نگاه بدبینانه آندره مکین به جهان در رمان تازه‌اش

این رمان در واقع هجدهمین کتاب این نویسنده برنده جایزه گنکور است که با نام حقیقی او منتشر شده. مکین همچنین با نام «گابریل اوسموند» نیز چهار اثر منتشر کرده است.

کتاب «ورای مرزها» درباره جوانی به نام «ویویان» است که نویسنده کتاب «مهاجرت عظیم» است و ارجاعات زیادی به دنیای امروز دارد: از مهاجرت تا تروریسم و جنگ‌های داخلی.

در این کتاب، فرانسه بیست سال دیگر تصور شده است؛ جامعه‌ای که در اثر همین مشکلات دچار یک مهاجرت عظیم می‌شود و تقریبا نیمی از فرانسویان مجبور به خروج از کشور می‌شوند. به خود ویویان نیز از سوی نژادپرستان حمله و دچار آسیب می‌شود. این حمله، نگاه او را به آینده کشور بدبین‌تر می‌کند.

یویان به سراغ نویسنده‌ای می‌رود که از دوستان یک متفکر بزرگ دوران است؛ متفکری که این جوان نیز پیرو اوست و به جهان نگاهی بدبینانه دارد. او معتقد است جهانی که در هر دقیقه هزاران کودک در آن از جنگ یا گرسنگی می‌میرند و میلیون‌ها نفر در بدترین شرایط زندگی می‌کنند، ارزش زندگی ندارد.

جوان نیز چون او معتقد است چنین صحنه‌ای را باید واگذاشت، باید دست از بازی شست و جهانی با این همه بی‌عدالتی را ترک گفت، زیرا که چنین جهانی لایق زیستن نیست.

از سوی دیگر این نویسنده به این موضوع نیز می‌پردازد که جایگاه ادبیات در زندگی ما کجاست. آیا ادبیات فقط مهملی برای تخیل نویسنده است یا او با آثار خود می‌تواند بر واکنش‌های جامعه در مسائل روزمره نیز تاثیر بگذارد؟

آندره مکین در این رمان نیز مانند دیگر آثارش، تصاویر تلخ را برای خواننده شرح می‌دهد تا خواننده بتواند این هولناکی این فجایع را دریابد.

به نظر می‌رسد این نویسنده عضو آکادمی فرانسه این بار نیز با روایت دردها، قصد دارد از آنچه باعث درد و رنج خودش شده، رهایی یابد.

آندره مکین متولد ۱۹۵۷ در سیبری است. در سی سالگی به فرانسه آمد و نخستین آثارش را برای چاپ به ناشران فرانسوی سپرد. هرچند این آثار منتشر نشد و مکین تلاش کرد کتاب‌هایش را با عنوان ترجمه آثار نویسندگان روس به چاپ برساند.

مکین پس از مدتی رمان «وصیت‌نامه فرانسوی» را با نام خود منتشر کرد که برای او گنکور، معتبرترین جایزه ادبی فرانسه را به همراه داشت.

این نویسنده دوران حکومت استالین را در روسیه تجربه و در اغلب آثارش سعی کرده تجربه‌های تلخ خود از آن روزگار را روایت کند.