ونسان لامبر بعد از ١١ سال زندگی گیاهی به مرگ سپرده شد

روز پنجشنبه ١١ ژوئیه/٢٠ تیر، یکی از اعضای خانوادۀ ونسان لامبر به خبرگزاری فرانسه گفت که او در ساعت ٨ و ٢۴ دقیقۀ بامداد فوت کرده است. فرانسوا لامبر که برادرزادۀ ونسان است افزود: "بالاخره همه چیز تمام شد... این برای ما نوعی تسلّی است. توقف مراقبت‌های پزشکی لازم بود. اینهمه فراز و نشیب و تحولات در این پرونده هیچ فایده‌ای نداشت".

در مقابل، وکلای پدر و مادر ونسان لامبر مرگ او را "جنایت دولتی" توصیف کردند و با انتقاد تند از پزشک مسئول، وی را "ناقض سوگند بقراط" دانستند.

موقعیت دردناک ونسان لامبر که ده سال پایانی عمر ۴٢ سالۀ خود را در ناتوانی مطلق جسمی و ذهنی و در مرز زندگی و مرگ گذراند، بحث‌های بی‌پایانی را در جامعۀ فرانسوی و البته برای مراجع قضایی و رسانه‌ها همراه داشت. اما اختلاف نظر‌ها در مورد ادامۀ حیات او خیلی زود در میان خانواده و نزدیکان او شکاف ایجاد کرد. پدر و مادر وی که کاتولیک و شدیداً پایبند به اعتقادات مذهبی هستند، همواره تأکید کرده‌اند که پسرشان فقط "معلول" است و باید به زندگی ادامه دهد. در مقابل، همسر وَنسان، برادرزاده و شش برادر و خواهرش می‌گفتند که "سماجت درمانی" و ادامۀ مراقبت‌های پزشکی بیهوده است و باید اجازه داد تا ونسان لامبر در آرامش به سوی مرگ برود.

اختلافاتی که برخوردهای سخت و بی‌رحمانۀ وکلای طرفین را در عرصۀ قضایی در پی داشت، بالاخره بعد از چندین سال با رأی دیوان عالی کشور به پایان رسید. بر اساس این رأی، پزشکان از حدود یک هفته قبل، هرگونه کمک به حیات مصنوعی ونسان لامبر را به تدریج متوقف کردند و در عین حال برای اجتناب از درد و رنج احتمالی، وی را در حالت آرامش و تسکین دارویی عمیق فرو بردند.

اما به نظر می‌رسد که این پرونده هنوز کاملاً بسته نشده است: به گفتۀ مقامات پلیس شهر رَنس، تشریح پیکر ونسان لامبر الزامی است تا اثبات شود که پزشکان مواد مرگ‌آور به او تزریق نکرده‌اند.

این پروندۀ دردناک، حقوق‌دانان و پزشکان فرانسوی را حداقل در یک مورد به تفاهم رسانده است: قوانین کشور هنوز در این زمینه نارساست و مسئلۀ "مرگ خودخواسته"، "سماجت درمانی" و یا نظر و تصمیم خانواده در قبال سرنوشت بیمار باید توسط قانون به شکلی دقیق و بدون ابهام تعریف گردد.