لوموند: حکومت ایران درقلمروهای عربی خود در منطقه بر صندلی محکومان نشسته است

"آلن فِرِشون" می نویسد: برای اولین بار، ایران درقلمروهای عربی خود در منطقه مورد اعتراض قرار گرفته است. جمهوری اسلامی ایران امروز در همه مناطقی از جهان عرب که در آن نفوذی تعیین کننده دارد، در عراق، درلبنان و همچنین در سوریه بر جایگاه متهم نشسته است. حکومت مذهبی ایران که به خاطر تحریم های آمریکا در داخل بشدت تضعییف شده، در خارج نیز، خصوصاً در سرزمین هایی عربی تحت نفوذش، به خاطر دخالت هایش مورد اعتراض قرار گرفته و به چالش کشیده شده است.

او می گوید: از دو ماه پیش در تجمع های اعتراضی و مردمی در عراق شعار "ایران بیرون" شنیده می شود. شمار لبنانی هایی که از دو هفته پیش در لبنان شعارهای مشابه علیه ایران در تظاهرت و تجمع ها سر می دهند، کمتر از عراق نیست. او می گوید که اینطور به نظر میرسد که أوضاع در این کشورها وارانه شده و چماق بدست مخالفان حضور جمهوری اسلامی افتاده است. او در ادامه می نویسد: با این وجود در زمانی نه چندان دور، أوضاع شکل دیگری داشته است. رژیم تهران از این موضوع خشنود بوده که یک قدرت بزرگ منطقه ای است که قلمرو قدرتش از خلیج فارس تا دریای مدیترانه کشیده شده است. با اتکا به نیروهای تحت نفوذش محور تهران- بغداد-دمشق و بیروت را ایجاد کرده بود.

"آلن فِرِشون" می گوید: تاریخ شناسان در آینده خواهند گفت که دلایل این سرخوردگی امروز جمهوری اسلامی در منطقه ناشی از شکست یک دیپلماسی منطقه ای فوق العاده فعال- به نظر برخی امپریالیستی، بوده است.

"آلن فِرِشون" سپس به زمینه هایی اشاره می کند که نظام اسلامی چنین سیاستی را انتخاب کرده است. در این باره او می گوید که از زمان ایجاد جمهوری اسلامی در سالهای 1979-1980 این رژیم از هر سو مورد تهدید و حمله قرار گرفته است.او به جنگ ایران و عراق اشاره می کند که طی آن صدها هزار نفر کشته و زخمی شدند و می گوید ایران بهای رسیدن به این شرایط را با خون داده است.

سرمقاله نویس لوموند سپس به شیوهایی اشاره می کند که ایران زمینه های نفوذ خود را در لبنان، عراق و سوریه ایجاد کرده است. به عنوان مثال به جنگ آمریکا علیه عراق در سال 2003 اشاره می کند که زمینه های به قدرت رسیدن شیعیان مورد حمایت ایران در این کشور را فراهم کرد و در نتیجه زمینه های نفوذ ایران را تکمیل کرد. به جنگ اسرائیل در لبنان اشاره می کند که زمینه ساز نفوذ جمهوری اسلامی و قدرت گرفتن حزب الله به عنوان نیروی ضد اسرائیلی بود که در جهان عرب مورد استقبال قرار گرفت.

"آلن فِرِشون" می گوید دلایلی که به نظام اسلامی کمک کرد تا استراتژِی منطقه ای خود را پیش ببرد دیگر وجود ندارد. در چنین شرایطی است که ایران در مناطق و سرزمین های تحت نفوذش در خاورمیانه، عراق، لبنان و سوریه با چالش های جدی روبرو شده و مردم ای کشورها با تظاهرات خود خواهان پایان یافتن نقش ایران به عنوان پدر خواند منطقه ای هستند.

سی‌امین سالگرد سقوط دیوار برلین

فردا، شنبه سی‌امین سالگرد سقوط دیوار برلین و آغاز فرآیند اتحاد دو آلمان است. به همین مناسبت طی این هفته بسیاری از روزنامه و رسانه‌ها مقالات و گزارش ها و برنامه‌های ویژه‌ای را به این رویداد بزرگ تاریخی اختصاص داده اند. در همین حال، سالگرد فروپاشی دیوار برلین در شماره امروز روزنامه های فرانسه بازتاب بسیار گسترده ای داشته است.

روزنامه فیگارو در شماره امروز خود چهار گزارش را به این موضوع اختصاص داده است.

فیگارو می نویسد که نخستین شکاف در دیوار آهنینی که دو بلوک شرق و غرب را از یکدیگر جدا می کرد، از مجارستان آغاز شد. روز 19 اوت سال 1989 در حدود 600 شهروند آلمان شرقی از طریق مجارستان خود را به اتریش رساندند. آنان از برابر  مرزبانان کمونیست مجاری که به خشونت معروف بودند، گذشند و پا به کشور اتریش گذاشتند. در بوداپست، کمونیست های در قدرت چشم های خود را بر این  فرار دسته جمعی شهروندان آلمان شرقی به یک کشور متعلق یه جهان غرب، بستند.

فیگارو همچنین در شماره امروز خود  با "یوآخیم گاوک" رئیس جمهوری پیشین آلمان گفتگو کرده است. او که یکی از چهره های معروف در سازماندهی دموکراسی خواهی شهروندان آلمان شرقی پیشین بوده است، به فیگارو می گوید در سالهای آخر فشارها برای اتحاد دو آلمان در آلمان شرقی به طور روزانه افزایش می یافت. او می گوید در آن زمان ما در آلمان شرقی می دانستیم هنگامی که شهروندان شرق، آلمان غربی را ببینند، به ابعاد کمبودها، هرج و مرج و نظامی گیری افراطی که در آلمان شرقی حاکم بود، پی خواهند برد و  تحت این شرایط نگهداری آنان پشت دیوارها بسیار مشکل می شود.

روزنامه لیبراسیون که گزارش ها و مقالات بسیاری را به این رویداد اختصاص داده است، گفتگوی جالبی با "برتران بادی"، استاد و پژوهشگر شناخته شده انستیتو مطالعات سیاسی پاریس در باره سی‌امین سالگرد سقوط دیوار برلین انجام داده است که بسیار جالب است.

"برتران بادی" در این گفتگو می گوید به هنگام فروپاشی دیوار، بسیاری پایان ایدئولوژی را اعلام کردند و آن را جشن گرفتند، ولی آنچه بعداً بروز کرد، عکس این موضوع را اثبات کرد. او میگوید: بُت ساختن از اقتصاد که پس از فروپاشی دیوار با گسترش لگام گسیخته جهانی شدن همراه شد، موجب از اعتراضات گسترده مردمی در بسیاری از مناطق جهان شد و این اعتراضات را امروز از سانتیاگو در شیلی تا بیروت مشاهده می کنیم.

"برتران بادی" همچنین می گوید پس از فروریختن دیوار، آمریکای مغرور از این پیروزی و جرج بوش، رئیس جمهوری وقت آمریکا از نظم جدید جهانی سخن راند، نظمی لیبرال که بر پایه هژمونی آمریکا در جهان آغاز شده بود، ولی همگان دیدند که این هژمونی اعلام شده فقط چند سالی بر سر زبانها بود و اکنون در زمان دونالد ترامپ بیشتر سخن از فروپاشی نقش هژمونیک آمریکا می شود. او می گوید که روند این فروپاشی از بیش از دو دهه گذشته آغاز شده است.

"برتران بادی" در این گفتگو همچنین می گوید که با فروپاشی دیوار برلین، استعمار زدایی در جهان سمت و جهت به خود گرفت، به نحوی که اکنون با جهانی شدن اقتصاد و تجارت مشاهده می کنیم که کشورهای جنوب نقشی مرکزی در شرایط کنونی جهان دارند و این نقش در آینده افزایش خواهد یافت.

اومانیته، روزنامه چپ فرانسه نیز در شماره امروز خود، گزارش ها و مقالات زیادی را به موضوع فروپاشی دیوار برلین اختصاص داده است. این گزارش ها ومقالات بیشتر لحنی بسیارانتقادی نسبت به سرمایه داری لیبرال دارند.

اومانیته در این باره گفتگویی با لوسین سِو، فیلسوف چپ فرانسوی و مدافع مکتب مارکسیم انجام داده است. لوسین سِو که به تازگی کتابی تحت عنوان "کمونیسم" نوشته است، ضمن انتقاد از استالین و استالینیسم، از مکتب مارکسیم دفاع می کند. او می گوید آنچه در سال 1989 با فروپاشی دیوار برلین و سپس در سال 1991 با فروپاشی اتحاد جماهیر شوری از میان رفت، در واقع، هیچ ربطی با کمونیسم واقعی نداشت. او تأکید می کند، آنچه نابود شد، فقط نسخه ای جعلی از کمونیسم بود. او که کمونیسم واقعی را نشات گرفته از افکار فلسفی کارل مارکس می داند، می گوید کمونیسم واقعی تنها مکتبی است که می تواند جهان را چنگال مرگ آور"کاپیتالیسم" رهایی ببخشد.