قصه پنهانی خانواده رمضان

مجله لوپوئن این هفته در مطلبی به وضعیت خانواده طارق رمضان، اسلام شناس سوئیسی پرداخته که به تازگی به تجاوز جنسی متهم شده است.

طارق رمضان، نوه "حسن بنا"، بنیانگذار اخوان المسلمین مصر است. پیش از این برادر او "هانی رمضان" نیز در ماه آوریل گذشته به دلیل نوشتن مطلبی در دفاع از سنگسار زنان، از خاک فرانسه اخراج شد و به سوئیس رفت که تابعیت آنجا را دارد.

لوپوئن این هفته در مطلبی با عنوان "قصه پنهانی خانواده رمضان، روابط جنسی، جاسوسی و شریعت" نوشته بعد از مطرح شدن اتهام تعرض جنسی برای طارق رمضان، حالا تحقیقات درباره یک خانواده "ّبسیار بحث‌برانگیز" آغاز شده است.

اما موضوع این خانواده چیست و به جز طارق و هانی رمضان، چه کسانی در این خانواده مورد توجه رسانه‌ها و دولت‌ها ستند.

در ادامه مطلب لوپوئن می‌خوانیم که چهارم اوت گذشته، سعید رمضان پدر طارق و هانی رمضان در 69 سالگی در یک بیمارستان در شهر ژنو درگذشت.

اما نه روزنامه‌های سوئیسی و نه مطبوعات بین‌المللی یک خط از مطالب خود را به این موضوع اختصاص دادند.

به نظر می‌رسد داماد حسن بنا، موسس اخوان المسلیمن مصر، پیشگام اسلام رادیکال در اروپا بوده است. او که دکترای حقوق از دانشگاه کلن در سال 1959 داشته، پایان نامه خود را به موضوع ا"شریعت، حق اسلامی، محدودیت‌ها و آزادی‌های آن" اختصاص داده است. و در عین حال از سوی سعودی‌ها، ماموریت اسلامی کردن اروپا را بر عهده داشته است.

از سوی دیگر در سال 2005 فعالیت‌های مخفی اقتصادی او و روابط او با کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس توسط یک روزنامه نگار سوئیسی افشا شد.

از سوی دیگر براساس برخی اطلاعات منتشر شده، سعید رمضان به طور همزمان برای سرویس‌های اطلاعاتی بریتانیا و امریکا کار می‌کرده است.

همسر او "وفا"  دختر بزرگ حسن البنا بوده است. از سوی دیگر هانی رمضان هم در سال میلادی جاری از فرانسه اخراج شد و حالا طارق رمضان، پسر دیگر او.

طارق رمضان در سایت خود تصویری از "محمد مراه"، عامل کشتار هفت فرانسوی ارائه داده که بیشتر" جذاب" است. تصویری که او را "قربانی" و "مهربان" نشان می‌دهد.

البته خبر داریم که قصه طارق رمضان به همین ختم نمی‌شود. به این اسلام‌شناس سوئیسی به تازگی دو اتهام تجاوز وارد شده است. دو اتهامی که هرچند وکیل طارق رمضان یکی از آنها را به شدت رد کرده؛ اما خود طارق رمضان هنوز هیچ حرفی درباره آنها نزده است.

مجله "ام" متعلق به روزنامه لوموند نیز این هفته گزارشی دارد از وضعیت زندگی اجتماعی در هند با نگاهی به عکس‌های یک هنرمند.

"ماهش شانتارام" عکاسی است که در پاریس تحصیل کرده و از سال 2006 به هند برگشته تا در آنجا فعالیت هنری خود را ادامه دهد. او به عنوان عکاس عروسی شروع به کار می‌کند تا از این طریق به شهرها و مناطق مختلف کشورش سفر کند و از جشن‌های ازدواج عکس بگیرد.

در مجموعه عکس‌هایش با عنوان "ماتریمانیا" این هنرمند، دوربین خود را وسیله‌ای قرار داده برای نشان دادن "نمایش خوشبختی" در هند.

او درباره این عکس‌ها گفته است: "در هند ما مثل دیگر نقاط جهان با یکدیگر ازدواج نمی‌کنیم. در این کشور طبقاتی، خانواده‌ها بسیار به نشان دادن طبقه اجتماعی خود اهمیت می‌دهند. چیزی که در جمع شدن آنها دور یکدیگر نیز اهمیت دارد. یعنی آدم‌هایی از یک طبقه اجتماعی را می‌توان اینجا در کنار یکدیگر دید. فقرا با فقرا و ثروتمندان با ثروتمندان"

هفته نامه "ام" می‌نویسد که "ماهش شانتارام" که خود از همین طبقه ثروتمند هند بوده در عکس‌هایش، هندوستان قرن بیست و یکم را نشان داده، البته هندوستان ثروتمندان را و عکس‌هایی از مراسم ازدواج زوج‌های ثروتمند هندی را به نمایش گذاشته است.

او خود می‌گوید که در کشورش، ازدواج به عنوان عامل اصلی خوشبخت شدن محسوب می‌شود و در عین حال امری بسیار تنش‌زاست. برای ازدواج کردن، نظر خانواده‌ها بسیار اهمیت دارد و همچنین گرفتاری‌های مربوط به مراسم آن برای ثروتمندان بسیار زیاد و گاهی طاقت‌فرساست.

جشن‌های ازدواج چنین روز است و مهمانان که برخی از آنها برای زوج تازه ازدواج کرده ناآشنا هستند، دسته دسته به این مراسم می‌آیند. این جشن‌ها در واقع یک ویترین اجتماعی است برای خانواده‌هایی که می‌خواهند با یکدیگر یکی شوند و در عین حال اصرار دارند طبقه اجتماعی خود را نیز نمایش دهند.

این هنرمند معقتد است در کشوری که همه چیز طبقاتی است، عشق، اغلب امری فرعی محسوب می‌شود.

این نشریه همچنین به مناسبت پنجاهمین سالگرد مرگ "چه گوارا" مبارز آرژانتینی که در سال 1967 در بولیوی کشته شده، به بخشی از زندگی او پرداخته که در کنگو گذشت، دقیقا دو سال پیش از مرگش.

هدف چه‌گوارا از حضور در کنگو، صادر کردن انقلاب کوبا ازطریق آشنا کردن جنگجویان محلی سیمبا با مکتب مارکسیستی و نظریهٔ فوکو و استراتژی جنگ‌های پارتیزانی بود.