"گرگ و بره" یا به عبارتی "گرگ و گوسفند" ، ره آوردی از افغانستان برای فستیوال کن

بخش "پانزده کارگردانان" فستیوال کن امسال ، در بخش فیلم های بلند 48 امین برگزاری خود، فیلم "گرگ و گوسفند"، ساخته "شهربانو سادات"، کارگردان جوان أفغان را گنجاند .

شهربانو سادات که در ایران زاده شده ، در کودکی می خواسته رئیس جمهوری ایران شود و سپس در سال 2001 با خانواده اش به افغانستان بازگشته است، در این فیلم که مستند-داستانی به نظر می رسد و در جائی در مرکز افغانستان می گذرد که ما نامش را نمی دانیم، ما را و با روستائیانی آشنا می کند که با شرایط سخت زندگی شان کنار می آیند. با این حال فیلم بسیار زن محور است چون کارگردان بیشتر دخترانی را نشان می دهد که چوپانند. و این بسیار برای کشوری جالب است که ما جز طالبان و زنان چادری به سر به ندرت زنان دیگر آن را می بینیم.
در پروژه نخست، شهربانو سادات در نظر داشت فیلمی بر پایه داستان یک چشم پزشگ آمریکائی بسازد که به مدت بیش از 30 سال در افغانستان زندگی کرده به درمان بیماریهای چشم افراد پرداخته بود . اما پس از کشته شدن وی به دست طالبان این پروژه جذبه خود را برای او از دست داد.

از این رو از شهربانو سادات پرسیدم چگونه این طرح تازه را یافته و به سرانجام رسانده است ؟

گفتنی است که در میان کارگردانان مطرح بخش فیلم های بلند، از جمله نام "پابلو لارین" آرژانتینی با فیلم "نرودا"، "مارکو بلوکیو"، کاگردان ایتاایائی با فیلم " رویاهای شیرین"، الخاندرو خودوروفسکی"، کارگردان شیلیائی-فرانسوی، با فیلم " شعر بی پایان، دیده می شدند..
فیلم های این بخش از روز 26 مه تا 5 ژوئن در "فوروم دز ایماژ"، در پاریس" به نمایش در می آیند
"کالسکه طلائی"، جایزه ای که از چند سال پیش برای دلاوری و نو آوری به کارگردانان داده می شود، امسال به "اکی کارسیماکی"، کارگردان فنلاندی، داده شد که همواره با فیلم های مینمالیست اما گویایش سینما دوستان را شگفت زده کرده است.
هدف بخش "پانزده کارگردانان" فستیوال کن ، که توسط انجمن کارگردانان فرانسه، پس از ناآرامی‌های ماه مه 1968 به راه انداخته شد، کمک یا تبلیغ برای فیلم‌های تازه از سراسر دنیاست وبه شکل غیر مسابقه ای برگزار می شود.

"او" فیلمی در ژانر فیلم های اضطراب آور اما جذاب
"پل ورهوون"، کارگردان هلندی آخرین کارگردانی بود که فیلمش در اخرین روز فستیوال کن در بخش مسابقه ای اصلی به نمایش در آمد.
نظر به این که این فیلم بر گرفته است از کتاب "اوه"، اثر "فیلیپ جیان"، به زبان فرانسه، در فرانسه و با هنرپیشگان فرانسوی ساخته شده، می شد آن را جزو فیلم های فرانسوی دیگر بخش مسابقه ای امسال کن به شمار آورد که همگی دست خالی از فستیوال بازگشتند.
"پل ورهوون" که پس از 24 سال، یعنی پس از فیلم "غزیزه های پایه ای" ، به کن باز می گشت، در این فیلم خود زنی به نام "میشل" (ایرابل هوپر) را دنبال می کند که در خانه اش توسط مردی ماسک دار مورد تجاوز قرار می گیرد، اما شکایت نمی کند و با توانائی روحی غریبی به زندگی ادامه می دهد. او که گذشته ای دردناک دارد و در کودکی از آن بسیار رنج برده، معشوقی دارد که شوهر دوستش است و فرزندش در یک ماجرائی غریب با دختری درگیر است. این قربانی نا مهربانی های زندگی که انسانی سرد و به گونه ای بی رحم است، کم کم ار قربانی تبدیل به گرداننده بازی می شود و متهاجم خود را وارد بازی خطرناکی می کند. او همچنین به گونه ای انتقام خود را از مادر کمی دیوانه و پدر بدنام خود می گیرد.
در این فیلم بر خلاف فیلم های پیشین "ورهوون"، از برهنگی و سکس چندان استفاده نمی شود. اما زنان فیلم همگی بسیار توانا، با اراده، آزاد و مبارز هستند.

او در این باره می گوید که چنین گزینشی قصدی نبوده اما همواره در زندگی متوجه شده که زنان از مردان قوی ترند.
دیالوگ های فیلم از جذبه خاصی برخورداند و شرایط گاه تراژیک تبدیل به لحظات پر طنز می شوند.
فیلمی بسیار خوش ساخت که به دیدنش می ارزد به ویژه این که "ایزابل هوپر"، که سردی همیشگی اش در پاره ای از نقش ها جذبه آنها را می گیرد، کاملأ به درد این نقش می خورد. دیگر این که تحرک زیاد دوربین و جنب وجوش بسیار شخصیت ها از افت آن جلوگیری می کند.
این فیلم هم اکنون بر پرده سینماهاست.

لباس های خوش طرح "ترانه علیدوستی" بر روی فرش قرمز فستیوال کن
یکی از لذت های امسال جشنواره کن، دیدن لباسهای خوش دوخت و زیبای هنرپیشه ایرانی، "ترانه علیدوستی" بود ، که در عین رعایت همه معیارهای تعیین شده در جامعه اسلامی ایران، از شیکی ویژه ای برخوردار بود و از این دید بر شماری از لباسهای تهیه شده توسط مزون های بنام مد خارجی برتری می جست.
این لباس ها کار "نگار نعمتی" بود که برای نخستین‌بار لباس یک بازیگر را برای پیمودن فرش قرمز فستیوال بین‌المللی کن طراحی می کند. طراحی او شامل مراسم «فتوکال» فستیوال هم می شد که زینت آلاتش را یک برند معتبر سوییسی ، که جواهرات بسیاری از هنرمندان را به آنها امانت می دهد، در اختیار این هنرپیشه گذاشته بود.

نگار نعمتی می گوید : "برای انجام این کار، طرح‌هایم را طی جلساتی که با خانم علیدوستی داشتیم، نهایی کردیم و با همکاری مزونی به سرپرستی «شهین صفوی» در نهایت به لباس‌هایی رسیدیم که روی فرش قرمز جشنواره کن دیدید."
او با اشاره به محدودیت‌هایی که برای حضور یک بانوی ایرانی از کشوری اسلامی در جشنواره‌های خارجی وجود دارد، می گوید یک پیراهن و شِنل حریر را طراحی کردم که شِنل آن روی لباس دوخته شد تا در حال حرکت تکان نخورد. پیشنهاد رنگ کِرم برای این لباس نیز گزینه خود ترانه علیدوستی بوده است.

"زی ار"، هنرمند خیابانی ، یک ضلع از هرم موزه لوور را با عکس پوشاند
هنرمندی که از 15 سالگی گرافیتی کار بوده و بر پشت بام های پاریس، به بهای خطر افتادن و جانسپردن "تگ" می نوشت ، در 33 سالگی و پس از سرشناس شدن در سراسر جهان، و از جمله پوشاندن ساختمان "پانته اون"، آرامگاه شماری از شخصیت های ادبی، هنری و سیاسی فرانسه، این بار به سفارش موزه "لوور" ضلعی از هرم شیشه ای واقع در حیاط این موزه را با عکس پوشاند.
خلاقیت او در این است که این کار را به شیوه "آنامورف" یا شبهه به وجود آوردن در تصویر انجام داده است. بدین معنا که به رنگ سیاه وسفید، همه روبنای ساختمان پشتش را بر روی این ضلع منعکس نموده است.
او می گوید هدف از پیاده کردن این طرح، رابطه برقرار کردن میان کسانی بود که می آیند تا از لوور بازدید کنند. آنها چند سلفی از خود می گیرند و می روند. این اثر سبب می شود که آنها شگفت زده شوند و از یکدیگر بپرسند موضوع چیست ؟
"ژی ار" همچنین پر بازدید کننده ترین موزه دنیا را وادار کرده که تمام شب شنبه به یکشنبه درهای خود را به روی بازدید کنندگان باز نگهدارد و به مدت 6 ساعت کنسرت پیانیست آلمانی، "نیلس فرام" ، شعبده بازی و برنامه های دیگری در این محوطه بپیش بینی نماید که خبرش در لحظات آخر بر روی شبکه های اجتماعی داده خواهد شد.
گفته می شود که تابلوی "مونالیزا" در این جشن دیده نخواهد شد...