دسترسی به محتوای اصلی
بریتانیا/ اسرائیل

نخست وزیر بریتانیا ترزا می و همتای اسرائیلی او بنیامین نتانیاهو، در لندن به بزرگداشت یکصدمین سالگرد صدور "بیانیۀ بالفور" می‌پردازند

گرامیداشت یکصدمین سالگرد صدور نامه‌ای که اینک "بیانیه بالفور" نام گرفته است، پنجشنبه شب ۱۱ آبان/ ٢ نوامبر در لندن با شرکت ١۵٠ میهمان ویژه در حضور نخست وزیران بریتانیا و اسرائیل برگزار می‌شود. ترزا می که گزیدۀ سخنان او پیشاپیش منتشر شده است، در این میهمانیِ شام «از نقش پیشروی بریتانیا در ایجاد دولت اسرائیل ابراز افتخار» خواهد کرد و سیاست سنتی این کشور را مبنی بر ضرورت ایجاد دو دولت یادآوری خواهد نمود. برای فلسطینیان، بیانیۀ بالفور یک «مصیبت» کامل تلقی می‌شود، چرا که تشکیل دولت اسرائیل به سلب حقوق آنان منجر شد.

ترزا می نخست‌وزیر بریتانیا و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل، در مقابل دفتر نخست وزیری انگلستان واقع در شماره ۱۰ خیابان "داونینگ" در لندن. پنجشنبه ۱۱ آبان/ ٢ نوامبر ٢٠۱٧
ترزا می نخست‌وزیر بریتانیا و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل، در مقابل دفتر نخست وزیری انگلستان واقع در شماره ۱۰ خیابان "داونینگ" در لندن. پنجشنبه ۱۱ آبان/ ٢ نوامبر ٢٠۱٧ REUTERS/Toby Melville
تبلیغ بازرگانی

"بیانیۀ بالفور" که برخی آنرا سند ایجاد دولت اسرائیل تلقی می‌کنند، در واقع نامه‌ایست که "لرد آرتور بالفور" وزیر وقت امور خارجۀ بریتانیا، در روز دوم نوامبر ١٩١٧، یکصد سال پیش، به "لرد والتر روچیلد" سیاستمدار یهودی‌تبار و عضو مجلس عوام این کشور نوشت و در آن «حمایت دولت را از ایجاد یک سرزمین ملّی در فلسطین برای ملت یهود» اعلام داشت. این نامۀ کوتاه که تنها از ٦٧ کلمه تشکیل یافته، سرنوشت بخش مهمی از جهان را در یکصد سال گذشته رقم زده است.

کپی "بیانیه بالفور" که توسط دفتر مطبوعاتی دولت اسرائیل در ماه اکتبر سال جاری (٢٠۱٧)، انتشار یافت.
کپی "بیانیه بالفور" که توسط دفتر مطبوعاتی دولت اسرائیل در ماه اکتبر سال جاری (٢٠۱٧)، انتشار یافت. Handout / GPO / AFP

هنگامی که نامۀ "لرد بالفور" به سیاستمرد هموطن او نوشته شد، دولت بریتانیا هیچ حاکمیتی بر سرزمین فلسطین نداشت و سرنوشت این نامه می‌توانست از ابراز یک آرزو فراتر نرود. یک سال پیش از آن، هنگاهی که سرکنسول فرانسه در بیروت "ژرژ پیکو"، و نمایندۀ مجلس بریتانیا "سِر مارک سایکس"، درباره قیمومت بر سرزمین‌های باقی مانده از فروپاشی امپراطوری عثمانی توافق می‌کردند، به مطالبات سازمان‌های صهیونیستی که از همان هنگام در تلاش بنیان‌گذاری سرزمین مستقلی برای ملت یهود بودند توجه چندانی مبذول نداشتند. در توافق "سایکس-پیکو"، فلسطین و اماکن مقدسۀ آن تحت کنترل بین‌المللی قرار می‌گرفت.

نامۀ "لرد آرتور بالفور" نیز پس از اعلام حمایت بریتانیا از تشکیل «یک سرزمین ملی» برای ملت یهود، تأکید می‌کرد که «هیچ اقدامی که به حقوق مدنی و مذهبی جوامع غیریهودی مستقر در فلسطین زیان برساند، صورت نخواهد گرفت».

وزیر امور خارجۀ کنونی بریتانیا "بوریس جانسون"، دوشنبه شب با اشاره به همین نکته سخنان نخست وزیر کشور خود را در ابراز مباهات به شرکت در ایجاد کشور اسرائیل تعدیل کرد و گفت «طرح اساسی بیانیۀ بالفور که بر حفظ دیگر جوامع تأکید داشته، بدرستی اجرا نشده است».

یکصد سال پس از نامۀ تایپ شده بر کاغذی که اینک رنگ باخته و در موزۀ بریتانیا نگهداری می‌شود، گفت‌وگو و اختلاف نگرش دربارۀ انگیزه‌ها و سرنوشت آن همچنان ادامه دارد.

"حنان اشراوی" عضو کمیتۀ اجرائی سازمان آزادیبخش فلسطین، محتوای نامه را مورد انتقاد قرار می‌دهد و می‌گوید، «به هنگام نگارش آن ٧٠٠,٠٠٠ فلسطینی در این سرزمین زندگی می کرد، در حالیکه شمار یهودیان از ٦٠,٠٠٠ نفر فراتر نمی‌رفت. با این حال این نامه حقوق سیاسی فلسطینیان را برسمیت نمی‌شناسد و تنها از جوامع دیگر موجود یاد می‌کند».

بسیاری از فلسطینیان و از جمله نخست وزیر تشکیلات خودمختار "رامی حمدالله"، از دولت بریتانیا خواسته‌اند به سبب ارتکاب «یک بی‌عدالتی تاریخی» از فلسطینیان پوزش‌خواهی کنند.
"حنان اشراوی"، بیانیۀ بالفور را «میراث استثمار و تفوق و تبعیض» دانست و از بریتانیا خواست «اشتباه گذشته خود را جبران کند». وی در بارۀ موضع دولت اسرائیل نیز گفت که این کشور گام مثبت فلسطینیان را که دولت اسرائیل را برسمیت شناخته «کافی نمیدانند و حاضر نیستند بپذیرند که تشکیل دولت آنان برای ما یک مصیبت بزرگ» بوده است.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

همرسانی :
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.