من به مذاکرات صلح سوریه اعتقادی ندارم!

بررسی مجلات هفتگی فرانسه را با نشریه "لوبس" (نوول ابسرواتور سابق)، آغاز می کنیم که مثل همه مجلات هفتگی دیگر، این هفته صفحات متعددی از بخش فرهنگی نشریه خود را به معرفی فیلم‌های فستیوال سینمائی کن اختصاص داده‌اند. این نشریه در صفحات دیگرش، هم مسائل داخلی فرانسه را مورد توجه قرار داده و هم صفحاتی را به مسائل بین‌المللی پرداخته است.
در یکی از همین مطالب بین‌المللی، این نشریه مصاحبه ای دارد با "یاسین حاج صالح"، نویسنده و روشنفکر سوری که در تبعید زندگی می کند. او که در سوریه در شهر رقعه ساکن بوده و پس از اشغال این منطقه توسط داعش به خارج از کشور پناهنده شده است، هم اکنون دو برادر دارد که در دست داعش اسیرند.
در مصاحبه نشریه لوبس با این نویسنده سوری، وی از مذاکرات صلح سوریه اظهار ناامیدی می کند و معتقد است که تا کنار گذاشتن بشار اسد به حقیقت نپیوندد هیچ شانسی برای شکست واقعی داعش و پیروزی مردم سوریه وجود نخواهد داشت.

حاج صالح که شانزده سال در زندان‌های سوریه اسیر بوده است درباره خشونت کارگزاران بشار اسد در زندان ها و صبعیت آنها در شکنجه زندانیان بویژه زندانیان مسلمان توضیح می‌دهد که یکی از برادرانش که شش ماه در چنگ داعش اسیر بوده تعریف می کند شکنجه‌گران داعش به وی می‌گفته‌اند، آزاری که از دست آنها دیده است بسیار کمتر از شکنجه هائی است که آنها در زندان های اسد تحمل کرده‌اند.
حاج صالح تأکید می کند که جنایات اسد فراموش شدنی نیست و هیچ صلحی در سوریه بوجود نخواهد آمد مگر این که اسد را از دایره قدرت بیرون بگذارند.

از نشریه "لوپوئن" این هفته هم مطلبی را برایتان انتخاب کرده‌ام که در زمره اتفاقات اجتماعی فرانسه محسوب می‌شود و به پدیده‌های جدید پس از اقدامات تروریستی اخیر در این کشور مربوط است.
ماجرا این است که پس از ظهور داعش در منطقه وسیعی میان عراق و سوریه، هزاران نفر از جوانان فرانسوی تاکنون از کشور خارج شده و خود را به منطقه تحت حاکمیت داعش رسانیده اند. این پدیده خانواده‌های بسیاری را نگران کرده و مادران و پدران می کوشند از افراطی شدن فرزندانشان جلوگیری کنند.
برای این کار نه فقط برخی از مادران جلو افتاده اند تا با ایجاد تشکل‌های مردم‌نهاد به یاری هم بشتابند و از افراطی شدن فرزندانشان جلوگیری کنند، بلکه دولت هم نیروهایش را بسیج کرده است تا مراکزی بقصد خنثی کردن گرایش‌های تندروانه دایر کند و جوانان تندرو در این محیط های آموزشی به بازنگری اندیشه، متمایل شوند. لوپوئن، طی گزارش مفصلی به تحرکاتی که در این عرصه در فرانسه جریان دارد پرداخته و در عین حال مدعی است که سودجویانی وارد این عرصه شده اند و خود را کارشناس معرفی می کنند و مراکزی را دائر می کنند تا به مشکل جوانان افراطی رسیدگی کنند. بنظر لوپوان ، کمک های مالی دولتی برای دائر کردن این مؤسسات آموزشی باعث شده که برخی سودجویان برای استفاده از این کمک های مالی، با هم مسابقه بگذارند و با بهره گیری از ترس حاکم در فرانسه نسبت به اسلامگرائی افراطی، به بهره‌برداری‌های ریاکارانه دست بزنند.

و سرانجام از نشریه "اکسپرس" این هفته مقاله‌ای را برایتان انتخاب کرده‌ام که مفسر این نشریه "ژاک اتلی" نگاشته است و به فیستیوال سینمائی کن اختصاص دارد.
اتلی می نویسد، جهانی که در آن زندگی می کنیم با چنان حوادث غم‌انگیز و دردناکی روبروست که انعکاس آن در تصاویر خبری جز تصاویر هولناک چیز دیگری نیست. بعقیده او با چنین وضعیتی در جهان، فستیوال کن با آن شکوه و عظمتش، با آن پلکان عظیم و فرش‌های قرمزش و با آن ستارگان زیبا و درخشانش، بنظر می‌رسد که بکلی با جهان واقعی بی‌ارتباط است و به دنیای رؤیاها اختصاص دارد.
ژاک اتلی، با این حال به این موضوع اعتقادی ندارد و با اشاره به سوژه‌هائی که سینمای امروز جهان به آنها می پردازد، نتیجه میگیرد که سینمای امروز، چه در عرصه فیلم‌های سینمائی و چه در سریال های تلویزیونی، در عمل وسیله‌ای برای ارتباط مردم با یکدیگر، صحبت کردن درباره نگرانی‌های بشر، حساس کردن مردم به موضوعات پراهمیت در جوامع بشری، و سرانجام آگاه کردن مردم نسبت به حوادثی است که در این جهان پیچیده انتظارشان را میکشد.