وقایع بهار سال ١٩۶٨ در فرانسه و جنبشی که جامعۀ فرانسوی را سخت تکان داد، برای نسل تازه افسانه شده است. از آن دوران، ترانهها و سرودهایی باقی مانده است که همگی یک وجه مشترک دارند: باور به تغییر و در دسترس دیدن جوامعی که در صلح و شادکامی زندگی کنند.
اگرچه در حال حاضر نیز فرانسه شاهد اعتصاب و اعتراضهای دانشجویی و صنفی است، اما روحیۀ مردم و حال و هوای جامعۀ امروزی بسیار دور از آرمانگرایی و انقلابیگری پنجاه سال پیش است. در سال ١٩۶٨، معلوم نیست از کجا و به چه دلیل، انگار همۀ دنیا یکمرتبه انقلابی شد. نه فقط در کشورهای اروپایی که در قارۀ آمریکا هم امواج آرمانخواهانه یکباره شدت گرفت.
امسال هم در فرانسه گروههایی از دانشجویان در اعتراض به سیاستهای دولت چند دانشگاه را اشغال کردهاند. مسلماً خاطرۀ اشغال سوربُن در بهار ١٩۶٨ در پسزمینۀ رویدادهای کنونی است و شاید در میان نسل جدید کسانی باشند که تصور میکنند بعد از گذشت نیم قرن، تاریخ به همین سادگی قابل تکرار است. اما تفاوت میان دنیای کنونی و دنیای ١٩۶٨ بسیار عمیق است. پنجاه سال پیش، نه تنها در فرانسه که در بخش بزرگی از جهان، این باور و حتی یقین وجود داشت که میتوان از طریق "انقلاب" حال و روز جوامع بشری را به سرعت بهبود بخشید و برای همه آزادی، صلح، امنیت و آسایش ارمغان آورد.
هرچه بود، امروزه از آن دورۀ شور و امید و خوشبینی چیز زیادی باقی نمانده است، مگر چند سرود و ترانه...
مشروح برنامه را در فایل صوتی گوش کنید.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید