چرا چینی های پاریس از نژاد پرستی به ستوه آمده اند؟

رایج ترین شعاری که در میان تظاهر کنندگان بچشم می خورد شعار "آزادی، برادری، برابری و امنیت برای همه" بود. آنها پرچم های کوچک فرانسه را در دست داشتند و علیه نژاد پرستی ضد چینی شعار می دادند.

بدون شک مطرح شدن این نوع جدید از نژاد پرستی در فرانسه را باید بیسابقه نامید. تا بحال چنین جمعیت عظیمی علیه این نوع جدید نژاد پرستی که تنها علیه چینی ها بکار گرفته می شود گرد هم نیامده بودند.

تقاضای برگزاری این تجمع از مدت ها قبل مطرح شد. علت خشم چینی ها آن است که در اوایل ماه اوت در یکی از حومه های شهر پاریس که "اوبر ویلیه" نام دارد و حدود ده هزار چینی در آن ساکنند، یک مرد خیاط چینی چهل و نه ساله مورد حمله سه نفر از ولگردهای محلی قرار گرفت و بر اثر ضرب و شتم آنان که می خواستند کوله پشتی او را بدزدند، بقتل رسید.

بنظر می رسد که قتل این خیاط چینی آخرین قطره ای بود که کاسه صبر چینی ها را لبریز کرد و فردای آنروز در مراسم تشییع جنازه او هزاران نفر شرکت کردند و خواهان تامین امنیت خود شدند. سپس از سوی "انجمن جوانان چینی فرانسه" اطلاعیه هائی منتشر شد و کوشیدند نشان دهند که این قتل و سرقت همراه آن تنها یک اقدام بزهکارانه برای انجام عملیات دزدی نیست و بلکه یک عمل نژاد پرستانه محسوب می شود که علیه چینی ها رایج است و هر روز هم بر ابعاد آن اضافه می شود.

از آنجا که شهردار شهر "اوبر ویلیه" یک خانم عضو حزب کمونیست است و از همان اولین روز ماجرا در کنار جمعیت چینی شهر خود ایستاد و از مطالبات آنها برای تامین امنیت چینی ها حمایت کرد، روزنامه اومانیته در این مدت با حساسیت بیشتری نسبت به سایر نشریات فرانسوی نسبت به این حوادث واکنش نشان داده است.

اومانیته که هر دو تظاهرات شهر اوبر ویلیه را پوشش داده بود از خشم و ناخشنودی چینی های این شهر حومه پاریس می گوید و از قول جوانان چینی شهر درد دل هایشان را بر می شمارد. از این نقل قول ها چنین بر می اید که چینی ها عقیده دارند مردم نسبت به آنها سوء نظر دارند و درباره چینی ها چنین شایع کرده اند که آدم های مطیع، اهل رعایت قانون و ترسو هستند و چون فعالیت های اقتصادی اشان را در بازار سیاه و با پول نقد انجام می دهند همیشه در جیب هایشان مقدار زیادی پول پیدا می شود.

یکی از مسئولان انجمن جوانان چینی فرانسه بنام اولیویه وانگ که منتخب مردم برای شهرداری منطقه سیزدهم (محله چینی های پاریس) است در مصاحبه با لیبراسیون اظهار عقیده می کند که ولگردهای محلات به این دلیل دقیقاً به سمت چینی ها می روند و به انها حمله می کنند که معتقدند چینی ها همیشه مقدار زیادی پول نقد بهمراه دارند. این افراد شرور همچنین به تجربه دریافته اند که چینی ها پی از این حملات معمولاً به پلیس هم شکایت نمی کنند. چرا که یا زبان فرانسه خوب نمی دانند و یا بدلیل نداشتن مدارک لازم برای اقامت از برخورد با پلیس می هراسند. (لیبراسیون اول سپتامبر)
خبرنگار لیبراسیون می نویسد با هر چینی که در شهر اوبر ویلیه صحبت کرده است در طول اقامتش در این شهر از یک تا ده بار مورد تعرض افراد شرور و بزهکاران محلی قرار گرفته بود.

بنظر می رسد که موضوع تعرض خشونت امیز به چینی ها یک واقعیت پر اهمیت اجتماعی در فرانسه است که در طول سالیان متمادی رواج فراوانی داشته است. نه خود چینی ها نگرانی و وحشت خود را از این حوادث فزاینده به بقیه مردم می گفته اند و نه بدلایلی که ذکر شد به پلیس مراجعه میکردند.

نشریه هافینگتون پست در گزارشی از وقایع شهر اوبر ویلیه از قول مقامات پلیس این شهر نوشته است که میزان حمله به چینی ها بقصد دزدیدن وسائل و خالی کردن جیب آنها تنها در عرض یک سال گذشته سه برابر شده است. این آمار، پلیس این شهر را که تراکم جمعیت چینی آن نسبتاً زیاد است واداشته است که از یک مترجم چینی در محل کمیساریا استفاده کنند، تا شاکیان چینی امکان داشته باشند شکایات خود را از این تعرضات روزمره در کوچه و خیابان به اطلاع پلیس برسانند.

ادامه اعتراضات وسیع چینی ها و بویژه چند تظاهراتی که توسط آنها سازماندهی شد بنظر می رسد که در شتاب بخشیدن به مجازات عاملین این تعرضات تاثیر فوری داشته است. در واقع پس از قتل "چائولین زانگ" خیاط ۴۹ ساله چینی در یکی از خیابان های شهر اوبر ویلیه، پلیس توانست با استفاده از دوربین های کارگذاشته شده در خیابان های این شهر سه جوان کم سن و سال مهاجم را شناسائی کرده و دستگیرشان کند. گفته می شود که دادگاه بزودی به اتهامات آنها رسیدگی خواهد کرد.

این در حالی است که چینی ها عقیده دارند که مقامات فرانسوی آنها را و دردهایشان را جدی نمی گیرند.

سازمانهای فرانسوی مبارزه با راسیسم حمایت فعالی از چینی ها نکرده اند
گر چه تظاهرات روز یک شنبه گذشته در پاریس مورد استقبال زیادی از سوی خود چینی ها قرار گرفت و بویژه بگزارش روزنامه ها برای اولین بار جوانان چینی هم بطور وسیعی در ان شرکت داشتند، با این حال گزارشگر لوموند که بطور وسیعی این تجمع را پوشش داده بود (لوموند ششم سپتامبر)، بر این نکته تاکید کرد که سه سازمان مهم ضد راسیستی فرانسه، یعنی سازمان "اس او اس راسیسم"، "لیگ بین المللی مبارزه علیه راسیسم و آنتی سمیتیزم" (لیکرا) و سازمان "جنبش علیه راسیزم و برای دوستی میان خلق ها" (ام.ار.آ.پ) هر کدام یکی دو نفر از مسئولان خود را به تظاهرات فرستاده بودند. نمایندگان احزاب سیاسی فرانسه هم جایشان خالی بود.

لوموند (همان) از قول یک خانم مغازه دار چینی در پاریس که در تظاهرات حضور داشت نقل می کند که وی از تعداد زیادی از دوستان غیر چینی خود دعوت کرده است که در این تظاهرات شرکت کنند. اما هیچ کدام نیامدند. آنها فکر می کنند که این مطالبات ربطی به آنها ندارد. این خانم چینی مطمئن است که اگر دیگر فرانسوی های غیر چینی هم در این تظاهرات شرکت میکردند تاثیر بمراتب بیشتری داشت.

چینیها در مصاحبه های متعددی که با رسانه های فرانسوی کرده اند همگی دردل های فراوانی از این جو وحشت و ترور که آنها را محاصره کرده است دارند. یکی می گوید "اینک سالهاست که ارزوی بیرون آمدن از خانه پس از تاریکی شب در دلم مانده است. تا بحال جرات نداشتم که این موضوع را به دوستان غیر چینی خود بگویم. چرا که از شایعاتی که علیه چینی ها ( درباره ثروتمند بودن و پول نقد بهمراه داشتن ) براه افتاده خجالت می کشم." او نتیجه میگیرد که کارش اشتباه بوده و باید همه مردم و نیز مقامات کشور را بطور وسیعی در جریان این حوادث پنهانی گذاشت.

چینی های مصاحبه شده همگی خواهان حمایت های امنیتی بیشتری توسط پلیس هستند. و نیز خواهان بیشتر شدن دوربین های مراقبتی.

چینی ها اصرار دارند که این تعرضات را راسیسم بنامند. "انجمن جوانان چینی فرانسه" احساسات جریحه دار شده چینی ها علیه این تعرضات را تایید می کند. بعقیده گردانندگان این سازمان مردم نهاد، آن اندیشه هائی که تنگی چشم چینی ها را به تمسخر میگیرد، از این که هر روز "نم" می خورند می خندد و این مسائل را در تمام دوران زندگی یک چینی، در مدرسه، در دانشگاه و در محل کار به رخ آنها می کشد، در واقع نوعی راسیسم را ترویج می کند که اینک به ترویج شایعات دروغ علیه چینی ها انجامیده است.

اولیویه وانگ منتخب شهرداری سیزدهم پاریس از حزب سوسیالیست به لوموند می گوید: بزرگترهای ما به این جوک ها و بعدها به این شایعات دروغین می خندیدند، ولی الان می فهمیم که این ها چقدر دردناک است . ما اینک به خیابان آمده ایم تا هر نوع خشونت زبانی و فیزیکی را محکوم کنیم .

بروایت لوموند، تظاهرات اخیر نشان داد که بر خلاف سایر قربانیان نژاد پرستی، چینی ها در این اولین گام های خود علیه راسیسم کاملاً تنها هستند و هیچ نیروی غیر چینی هنوز با آنها احساس همبستگی نمی کند.

نقش منفی رسانه ها در ارائه تصویر نادرستی از چینی ها
اومانیته در یکی از تحلیل های خود به یک برنامه تلویزیونی اشاره می کند که "زون انتردی" (منطقه ممنوعه) نام دارد و از کانال شش تلویزیون فرانسه پخش می شود. یک سال پیش این برنامه پر بیننده گزارشی درباره فعالیت های اقتصادی چینی های فرانسه داشته است که گویا سر و صدای زیادی هم بپا کرده است. در این برنامه چینی ها سوداگرانی معرفی می شوند که در بازار سیاه کار می کنند و بهمین دلیل هم با ساک های پر از پول نقد رفت و امد دارند. یکی از مسئولان انجمن جوانان چینی فرانسه بنام "روئی وانگ" برای اومانیته تعریف می کند که پس از پخش این برنامه از تلویزیون ما شاهد شعله ور شدن موج بزرگی از خشونت و تعرض لااقل در سه منطقه چینی نشین حومه پاریس یعنی در شهر های ویتری، لاکورنوو و ایوری شدیم. او نتیجه میگیرد که همین روایت های راسیستی است که نتایج فوری خود را در خیابان ها نشان می دهد.

"مروان محمد" جامعه شناسی که هم اکنون در حال انجام یک برنامه تحقیقاتی درباره شیوع فعالیت باندهای تبهکار در حومه های پاریس است، درباره ماجرای قتل خیاط چینی در شهر اوبر ویلیه عقیده دارد که منطق اولیه این قتل انگیزه های جنایت کارانه است که سپس با یک گرایش نژاد پرستانه هم تکمیل می شود.

این جامعه شناس کارشناس مسائل شهرک های حومه کلان شهرها عقیده دارد که اینک موضوع تعرض به افراد برای دزدی پول هایشان به شکل حملات کوچک بقصد کسب پول های ناچیز رواج یافته است. یعنی عملیات خالی کردن جیب تهیدستان برای دزدیدن چند ده یورو.

در مورد میزان حملات علیه چینی ها متاسفانه هیچ تحقیقی تا کنون انجام نشده و بدلیل مسکوت ماندن این دزدی ها توسط قربانیان که عادت ندارند به پلیس شکایت کنند، مقامات کشور نیز تصویر درستی از میزان این تجاوزات در اختیار ندارند.