٢٠١۶ منتشر شده بود. تمامی این مجموعه، بازخوانی ترانههای آمریکایی دهۀ ۴٠ و ۵٠ میلادی است.
دو سال قبل وقتی آلبوم نخست از این مجموعه بیرون آمد (Shadows in the Night)، تصور شد که باب دیلان به علت خشک شدن خلاقیت یا برای کسب درآمد، اجرای دوبارۀ ترانههای قدیمی را دست گرفته است.
اما با انتشار آلبوم سوم کاملاً معلوم میشود که این اجراهای باب دیلان بازسازیهای سرسری و سطحی یا کاسبکارانه نیست. روشن است که او در درازمدت، با وسواس و حوصله در میان صدها ترانه گشته و با سلیقه و ظرافت دستچین کرده است.
در واقع دیلان با سه آلبوم آخر، یک دورۀ مهم موسیقی کشورش را بازخوانی و بازنگری میکند.
بازگشت به میراث نسل گذشته
۵٢ ترانهای که این آلبومها را تشکیل میدهند حداقل یک وجه مشترک دارند: همگی خارج از سبک و دنیایی قرار میگیرند که باب دیلان نزدیک به پنجاه سال در آن کار کرده است.
ساختههای باب دیلان اگرچه در کلیت فرهنگ و موسیقی معاصر آمریکایی ریشه دارد اما اکثر ترانههای او جایی میان فولک، راک و بلوز پرسه میزنند. ولی بازخوانیهای سه آلبوم اخیر از میان آثار خوانندگانی انتخاب شده که به "کرونِر" (Crooner) شهرت دارند: یعنی خوانندگان مرد، رمانتیک، با صدای گرم و صاف و ترانههایی که اکثراً ریتم کند و اشعار عاشقانه دارند. این سبک و حال و هوا کم و بیش از دهۀ ١٩٢٠ تا دهۀ ١٩۶٠ باب بود. بعد از آن، فرو ریختن موج سنگین "راک اند رول" نسل کرونرهای موقر و کراواتزده را کنار زد. برخی چهرههای استثنایی مثل فرانک سیناترا به زحمت باز هم چند سالی کار خود را ادامه دادند، اما جیغ و فریادهای عصیانزدۀ جوانان مسلح به گیتار برقی صداهای مخملی گذشته را به فراموشی سپرد...
یکی از نمایندگان این نسل جدید، جوانکی بود به اسم رابرت آلن زیمِرمن که اجدادش از اروپای شرقی و سرزمینهای عثمانی به جهان نو مهاجرت کرده بودند. او نخستین ترانههای ساختۀ خود را تحت نام مستعار باب دیلان ضبط کرد...
(نمونههایی از آلبومهای اخیر باب دیلان را در فایل صوتی گوش کنید)
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید