مناظرۀ نامزدهای چپ میانه برای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه دشواری‌های رقابت بر بستر همبستگی را آشکار کرد

دومین مناظره میان چهار نامزدِ عضو حزب سوسیالیست و سه نامزدِ احزاب همبسته به این حزب در انتخابات آیندۀ ریاست جمهوری، همانند نخستین آنها شکاف موجود در این جناح را بصورت آشکارتری به نمایش گذاشت.

«آرنو مونتُبورگ»، وزیر پیشین صنایع و اقتصاد فرانسه در ابتدای گفتگو اتحادیۀ اروپا را به سبب گرایش «لیبرالی» نهادهای آن مورد انتقاد قرار داد و گفت «مردم خواستار چنین اروپائی نیستند». بگفتۀ وی «کافی است چهار کشور عضو اتحادیه برای تغییر گرایشِ کنونی با یکدیگر متحد شوند». نامزد دیگر عضو حزب سوسیالیست «ونسان پییون»، وزیر پیشین آموزش و پرورش که نمایندۀ پارلمان اروپاست بالعکس بر ضرورت تقویت نهادهای اروپائی تأکید کرد و احترام به تعهدات بویژه در زمینۀ بودجه و نرخ بدهی‌های دولتی را در قبال «یک برنامۀ گسترده سرمایه گذاری» ضروری خواند. از نظر «بنوا هَمون»، وزیر پیشین اقتصاد اجتماعی و نیز آموزش و پرورش «نرخ بدهی اهمیّت چندانی ندارد» و رعایت آن نباید به بهای فراموش کردن وظایف دولت در برابر شهروندان تمام شود. نخست وزیر پیشین، «مانوئل والس»، به دفاع از سیاست کنونی و رعایت کامل تعهدات در زمینۀ بودجه و بنابراین «صرفه‌جوئی برای کاهش بدهی‌های دولت» پرداخت. بر اساس قواعد اروپا، بدهی هیچ یک از کشورهای عضو نباید از ۳ در صد درآمد خالص ملّی آن کشور فراتر رود و همین دولت فرانسه را به صرفه جوئی و کاهش خدمات اجتماعی وادار کرده است.

اختلاف نظر امّا در بارۀ سیاست مهاجر پذیری اروپا و فرانسه با تضاد بیشتری نمایان شد. «بنوا هَمون» از اینکه اروپا شمار بسیار اندکی از پناه جویان در جهان را می پذیرد، ابراز تأسف کرد. وی بی‌آنکه به منبع و یا دورۀ مورد نظر خود اشاره کند، گفت تنها «دو درصد پناه جویان در جهان به اروپا می‌آیند». «ونسان پِییون» نیز سیاست دولت را در این باره بشدت مورد انتقاد قرار داد و گفت «فرانسویان در این زمینه گشاده رو‌تر از رهبران کشور هستند». نخست وزیر پیشین، «مانوئل والس»، به دفاع از سیاست به اجرا گذاشته شده در این زمینه پرداخت و گفت «پذیرش نامحدودِ پناه‌جو ممکن نیست» و تنها سیاست قابل قبول «کنترل کامل» در این زمینه است. بگفتۀ وی «اروپا دارای مرز است و درهای آن نمی تواند همواره باز باشد». موضعی که مورد انتقاد «ونسان پِییون» قرار گرفت.

در زمینۀ آموزش و پرورش که همواره در فرانسه یکی از موضوعات اساسی مناظرات سیاسی را تشکیل می‌دهد، کلیۀ نامزدها از کارنامه دولت و بویژه استحدام ۵۶۰۰۰ معلم، دبیر و کارمند تربیتی و اداری در دورۀ سالۀ پنجسالۀ کنونی ابراز رضایت کردند.

از دیگر پرسش‌هائی که نامزدهای چپ میانه به آن پاسخ دادند، موضوع آزاد کردن و یا به عبارت بهتر «جرم زدائی» از خرید و فروش حشیش و ماری جوانا بود. لغو خرید و فروش و استفاده از این دو روانگردان از مدت‌ها پیش طرفداران و مخالفان بسیاری دارد که البته هدف همۀ آنها جلوگیری از اشاعه، مبارزه با قاچاقچیان و نیز کنترل استعمال آنهاست. «مانوئل والس» و «ارنو مونتُبورگ» مخالفت خود را در این زمینه اعلام کردند. نخست وزیر پیشین گفت «جامعه نیازمند حد و حدود است. اگر امروز حشیش و ماری جوانا را آزاد کنیم، فردا برخی به مواد مخدر قوی تر روز می آودند و قاچاق مواد دیگری باب می‌شود». «ارنو مونتُبورگ» نیز با اشاره به «ضرورت توجه به بهداشت و سلامتی عمومی» مخالفت خود را با آزاد کردن این مواد اعلام کرد. او با اشاره به «میلیاردها یورو هزینۀ مبارزه با مصرف سیگار و الکل» و نتیجۀ حاصل از آن گفت «اگر هر بار که دولت تحت فشار قرار می گیرد، اجازۀ مصرف بدهد، به کجا خواهیم رفت».

«بنوا هَمون»، «سیلویا پینل»، نامزد «حزب رادیکال چپ»، و «ژان لوک بنامیاس»، نامزد «اتحاد دموکرات‌ها» از آزاد سازی حشیش و ماری جوانا حمایت کردند. به گفتۀ آنان «ممنوعیت هرگز تا این حد بی نتیجه نبوده است». به نظر آنان باید در جهت مبارزه با اعتیاد تلاش کرد امّا از برقراری «ممنوعیّت» خودداری نمود. «فرانسوا دُ روژی»، نامزد «حزب اکولوژیست»، از آزادی موقت به مدت ۵ سال برای کسب تجربه حمایت کرد.

دومین مناظره میان نامزدهای چپ میانه، علیرغم تلاشِ آنان در حفظ همبستگی سازمانی و جبهه‌ای، یکبار دیگر اختلاف و شکاف موجود نه تنها در میان آنان، بلکه در حزب سوسیالیست فرانسه را به نمایش گذاشت و بحران ایدئولوژیک موجود را که از سال‌ها پیش موضوع گفتگوهای بسیار است یادآوری کرد. این بحران بویژه در دورۀ ریاست جمهوری فرانسوا هولاند شدت گرفته است.