چهار قتل در عرض چند دقیقه، در ادارۀ پلیس پاریس
قتل چهار کارمند ادارۀ مرکزی پلیس پاریس، آنهم توسط یکی دیگر از کارمندان، فرانسویها و مطبوعات کشور را تکان داده است. چگونه یک کارمند عادی، تنها با یک چاقو، چهار نفر را در عرض چند دقیقه از پا در آورده است؟ انگیزۀ او چه بوده است؟... روزنامههای فرانسه همچنین از نحوۀ برگزاری مسابقات جهانی دو و میدانی در قطر و مذاکرات طالبان با آمریکا گزارشهایی دارند.
نتشر شده در:
روزنامۀ فیگارو مینویسد که همسر قاتل، که از دیروز در بازداشت است، گفته است که شوهرش شب قبل از واقعه حالی غیرعادی داشته و ناآرام بوده و وقتی از خواب پریده، گفته است که "صداهایی میشنود". قاتل که نامش مایکل H اعلام شده، ۴۵ سال دارد و متولد جزیرۀ مارتینیک است که بخشی از سرزمینهای "ماوراءبحار" فرانسه محسوب میشود.
اما محل جنایت هر محلی نیست: ادارۀ پلیس پاریس (فرمانداری انتظامی) که در مرکز شهر واقع است و بناها و صحن آن یک مجموعۀ تاریخی را تشکیل میدهد، یکی از نقاط پایتخت است که همیشه تحت مراقبت شدید امنیتی قرار دارد. با اینحال مهاجم که خود کارمند همین اداره بود، حوالی ساعت یک بعد از ظهر دیروز با تغییر رفتاری ناگهانی به همکاران خود حمله کرد و چهار نفر را کشت.
به نوشتۀ لوموند از زمان آزادی پاریس (١٩۴۴) تاکنون، ادارۀ پلیس چنین خونریزی و خشونتی به خود ندیده بود. این روزنامه مینویسد که تمامی وقایع در عرض چند دقیقه، در دایرۀ اطلاعات پلیس رخ داد که یکی از حساسترین دوایر این مجموعه است. این بخش از فرمانداری انتظامی پاریس مسئولیت جمعآوری و تحلیل دادهها، از جمله در مورد افراد مظنون به ارتباط با تروریسم را بر عهده دارد.
قاتل که مسئولیت فنی کامپیوترهای محل کار خود را بر عهده داشت و از شانزده سال قبل در این اداره شاغل بود به گفتۀ همکارانش "کر و لال" بود. لوموند مینویسد که وی از ناشنوایی نسبی رنج میبرد و شخصیتی بسیار "کمرنگ و شکننده" داشت.
چند دقیقۀ خونبار
قاتل با یک کارد سرامیکی (که دستگاه فلزیاب قادر به تشخیص آن نیست)، با سرعتی غیرعادی و طی زمانی بسیار اندک مسیر خونبار خود را در ادارۀ پلیس طی میکند. او ابتدا در طبقۀ اول، سه مأمور پلیس را در دو اتاق جدا از پا در میآورد. یکی از قربانیان، رئیس مستقیم قاتل محسوب میشده است.
مهاجم سپس به سرعت از پلهها پایین میرود و در مسیر خود به دو زن حمله میکند. یکی از آنان کشته میشود و دیگری از ناحیۀ شانه زخم بر میدارد. قاتل سپس وارد حیاط بزرگ و قدیمی ادارۀ پلیس پاریس میشود که معمولاً محل پارک خودروهای گشت شخصی است. در حیاط، مایکل بلافاصله به یک مأمور پلیس برخورد میکند که به او فرمان خلع سلاح و تسلیم میدهد. اما به نظر میرسد که مهاجم تن به تسلیم نداده و در نتیجه با شلیک یک گلولۀ تفنگ در سر، کشته میشود.
به نوشتۀ فیگارو، تحقیقات هنوز نتوانسته انگیزهای محکم برای این جنایات بیابد. فرض تروریستی بودن حمله هنوز حذف نشده اما در عین حال، احتمال بروز جنون آنی، بر زمینۀ نارضایتی حرفهای قاتل نیز مطرح است. برخی همکاران او از "مشکلات عاطفی" مهاجم سخن گفتهاند و برخی دیگر گوشزد میکنند که وی ١٨ ماه قبل اسلام آورده و حتی یک بار توسط رئیس خود احضار شده تا توضیح دهد که به چه دلیل "دیگر به زنان سلام نمیکند". همسر مهاجم نیز به گفتۀ همسایهها یک "مسلمان مؤمن" است.
لوموند مینویسد که صرف نظر از انگیزههای قاتل، وقوع چنین جنایتی برای مسئولان پلیس پاریس بسیار مسئلهساز است: آیا میتوان تصور کرد که عاملی نفوذی، آنهم در مرکز تحلیل دادههای مربوط به تروریسم حضور داشته است؟ با توجه به این که پروندۀ همۀ کارمندان این اداره از نظر امنیتی مورد بررسی قرار گرفته بوده، آیا امکان دارد که "مایکل H" همه را فریب داده باشد؟
برگزاری مسابقات جهانی دو و میدانی: آبرو ریزی یا کسب اعتبار برای قطر؟
امسال، مسابقات جهانی دو و میدانی که در قطر برگزار میشود، به رغم تصاویر بسیار زیبایش در تلویزیونهای جهان، با انتقادهای فراوان روبرو بود. روزنامۀ کمونیست هومانیته مینویسد "جایگاههای خالی تماشاگران، گرمای شدید، عصبانیت و کلافگی ورزشکاران، سطح پایین رکوردها، جنجال پیرامون دوپینگ" و خلاصه همۀ عوامل دست به دست هم داد تا مسابقات دوحه با حملات و انتقادهای شدید مواجه گردد. هرچند احتمال دارد که بخشی از جنجالها، ریشههای سیاسی داشته باشد و برای ضربه زدن به قطر به راه افتاده باشد، اما به هرحال، شک نیست که نظم و ترتیب و انضباط مسابقات، شاید به خاطر ناشی بودن برگزارکننده، در حد مسابقات جهانی نبوده است.
هومانیته مینویسد از یک هفته پیش که مسابقات شروع شد، تقریباً هر روز مشکل و جنجالی به وجود آمد. به عقیدۀ این روزنامه، برگزاری مسابقات دو صدمتر زنان و مردان نقطۀ اوج انتقادها بود. چرا؟ چون دو صد متر همیشه پرطرفدارترین رشتۀ دو ومیدانی است و معمولاً ورزشگاهها را لبریز از تماشاگر میکند. اما در دوحه، در ورزشگاهی که نزدیک به پنجاه هزار نفر ظرفیت دارد، فقط حدود ١١هزار نفر به تماشای بزرگترین دوندگان جهان آمده بودند. و تازه از این تعداد، نزدیک به دوهزار نفر، مدعوین بودند.
هومانیته مینویسد که اصلاً از آغاز بازیها، تعداد بلیط فروختهشده بسیار کم بوده به حدی که برگزارکنندگان، بلیطهای مجانی میان کودکان و مهاجران پخش کردهاند. کوین مایر، قهرمان جهانی دهگانه میگوید: "همه متوجه فاجعۀ دوحه هستند".
اما انتقادها علیه قطر اهمیت و معنای خاصی میگیرد، وقتی به یاد میآوریم که قرار است در سال ٢٠٢٢، جام جهانی فوتبال در این کشور برگزار شود. از روزی که این موضوع قطعی شد، انتقادها و حملات علیه قطر هیچگاه متوقف نشده است. در حال حاضر حتی یک پروندۀ قضایی در فرانسه در جریان است که احتمال فساد مالی در روند گزینش قطر را تحت بررسی دارد.
گذشته از همۀ عوامل انسانی یا مدیریتی، هومانیته مینویسد که گرمای شدید دوحه نیز عامل بسیار مهمی است که همه چیز را ناخوشایند میکند. با اینکه بسیاری از مسابقات بعد از ساعت یازده و نیم شب برگزار میشود، اما گرما و رطوبت شدید ورزشکاران را بیطاقت میکند. هومانیته مثال میزند که در دو ماراتن زنان، ٢٠ نفر از مجموع ۶٨ شرکتکننده، مسیر ۴٢ کیلومتری را ناتمام رها کردند.
هومانیته مطلب را با یادآوری آخرین جنجال دوحه به پایان میبرد: روز سهشنبۀ گذشته، آلبرتو سالازار مربی نامی آمریکایی از سوی آژانس مبارزه با دوپینگ چهار سال محروم شد. در این میان پای شرکت "Nike" که اسپانسر اصلی ورزشکاران آمریکایی است نیز به پروندۀ دوپینگ کشیده شده است.
مذاکرۀ طالبان و آمریکا ادامه مییابد
فرستادۀ روزنامۀ لوموند به کابل مینویسد که ظاهراً مذاکرات طالبان با آمریکاییها که معلق و بینتیجه مانده بود، حالا از سر گرفته میشود. به تازگی زلمی خلیلزاد نمایندۀ آمریکا و برخی رهبران طالبان همزمان به پاکستان رفتهاند.
روزنامهنگار لوموند معتقد است که هدف نهایی آمریکا خروج نیروهایش از افغانستان و سپس تشکیل یک کنفرانس در اسلو، با شرکت طالبان، دولت افغانستان و نمایندگان جامعۀ بینالمللی (سازمان ملل؟) است.
اما در این میان، به نظر نمیرسد که دولت افغانستان و شخص رئیس جمهوری اشرف غنی از روند کنونی راضی باشد. بخصوص که به نوشتۀ لوموند روابط خلیلزاد با اشرف غنی اصلاً خوب نیست. خلیلزاد بارها تقصیر شکست مذاکرات را به گردن اشرف غنی انداخته است.
ژاک فولورو، فرستادۀ لوموند به کابل گفتگوی کوتاهی با اشرف غنی انجام داده و از جمله در بارۀ مذاکره با طالبان نظر وی را جویا شده است. اشرف غنی تأکید میکند که پیشبرد روند صلح باید تماماً "در اختیار دولت افغانستان باشد". وی بدون اینکه از مداخلۀ آمریکا یا خلیلزاد حرفی بزند تکرار میکند که "اگر روند صلح در دست خود افغانها نباشد، هیچ پیشرفتی صورت نخواهد گرفت"...
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید