دسترسی به محتوای اصلی
فرانسه/موسیقی

مرگ جانی هالیدی: نمایندۀ راک اند رول به شیوۀ فرانسوی

بامداد چهارشنبه ۶ دسامبر/١۵ آذر، فرانسوی‌ها با شنیدن خبر مرگ جانی هالیدی در بهت فرو رفتند. هنرمندی که طی سالهای اخیر چند بار از مرگ جسته بود سرانجام در ٧۴ سالگی به علت سرطان ریه از دنیا رفت. جانی هالیدی که گاه "الویس پریسلی فرانسه" خوانده می‌شد، یکی از کسانی است که عشقی دیوانه‌وار به فرهنگ معاصر آمریکایی و بیش از همه به موسیقی آن داشت و توانست این عشق و شیفتگی را به بخش بزرگی از جامعۀ فرانسوی منتقل کند.

جانی هالیدی در ٧۴ سالگی به علت سرطان ریه درگذشت
جانی هالیدی در ٧۴ سالگی به علت سرطان ریه درگذشت Reuters
تبلیغ بازرگانی

جانی هالیدی که در اصل ژان-فیلیپ نام داشت، این عشق بی حد و مرز را طی پنجاه سال آواز خوانی به فرانسوی‌ها انتقال ‌داد. بسیاری از فرانسوی‌هایی که به عمر خود آمریکا را ندیده‌اند، نه تنها موسیقی مورد علاقه که نحوۀ لباس پوشیدن و آرایش "آمریکایی" خود را از جانی هالیدی الهام گرفته‌اند.

جانی هالیدی که در سال ١٩۴٣ در پاریس به دنیا آمد، تا هفده سالگی با اسم فرانسوی خود - ژان – فیلیپ - سر کرد اما علاقۀ شدید به فیلم‌های آمریکایی، عشق به الویس پریسلی و بالاخره حال و هوای هنری زمانه، او را به تغییر نام تشویق کرد. اسم کوچک "جانی" که در آن سال‌ها فراوان در ترانه‌ها و فیلم‌های آمریکایی شنیده می‌شد (فیلم افسانه‌ای "جانی گیتار" در سال ١٩۵۵ در فرانسه نمایش داده شد) به عنوان اسم کوچک انتخاب شد و "هالیدی" هم از یکی از اقوام دور وام گرفته شد.

به این ترتیب جوان شانزده هفده ساله همراه با گیتار خود برای اولین بار در یک برنامۀ تلویزیونی ظاهر شد و یک سال بعد – ١٩۶٠، اولین صفحۀ خود را با اسم مستعار - جانی هالیدی - به بازار داد. یکی از چهار ترانه‌ای که در همین صفحۀ اول ضبط شده بود به اسم "خاطرات، خاطرات"، خیلی زود وارد جدول پرفروش‌ها شد. یک سال بعد جانی هالیدی نخستین آلبوم ٣٣ دور خود را تحت عنوان Hello Johnny منتشر کرد و با استقبال شدید جوان‌های فرانسوی مواجه شد.

مبلّغ راک اند رول

جانی هالیدی مسلماً اولین خواننده‌ای نیست که در فرانسه مبلغ راک اند رول بود. قبل از او، کم نبودند جوانانی که واله و شیفتۀ این وجه از فرهنگ آمریکایی شده بودند. راک اند رول فقط موسیقی ریتمیک و پرهیجانی برای رقص نبود. راک اند رول همراه با خود دنیایی کامل داشت: کاپشن چرمی، شلوار جین، موهای فرخوردۀ جلو پیشانی، چکمه‌های کابوی و البته گیتار برقی که در دهۀ پنجاه میلادی ناگهان محبوب‌ترین ساز دنیا شد.

در عین حال، سینمای آمریکا از همان زمان، این ظواهر رنگارنگ و پرزرق و برق را تفسیر می‌کرد و به باطن آن می‌نگریست: شور جوانی، نارضایتی نسل جدید، عدم تفاهم با خانواده و بزرگ‌ترها... از همان اواسط دهۀ پنجاه، چهره‌هایی مثل جیمز دین و مارلون براندو نمادی شده بودند برای این شور جوانی. در آن زمان، نوجوان‌های اروپایی که همچنان گرفتار اصول و انضباط خانوادۀ سنتی بودند، در آن سینما و موسیقی فقط رهایی می‌دیدند و استقلال. شور و شوق چنان قوی بود که جوانها را بدون ذره‌ای تردید به تغییر ناگهانی سر و وضع ظاهری و بعد گوش کردن به موسیقی جدید می‌کشانید.

شک نیست که رویدادهای سال ١٩۶٨ که جوان‌های فرانسه و چند کشور دیگر اروپایی را به قیام علیه "نظم موجود" تشویق کرد، در بطن خود همان میل به آزادی را داشت که از اوایل دهۀ شصت میلادی با موج راک اند رول به اروپا آمده بود.

تجلیل از جانی

چند ساعت بعد از خبر مرگ جانی هالیدی که حوالی ساعت ٢ بامداد انتشار یافت، رئیس جمهوری فرانسه و همسرش بریژیت ماکرون اعلام کردند که در مراسم خاکسپاری هنرمند حضور خواهند یافت. ژان کلود یونکر، رئیس کمیسیون اروپا نیز زودتر از سایر دولتمردان، مرگ جانی را به مردم تسلیت گفت و افزود: "همۀ نسل‌ها، همه جا در اروپا ترانه‌های او را شنیده و دوست داشته‌اند".

در میان هنرمندان، از بریژیت باردو گرفته تا سلین دیون، همگی یک صدا به تجلیل و بزرگداشت هنر او برخاستند.

هنوز معلوم نیست که آیا دولت فرانسه به طور رسمی برنامه‌ای در ستایش و بزرگداشت جانی هالیدی برگزار خواهد کرد یا خیر.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

همرسانی :
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.