فرانسه: «لوران وُکیه» ناگزیر به کناره گیری از ریاست حزب «جمهوری خواهان» شد
«لوران وُکیه»، رئیس «جمهوری خواهان»، که حزب او در آخرین انتخابات پارلمانی اروپا با کسب تنها اندکی بیش از ٨ درصد آراء شکست سنگینی خورد، ناگزیر به کناره گیری شد. او یکشنبه شب به کنایه از انتقاداتی شدیدی که در روزهای اخیر از وی صورت گرفته بود، گفت «پیروزی‌ها همواره جمعی و شکست‌ها همیشه فردی است. من مسئولیت خود را می‌پذیرم و از ریاست جمهوری خواهان کناره می‌گیرم». «لوران وُکیه» از هفتۀ گذشته تحت فشار شمار هر روز فزاینده‌ای از رهبران راست قرار داشت.
نتشر شده در: : روزآمد شده در
«لوران وُکیه»، رئیس حزب «جمهوری خواهان»، از هنگام گزینش خود به این مقام، هیچگاه از حمایت عمومی هواخواهان، اعضاء و رهبران حزب برخوردار نشد. هر چند استعفای او اینک در پی شکست در انتخابات پارلمانی اروپا صورت می‌گیرد، اما سیاست راهبردی او در هدایت حزب همواره مورد اعتراض جمع بزرگی از رای دهندگان و نیز مقامات حزب قرار داشت. شمار بسیاری از «سران» حزب در پی گزینش او به این مقام، «جمهوری خواهان» را ترک کرده و یا دستکم از آن فاصله گرفته بودند.
شکست در انتخابات پارلمانی فرصت مناسبی به مخالفان داد که خواستار کناره گیری او شوند. آنان بی آنکه در انتظار بنشینند دست بکار شده و گردهمائی‌ها و دیدارهائی برای بازبینی سیاست‌های راهبردی راست سنتی و ایجاد نیرو یا نیروهای تازه تدارک دیده‌اند.
«لوران وُکیه»، دو سال پیش در پی شکست سرافکنانۀ فرانسوا فیون، نامزد «جمهوری خواهان» در آخرین انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، به ریاست این حزب برگزیده شد. در آن هنگام، حزب که نامزد آن حتی به دور دوم انتخابات نیز راه نیافته بود، در بحران شدید هویتی و مدیریتی بسر می‌برد و اختلافات درونی، بسیاری را از مشارکت در ادارۀ امور بازمی‌داشت. شمار کسانی که برای هدایت حزب گام پیش نهادند بسیار اندک بود. در واقع هیچیک از «بزرگان» حزب به این منظور به میدان نیامد.
«لوران وُکیه» که در هنگام ٤٢ سال داشت و پیش از آن نیز «ضلع راست» حزب را تقویت می کرد، این بار با بدست گرفتن ریاست حزب سیاست کلی آنرا به اینسو سوق داد، چنانکه بگفتۀ بسیاری از رهبران گذشته دیگر میان «جمهوری خواهان»، وارثان راست سنتی که به مدت چهار دهه از عمر ۶٠ سالۀ جمهوری پنجم فرانسه، قدرت را در این کشور در دست داشتند و «اجتماع ملی»، حزب راست افراطیِ مارین لوپن، تفاوت‌های اساسی از میان رفته و یا حداقل رنگ باخته بود.
«راست گرائی» بیش از اندازه تنها انتقادی نبود که «لوران وُکیه» را وادار به کناره گیری کرد. مدیریت «فردی» او نیز در این کار بی تاثیر نبود. در افکار عمومی نخستین صفتی که برای توصیف او بکار برده می‌شد، «عدم صداقت» بود.
«لوران وُکیه» از همۀ این انتقادات آگاهی داشت و از آنجا که زمزمه‌های ضرورت کناره گیری او تنها دقایقی پس از اعلام نتایج انتخابات اروپا بلند شد، دستِ پیش گرفت و اعلام کرد که در پائیز آینده نشست فراگیری برای بررسی رویکردهای اساسی حزب تشکیل خواهد داد. این گام کوچک سردمداران حزب را خشنود نمی‌ساخت. پافشاری آنان راه گریزی برای وی باقی نگذاشت و رویاهای بلند پروازانۀ او را در هم شکست.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید