کوریه انترنسیونال: روزنامه "الشّرق الاوسط" اتحادیۀ عرب را به جدا کردن خوزستان از ایران فراخواند

در هفته نامه کوریه انترنسیونال آمده است که جمهوری اسلامی حمله مسلحانه به رژه نظامیان در اهواز که در ٣۱ شهریور/۲۲ سپتامبر رخ داد، به یک گروه جدایی طلب از ایرانیان عرب نسبت داد. به نوشته کوریه انترنسیونال، برخی از مطبوعات کشورهای عرب هوادار عربستان سعودی از جمله روزنامه "الشّرق الاوسط" از این فرصت استفاده کردند تا کشورهای عرب را به اتحاد ملی در برابر ایران فرا خوانند و بار دیگر مدّعی شوند که این کشور منطقه خوزستان از جمله اهواز را بلعیده و اشغال کرده و برای محو کردن هویت عربی این منطقه نام آن را از عربستان به خوزستان تغییر داده است. کوریه انترنسیونال نوشته است که در ادامه مقاله الشّرق الاوسط می خوانیم که زمان آن فرا رسیده است تا کشورهای عرب در چهارچوب لیگ عرب وارد عمل شوند و حقوق ساکنان این منطقه را به آنان بازگردانند و ایرانیان را از مرزهای متعلق به عربها دور برانند.

در مقاله کوریه انترنسیونال آمده است که روزنامه ایرانی قانون در شماره ۱ مهر/۲٣ سپتامبر خود نوشت که طوفان شن در خوزستان، خشکسالی و فقر در سیستان و بلوچستان و محرومیت در کردستان موجب فریب خوردن برخی از ساکنان رنجدیده این نواحی و گرایش آنان به تروریسم می شود. این دسته از افراد خود را در کسوت "چریکهای آزادیبخش" می بینند. ما آگاهیم که قلبهای آزرده نیازمندان و رنجدیدگان مکان بسیار مناسبی برای رشد تروریسم است.

لوپوﺋﻥ، هفته نامه راست میانه رو، در سرمقاله خود پرسیده است که آیا ما شاهد افول دوره پنج ساله ریاست جمهوری امنوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، با گذشت تنها شانزده ماه از آغاز آن هستیم؟ به نوشته این هفته نامه، امنوئل مکرون قاعدتاً باید بزودی در "مدرسه سیه روزی سیاسی" شاگرد اول شود.

لوپوئن با اشاره طعنه آمیزی به شعار انتخاباتی امنوئل مکرون و حزبش به نام "به پیش" که پس از پیروزی وی در انتخابات به "جمهوری به پیش" مبدل شد، نوشته است که عدم تحرک و بی عملی به پیش می رود و رﺆیت مکرون که با سرمستی جست و خیز کنان به هر سو واژه "اصلاحات" را مدام تکرار می کند، واژه ای که سیاستمداران بی شرم در طی چنین نسل پیش از او خالی از معنا کرده اند، رقت انگیز است. امنوئل مکرون بیهوده به هر سو دست و پا می زند. پاهایش در سیمان خشک گیر کرده است.

لوپوئن در پاسخ این پرسش که مکرون چگونه می تواند نظر مثبت فرانسویان را دوباره به خود جلب کند، نوشته است او باید پیش از هر چیز ثابت کند که دارای انسانیت، شهامت، ظرفیت شنیدن توصیه یا انتقاد است. تکبر و خود محوری به بدترین بلایا می انجامد و مکرون باید از آغاز فرمانروایی خود درس عبرت بگیرد.

نخست آنکه باید بیاموزد که اداره فرانسه با اداره یک شرکت نوپا یا استارتاپ تفاوت دارد. از آنجایی که فرانسه همدردی، رحم، دلسوزی و صرف وقت برای دیگران را ستایش می کند و از تکبر و نخوت و احساس برتری نفرت دارد، مکرون باید منش و رفتار خود را تغییر دهد و "مکرون جدیدی" برای فرانسویان ابداع کند. سپس باید برای بهبود زندگی روستانشینان، ساکنین بخش ها یا نواحی دورافتاده، بازنشستگان و طبقه متوسط که روح فرانسه را تشکیل می دهند، بکوشد.

لوپوئن در پایان نوشته است درس آخر اینکه به محض آنکه فردی بخواهد همه کارها را به تنهایی انجام دهد، دیگر قادر به انجام هیچ کاری نخواهد بود. مکرون باید قدرت عمل را به دیگران هم تفویض کند. مکرون جدا از عهده دار بودن سمت یک وزارتخانه کاذب که چون صدفی توخالی در دژ تصمیم گیریهای اقتصادی فرانسه در "بِرسی*" تعبیه شده است، پیش از رسیدن به ریاست جمهوری هرگز مدیریت هیچ جایی را بر عهده نگرفته بود. او نه شهردار بود، نه رئیس شرکت یا تجارتخانه، نه رئیس شورای شهر. کاملاً آشکار است که او هنوز در حال کارآموزی است. ایکاش که هر چه زودتر دوره کارآموزیش به پایان برسد و کارمند رسمی شود.

لوموند دیپلماتیک پاراگوئه را سرزمین "طلای آبی رنگ" خوانده و نوشته است که پاراگوئه که در میان آرژانتین و برزیل قرار دارد، دارای هیچگونه موقعیت استراتژیک نیست اما دارای یک منبع طبیعی قیمتی است: آب.

به نوشته لوموند دیپلماتیک، همسایگان پاراگوئه به مدت طولانی به راههای آبی آن و امکان کشتیرانی در آنها غبطه می خوردند. این کشور همچنین دارای آبهای زیرزمینی فراوانی است اما امروزه به دلیل بهره برداری بیش از حد از آن و آلودگی در معرض خطر قرار گرفته و قیمت هر بطری آب معدنی سالم ۱۸۰ برابر قیمت یک بطری آب آشامیدنی و حاوی میکروب های بیماری زا و شن سرخ است.

*Bercy