٢٩ اردیبهشت روز جهانی میراث فرهنگی و عدم توجه به آثار باستانی در ایران

هر چیزی که از گذشتگان و پیشینیان برجای مانده، حامل پیامی است که از این راه می توان به پاسخ بسیاری از پرسشها رسید. بدین سبب باید در حفاظت و نگهداری از این آثار کوشید و آن را به نسلهای بعد منتقل کرد.

میراث فرهنگی هر کشوری متعلق به تمامی مردم آن کشور است و همه‌ی آنان در برابر حفظ و نگهداری از آن مسئولیت دارند.

مشخصات آثاری که به فهرست میراث فرهنگی وارد می شوند عبارتند از:
- این آثار هرگز دوباره بازآفرینی نمی شوند؛
- میراث فرهنگی منابعی برای درآمد ملی هستند؛
- چگونگی زندگی مردمان گذشته را به ما نشان می دهند؛
- نشان از فن آوری و نحوه زندگی روزگاران گذشته و پیشینیان را دارد؛
- ابزاری برای آشنائی با آداب و رسوم گذشتگان است.

در این میان برخی از آثار از چنان ارزشی برخوردارند که دیگر نه تنها متعلق به مردم آن سرزمین نیستند بلکه تمامی مردم جهان در برابر آن مسئول هستند و این آثار صلاحیت آن را دارا خواهند بود که در فهرست یونسکو ثبت شوند.

ثبت هر اثر در فهرست میراث جهانی نشاندهنده جایگاه و نقش جهانی آن کشوردر جهان است.

ایران دارای ۱٣ مکان است که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده اند.

محمدعلی دادخواه، فعال حقوق بشر و میراث فرهنگی و وکیل دادگستری در گفتگو با رادیوی بین المللی فرانسه با بیان اینکه ایران، بی گمان سرزمینی فرهنگی است و فرهنگ باعث بالیده شدن انسان می شود و دلیل اینکه بشریت به میراث فرهنگی احترام می گذارد و آن را ارج می نهد، در این است که اگر میراث فرهنگی را از انسان بگیریم، یک موجود بی هویت می شود؛ میراث فرهنگی به انسان تشخص می بخشد، آینده نگری و تجربه می آموزد که بتواند از گذشته خویش، برای فردای زندگی توشه برچیند.

این فعال حوزه میراث فرهنگی در ادامه تاسف خود را از گزارشهائی که در خصوص مدیریت در حوزه میراث فرهنگی انتشار می یابد، اعلام می کند و متذکر می شود نه در حوزه دولتی و نه در حوزه سازمانهای غیر انتفاعی- NGO- آنگونه که باید فعالیت و جدیت لازم در خصوص حفظ میراث فرهنگی ایران را ندارند و باید در این راستا کوشش بیشتری انجام شود.