چه آینده‌ای می توان برای لیبی رقم زد ؟

روزنامه فیگارو، با تیتر درشت  می نویسد : مورد پوتین در میان اروپائیان جدائی افکنده است چرا که کشورهای اتحادیه اروپا نمی توانند پاسخی مشترک در برابر کنش‌های مسکو بیابند که هر گونه ابتکار دیپلماتیک را حنثی می کند. فیگارو می نویسد : "آنکلا مرکل" و "فرانسوآ هولاند" از دیدار خود با رهبر کرملین انتظار نتیجه چندانی در پیوند با تنش اوکرائین ندارند. اما پاریس در پی فرصتی بود که پیرامون تنش سوریه پیام خود را به پوتین برساند. در واقع، فرانسه با انزوای روسیه در شورای امنیت سازمان ملل متحد و مجبور کردن این کشور به استفاده از حق وتوی خود در مورد آتش‌بس در حلب و باز هم ناچار کردن ولادیمیر پوتین به خودداری از سفر به فرانسه ، پیروزی دیپلماتیک کوچکی به دست آورد. امروز این کشور می خواهد از همه حربه های ممکن برای فهماندن این که برقراری آتش بس در حلب یک پیش شرط است، استفاده کند و به وسیله جلسه برلن بگوید که نبرد سوریه را رها نخواهد کرد.

این روزنامه همچنین مطلبی را به لیبی و هرج و مرجی که از پنج سال پیش، در پی مرگ قذافی در آن به وجود آمده اختصاص داده، می نویسد : مردم لیبی که مرگ دیکتاتورشان را سر آغاز رهائی برای خود می دانستند، از آن زمان به این سو در تنش سیاسی-اقتصادی و ناامنی به سر می برند. چرا که نفوذ القاعده در آن انجام گرفت و سپس این کشور با خطر بزرگتری روبرو شد که آن گسترش چشمگیر گروه دولت اسلامی بود. افزون بر آن شبه‌نظامیان دیگر هم به جمع این گروه‌های تروریستی پیوستند.

روزنامه هومانیته نیز که به 5 سال خلأء در لیبی می پردازد، می نویسد: در حالی که از دست دولت اتحاد ملی "فائز السراج" کاری بر نمی آید، پاریس که مهره‌های خود را در همه جا پراکنده، می بایست با بازیگران دیگر صحنه سیاست این کشور کنار آید. "هومانیته" با یاد آوری صحنه قتل قذافی توسط شبه نظامیان لیبی به کمک فرانسه، می نویسد : "نیکلا سارکوزی"، رئیس جمهور آن زمان فرانسه که جرج بوش را برای جنگ در عراق که پیامدهائی را داشت،  تحسین می کرد، "جنگ خود" را می خواست و به این بهانه که نیروهای قذافی خود را آماده انجام کشتار مردم بن غازی می کنند، وارد کار شد. اما، بنا به گزارش تکان دهنده پارلمان بریتانیا، که در ماه سپتامبر منتشر شد، تنها با پرتاب 4 بمب توسط هواپیماهای فرانسوی درروز 19 مارس 2011، آن "ارتش" متشکل از یک هزار داوطلب، که همراه با پشتیبانی ده تانک، به دستور قذافی راهی فتح بن غازی بودند ، پراکنده و متلاشی شدند. این در حالی بود که در بن غازی، شبه نظامیان به شدت مسلح شده توسط فرانسه، انگلستان و قطر در کمین آنان نشسته بودند. اما چنین نشد و هدف دخالت نظامی، که پشتیبانی از امنیت مردم غیر نظامی توصیف شده بود، از آن فراتر رفت و تبدیل شد به تغییر رژیم. پیامد آن این شد که دمکراسی برقرار نگردید و کشور در هرج و مرجی بزرگ فرو رفت، اقتصادش درهم پاشید و سلاح های موجود در زراد خانه های قذافی چپاول شد. از این رو کشور به جایگاه القاعده و داعش تبدیل گردید. این تغییرات همچنین کشورهائی چون نیجر، مالی، بورکینا فاسو و حتا تونس و مصر را در خطر قرار داد. هومانیته می افزاید در این تنش لیبی بوی نفت به مشام می رسد یعنی مصر و امارات متحده عربی از یک سو و ترکیه و قطر از سوی دیگر، در انجا به جنگ نیابتی سرگرم اند و فرانسه که همچون آمریکائیان بسیار درگیر جنگ لیبی است نمی خواهد ذره ای از نفتی را از دست دهد که پس از پایان تنش ها تقسیم خواهد شد. از این رو، به بهانه مبارزه با داعش، نیروهای ویژه فرانسوی هم با "طرابلس" و هم با "تبروک" همکاری می کنند. فرانسه می بایست همچنین با کشورهای یاد شده کنار آید.

روزنامه "لا کروآ" " نیز به گزارشی که روزنامه "هومانیته " به آن اشاره کرد پرداخته تنش لیبی را از زوایای گوناگون مورد توجه قرار می دهد. این روزنامه پس از مطرح کردن امکان تجزیه لیبی و رد آن، به امکان فتح لیبی توسط ژنرال "خلیفه حفتر" اشاره دارد که راهی جز راه نظامی برای برقراری امنیت در این کشور نمی‌بیند. این روزنامه همچنین برچیده شدن کامل بساط داعش را دشوار توصیف می کند.

روزنامه اقتصادی "لزاکو " در مطلبی به وامی که برای نخستین بار عربستان سعودی گرفته است، پرداخته و می نویسد با گردآوری مبلغ 17.5 میلیارد دلار، عربستان توانست بالاترین رقم أوراق قرضه را که کشوری می توانست داشته باشد، به دست آورد. مقامات عربستان و بانکداران این کشور با تأکید بر استراتژی گونه‌گون سازی زمینه‌های اقتصادی و دستیابی به رشد بالا توانستند وام دهندگان را متقاعد کنند.

لوموند که عکس بزرگی از دو کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا را به مناسبت مناظره دیشب آنها در صفحه نخست خود به چاپ رسانده، تیتر بزرگ خویش را به این پرسش اختصاص می‌دهد که "چرا شمار فرزندان مهاجران در زندان‌های فرانسه بسیار بالاست؟" لوموند علت این پدیده را در امتزاجی از فقر، سطح پائین آموزش و تبعیض توصیف می کند. این روزنامه، در دو صفحه بزرگ ، پژوهشی را منتشر می کند که فرهاد خسرو خاور، جامعه شناس ایرانی‌تبار، انجام داده و در آن به جایگاهی که اسلام در زندان‌ها یافته نیز پرداخته می شود.

لیبراسیون، برخلاف دیگر روزنامه ها مطلب بزرگی را به تنش بزرگی که از سه ماه پیش منطقه کشمیر، و به نوشته این روزنامه، بزرگترین منطقه نظامی جهان، را دربرگرفته پرداخته می نویسد: شورش ها در این منطقه نزدیک به 100 قربانی در میان غیر نظامیان به بار آورده است منطقه ای که همواره شاهد رودروئی میان هند و پاکستان بوده و صلح در آن چندان در دسترس به نظر نمی رسد.