دسترسی به محتوای اصلی

گدار در جشنواره کن: افسوس که ما ترحم بسیار و درک اندک داریم

فیلم "کتاب تصویر" ساخته ژان لوک گدار، کارگردان فرانسوی- سوئیسی روز جمعه ۱۱ مه/ ۲۱ اردیبهشت در هفتادویکمین جشنواره کن بدون حضور خود او به نمایش درآمد. فیلمی که می توان آن را "شعر سیاسی" گدار خواند. گدار در نشست خبری این فیلم تاکید کرد که علاقه ای به وقایع روز دنیا ندارد و در ساخت فیلمش از آن متاثر نبوده است.

در نشست خبری فیلم "کتاب تصویر" که روز شنبه برگزار شدکارگردان آن از طریق موبایل و ویدئو کنفرانس به سوالات خبرنگاران پاسخ داد. این نخستین بار در تاریخ جشنواره کن بود که یکی از شرکت کنندگان در آن از این طریق در نشست خبری حضور یافت.
در نشست خبری فیلم "کتاب تصویر" که روز شنبه برگزار شدکارگردان آن از طریق موبایل و ویدئو کنفرانس به سوالات خبرنگاران پاسخ داد. این نخستین بار در تاریخ جشنواره کن بود که یکی از شرکت کنندگان در آن از این طریق در نشست خبری حضور یافت. REUTERS/Regis Duvignau
تبلیغ بازرگانی

در نشست خبری فیلم "کتاب تصویر" که روز شنبه برگزار شدکارگردان آن از طریق موبایل و ویدئو کنفرانس به سوالات خبرنگاران پاسخ داد. این نخستین بار در تاریخ جشنواره کن بود که یکی از شرکت کنندگان در آن از این طریق در نشست خبری حضور یافت.

برای پاسخگویی به سوالات نیز هریک از خبرنگاران مقابل موبایلی می رفت که برگزارکنندگان این نشست از طریق اپلیکیشن "فیس تایم" با ژان لوک گدار تماس گرفته بودند و پس از معرفی خود و طرح سوال، گدار به آن پاسخ می داد. هرچند خود گدار در ابتدا که صدای حاضران در سالن پخش شد، گفت که "انگار صدای مسلسل است."

با وجودی که هنگام پرسش و پاسخ، حاضران سکوت کرده بودند و تنها صدای دوربین عکاسان همراه این گفت و گوها بود، با اینحال صدای گدار به آسانی شنیده نمی شد و سرفه های او در میان صحبت هایش وقفه ایجاد می کرد.
نخستین سوال از این فیلمساز درباره مضمون فیلم و ارتباط آن با بحران خاورمیانه به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس از جمله ایران و سوریه و عراق بود.

گدار در پاسخ به این سوال گفت: "من فقط یک فیلمساز هستم. من علاقه ای به وقایع روز ندارم. نه فقط به آن چیزی که اتفاق می افتد بلکه حتی به آن چیزی که اتفاق نمی افتد. آن چیزی که اتفاق نمی افتد، چیزی به جز فاجعه به همراه ندارد. افسوس که ما ترحم بسیار و درک اندک داریم."

در حالی که گدار به این شکل به سوالات خبرنگاران پاسخ می داد، برخی از آنها از فضای "سوررئالیستی" ای می گفتند که گدار با این نحوه گفت و گو در این نشست خبری ایجاد کرده است.

چهره بزرگ سینمای موج نوی فرانسه همچنین گفت که آنچه بر او تاثیر گذاشته رمانی از "آلبر کوسِری"، نویسنده مصری است که در آن شرح می دهد اعراب چگونه در کشورهای شان مسائل خود را حل می کنند و به دیگران احتیاج ندارند. این نویسنده معتقد است که آنها همچنان که نوشتار را ابداع کردند، اکنون نیز با داشتن نفت بی نیاز شده اند.

سینماگران، آنارشیست های واقعی

این کارگردان فرانسوی- سوئیسی در ادامه این نشست نیز درباره سینمای خود سخن گفت و تاکید کرد که برای او تدوین، پیش از فیلمبرداری است: "تدوین در ابتدا می آید و فیلمبرداری امری مربوط به بعد از تولید است. این به ما آزادی بیشتری می دهد. تدوین با دستان واقعی انجام می گیرد. در واقع فکر از طریق دست اجرا می شود."

وی همچنین درباره کارهای پیش تولید و در واقع تدوین فیلم "کتاب تصویر" گفت که از چهار سال پیش مشغول دیدن فیلم و تصویر برای ساخت این اثر بوده است.

گدار در پایان این نشست خبری نیز تاکید کرد: "من جرات تصور کردن را دارم، من سوار قطار تاریخ می شوم" و در ادامه افزود: " به آنهایی می اندیشم که جرات تصور کردن را ندارند."

گدار همچنین گفت که به عقیده او سینماگران، "آنارشیست های واقعی" هستند.

فیلم "کتاب تصویر" ، شعر سیاسی ژان لوک گدار

فیلم " کتاب تصویر" هرچند شباهت هایی در نوع نگاه و مضامین با آثار پیشین ژان لوک گدار دارد اما در واقع او در ۸۷ سالگی تجربه تازه ای در فیلمسازی و سینما را به تماشاگران ارائه داده است: تجربه ای تصویری، گرافیک و صوتی که در فضای مرگ انسانیت در طی جنگ ها بازسازی شده است.

با اینکه فیلم از تصاویر و گزارش های مختلف از جنگ در کشورهای مختلف و به ویژه در خاورمیانه تشکیل شده، اما نمی توان آن را مستندی از وضعیت جهان امروز خواند. همچنان که در فیلم های پیشین این فیلمساز نیز با وجود جنبه های انتقادی در آنها، اثری از آموزش به تماشاگران نبود.

فیلم "کتاب تصویر" از شش بخش تشکیل شده که می توان گفت پنج بخش ابتدایی آن به یکدیگر بیشتر مرتبط است. در بخش نخست، گدار تلاش کرده با به کاربردن نقل قول هایی از فیلم های مختلف، تصاویر مرتبط با آن را کنار یکدیگر بگذارد.

او در ابتدا جملاتی از فیلم های کارگردان های دیگر و بعد آثار خود را می آورد و به این ترتیب او نه تنها به تصویری که می خواهد دست می یابد بلکه در کنار آن با یادآوری این فیلم ها، مروری بر تاریخ سینما دارد.

در بخش دوم گدار به سراغ بحران کشورهای حاشیه خلیج فارس می رود و با نشان دادن تصاویر واقعی همراه با گزارش های منتشرشده از وقایع این کشورها، بار دیگر تاریخ را در این بخش از جهان یادآوری می کند.

به این ترتیب گدار در بخش های دیگر نیز به سراغ وقایع و بحران ها و جنگ ها می رود تا تماشاگر را در تماشای آنچه بر سر جهان می آید، با خود همراه کند.

هرچند گدار این فیلم را سیاسی ندانسته، اما به نظر می رسد نگاه انتقادی او به مسائل دنیای امروز، این فیلم را بیش از بسیاری از آثار حاضر در این دوره از جشنواره کن سیاسی ساخته است.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

همرسانی :
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.