مناظره تلویزیونی "ترامپ" و کلینتون" با 100 میلیون تماشاچی

روزنامه اقتصادی "لز اکو" می نویسد از 60 سال پیش در آمریکا، مناظره های انتخاباتی مهمترین لحظات تلویزیونی را تشکیل داده اند، اما به گفته کارشناسان، چندان تأثیری بر نتایج انتخابات نداشته اند. در حالی که این بار تأثیر آن سرنوشت ساز خواهد بود چرا که 20% آمریکائیان می گویند نمی دانند به چه کسی رای خواهند داد و این درصد دوبرابر مقداری است که در انتخابات گذشته وجود داشت.
"لز اکو" در مطلبی به قلم "الزا کونه سا"، به تأثیر تصویر در مبارزات انتخاباتی اشاره داشته می نویسد : گفته می شود کِنِدی در سال 1960از این رو توانست برنده شود که خوش تصویر بود و در نخستین مناظره های تلویزیونی در برابر نیکسون بسیار خوب نقش ایفا کرد. بدین معنا که سناتور "ماساچوستس" در برابر دوربین بسیار راحت بود، یک کت وشلوار تیره رنگ بر تن داشت که در تلویزیون سیاه وسفید آن زمان خوب دیده می شد. در حالی که نیکسون عصبی به نظر می رسید و لباس روشنش در دکور غرق می شد. او نمی دانست دست هایش را کجا بگذارد. جالب اینجاست که مردمی که از رادیو بحث را دنبال کرده بودند، گفتند که در این مناظره تنگاتنگ، نیکسون از کِنِدی بهتربوده است. این برتری تصویر بر کلام، که امروز کاملأ پذیرفته شده است، از همان زمان به این سو ادامه یافت.
در این مقاله بسیار جالب، به شمار بزرگی از خطاهای کاندیداهای بازنده در انتخابات گذشته اشاره می شود اما گفته می شود که علیرغم بحث برانگیزی آنان چندان تأثیرشان روشن نیست چرا که بنا به پژوهشی که کارشناسان علوم سیاسی و از جمله "جیمز استیمسون"، استاد دانشگاه کارولینا، بر روی 40 مناظره تلویزیونی انجام داده، حکایت از این دارند که اکثر کسانی که مناظره را نگاه می کنند، دید انتقادی خود را به کار نمی بندند و بر این باورند کاندیدای آنان بهتر از دیگری بحث کرده است.
دیگر این که نباید امروزه اهمیت اینترنت و شبکه های اجتماعی را در خبر گیری نادیده گرفت . چون دیدن مناظره تلویزیونی انتخاباتی توسط 60% جمعیت در سال 1960 به 40% در سال 2012 کاهش یافته است.
تنها می ماند تأثیر آن بر "تأمین کنندگان بزرگ منابع مالی" و تشویق آنان به شل کردن سر کیسه پول تا روز انتخابات...
"لز اکو " می نویسد از دید پایه ای، کارنامه مثبت اقتصادی اوباما می تواند امتیازی برای کاندیدای دمکرات باشد. اما "دونالد ترامپ" هم بر روی موج ناخشنودی ها سوار است. از سوی دیگر از فاصله "هیلاری کلینتون" با ترامپ در نظر سنجی ها طی هفته های گذشته کاسته شده او 44% آرا را در برابر 41% برای ترامپ در اختیار دارد. دو ایالت فلوریدا و اوهایو ، دو ایالت سرنوشت ساز هم، ظاهرأ سر سپرده وی نیستند.
روزنامه مسیحی "لاکروآ" می نویسد پس از ماه سپتامبر نا موفقی که هیلاری کلینتون گذراند، این مناظره به کاندیدای دمکرات امکان خواهد داد که افکار عمومی را به نفع خود تغییر دهد و بر نکات مثبت خویش یعنی سزاواری و تجربه تکیه کند.
از سوی دیگر بالا آمدن "دانلد ترامپ" در نظر سنجی ها این سود را برای وی می تواند داشته باشد که رای دهنگان را تشویق به رفتن پای صندوق های رای کند.
روزنامه فیگارو با نوشتن این که برای نخستین بار در مبارزات انتخاباتی یک زن و یک مرد دربرابر یکدیگر قرار می گیرند، به تجربیات گذشته اشاره داشته می نویسد گاه مناظره به دلایل بسیار کوچک به نفع یک کاندیدا تمام می شود. از جمله آنها "ال گور" است که در مبارزات سال 2000 در برابر جرج بوش به همه جزئیات اندیشیده بود اما مبارزه تلویزیونی را دربرابر رقیبش باخت چون چند بار طی سخنان وی، با صدای بلند آه کشید. این کار وی، همه را بر این داشت که تصور کنند او از بالا به جامعه آمریکا نگاه انداخته است. و به گفته یک کارشناس، البته نمی توان انتخابات را با یک مناظره برد، اما می توان آن را باخت...
لیبراسیون در سر مقاله خود می نویسد: روزنامه نیویورک تایمز هیچ تردیدی به خود راه نداد و در کنشی که برای اروپائیان بیگانه است از هیلاری کلینتون در برابر "دانلد ترامپ "، با نوشتن این که او یکی از بدترین کاندیداهای تاریخ معاصر آمریکاست، هواداری کرد. این موضع گیری، آنهم در آستانه نخستین مناظره دو کاندیدا، بی دلیل نیست چرا که این روزنامه می خواهد کسانی را متقاعد کند که هنوز تصمیم خود را نگرفته اند. در عین حال تلاش دارد به هیلاری کلینتون برای ایستادن در برابر ترامپ روحیه ببخشد. از سوی دیگر موضع گیری شماری از روزنامه ها و ستارگان بنام سینما به نفع کلینتون می تواند به ضررش تمام شود چرا که هواداران ترامپ می خواهند به حکومت نخبگان واشرافیانی پایان بدهند که آنها را "له" کرده اند.

روزنامه هومانیته به آمریکای هوادار "برنی ساندرز" اشاره داشته می نویسد : شخصیتی که 71% آرائ جوانان را در انتخابات مقدماتی حزب دمکرات به خود اختصاص داده بود، پاشنه های خود را بالا کشیده وبرای شکست دادن ترامپ به راه افتاده است چون می داند که مبارزات انتخاباتی در آمریکا همچنین با کوبیدن در خانه اشخاص وبه شکل هدفمند انجام می گیرد. و هدف او جوانان هستند.
هومانیته می نویسد که این جوانان "پاشنه آشیل" هیلاری کلینتون را تشکیل می دهند. چرا که مشکل این جوانان با کلینتون در برنامه هایش نیست بلکه با شخصیت او مشکل دارند، چرا که وی را غیر قابل اعتماد، حسابگر و بی اخلاق می دانند.
هومانیته اما صفحه نخست و چند صفحه دیگر خود را به قانون ضد سقط جنین در لهستان اختصاص داده که با مقاومت بسیاری از زنان روبرو شده است. این قانون نسبت به گذشته سه حق اساسی را از زنان می گیرد که می توانستند در صورت خطرناک بودن بارداری برای زن، بارداری پس از یک تجاوز و در صورت بیماریهای ژنتیکی نطفه، دست به سقط جینین بزنند.
لوموند با اختصاص دادن تیتر نخست خود به حرکت های انتخاباتی در فرانسه به پیروزی"جرمی کوربین" و برگزیده شدن دوباره اش به عنوان رهبر حزب کارگر، اختصاص داده است. لوموند می نویسد این پیروزی "کوربین" در میان اعضای حزب کارگر شکاف بیشتری خواهد انداخت و به سود دولت "ترزا می" تمام خواهد شد.