آیا استراتژی آمریکا در قبال سوریه در حال تغییر است؟

روزنامه فیگارو در گزارشی از جلسه "دوستان سوریه" که روز گذشته در رم برگزار شد می نویسد: آمریکا در جستجوی یک راه حل سیاسی برای بحران سوریه است اما در همین حال نیروهای ویژه این کشور شورشیان سوریه را در اردن آموزش میدهند.

روزنامه، در ابتدا به این موضوع اشاره می کند که کشورهای شرکت کننده در اجلاس دیروز، ضمن اعلام حمایت مالی از شورشیان، از آنان درخواست کردند برای جلوگیری از سقوط سوریه در هرج و مرج، در جستجوی یک راه حل سیاسی باشند.

جان کری- وزیر خارجه جدید آمریکا، اعلام کرد آمریکا از یکسو مستقیماً به ارتش آزاد سوریه کمک‌های پزشکی و خوراکی خواهد کرد و از سوی دیگر مبلغ ٦٠ میلیون دلار را به تهیه تجهیزات غیرکشنده برای شورشیان و آموزش آنان اختصاص خواهد داد؛ با این حال، وزیر خارجه آمریکا به مخالفان گوشزد کرد که یافتن یک راه حل سیاسی برای بحران سوریه برای آمریکا اولویت دارد.

فیگارو، می نویسد واشنگتن برای نیل به این هدف، روی حمایت روسیه از تشکیل یک دولت موقت و متشکل از جناح‌های متخاصم در سوریه حساب می کند، اماچنین راه حلی نه به مذاق بشار اسد که نمیخواهد قدرت را ترک کند، خوشایند است و نه به مذاق گروه‌های اسلامگرا در درون مخالفان که بیش از پیش به چند پارچگی دچار شده‌اند.

بی دلیل نیست که گروه اخوان المسلمین، عمده ترین گروه شامل "ائتلاف ملی سوریه"، برای نشان دادن مخالفت خود با هرگونه راه حل سیاسی، اجلاس دیروز رم را تحریم کرد و اجلاس روز شنبه مخالفان در استانبول، برای تعیین یک نخست وزیر و حکومت متشکل از تکنوکرات‌ها نیز به تعویق افتاد.

فیگارو، در این مورد می نویسد: البته آمریکا نسبت به تشکیل چنین حکومتی از سوی مخالفان نظر مثبت ندارد و آن را رقیبی برای توافق واشنگتن و مسکو روی تشکیل یک "کابینه موقت" و متشکل از جناح‌های متخاصم تلقی می کند.

فیگارو، در پایان می افزاید به نظر میرسد حتی فرانسه نیز که در گذشته در مخالفت جدی با رژیم بشار اسد قرار داشت  اکنون به یک راه حل سیاسی گردن نهاده، زیرا فرانسوا هولاند- رئیس جمهور فرانسه، روز گذشته در دیدار با ولادیمیر پوتین- همتای روسی خود، گفت وی نیز معتقد است باید تمامی جناح‌ها، در شکل تازه ای از گفتگوهای سیاسی حضور پیدا کنند.

روزنامه لیبراسیون هم کمک‌های اعلام شده از سوی آمریکا به مخالفان دمشق را مورد توجه قرار داده و می نویسد به نظر میرسد آمریکا نسبت به سایر دوستان سوریه موضع گیری سخاوتمندانه تری اختیار کرده است.

اما ژان پیر پرن- گزارشگر لیبراسیون، به این بهانه سعی می کند به سه پرسش اساسی در مورد تحولات سوریه پاسخ ارائه کند.

وی در ابتدا در پاسخ به این پرسش که آیا استراتژی آمریکا در مورد سوریه در حال تغییر است؟ از قول روزنامه واشنگتن پست می نویسد: در واقع آمریکا یک تغییر بزرگ در این استراتژی را تحت بررسی دارد و کمک‌های غیرکشنده این کشور به مخالفان نیز بخشی از این تغییر استراتژی بحساب می رود؛ اما در همین حال این تغییر استراتژی تا حدی متنافض به نظر میرسد: واشنگتن که همیشه اصرار کرده بشار اسد نمیتواند در قدرت باقی بماند، از مسلح کردن مخالفان برای سقوط او امتناع می کند.

لیبراسیون، از قول ریاض ماجد- محقق دانشگاه آمریکایی در پاریس، می نویسد: موضع‌گیری روزهای اخیر آمریکا را نه یک تغییر استراتژی بلکه «آغاز تغییراتی در مواضع این کشور در قبال بحران سوریه» باید تلقی کرد.
ریاض ماجد، این تغییرات را به بن‌بست موجود در سوریه مرتبط میداند که در آن، نه رژیم دمشق و نه مخالفان، توانایی از میان برداشتن همدیگر را ندارند.

واشنگتن میداند که برای شکستن این بن بست، نیاز به یک گفتگوی سیاسی وجود دارد اما برای تحقق این گفتگوی سیاسی باید توازن قوا به نفع مخالفان تغییر کند. به همین دلیل است که جان کری- وزیر خارجه آمریکا، با اعلام کمک‌های این کشور به مخالفان، میخواهد از یکسو تحکم بیشتری از خود نشان دهد و از سوی دیگر بر رژیم سوریه و متحد آن در مسکو فشار وارد کند تا مواضع خود را نرم‌تر کنند.

لیبراسیون سپس سعی می کند به این پرسش پاسخ دهد که علیرغم امتناع رسمی غرب از مسلح کردن مخالفان، آیا آنان مخفیانه اسلحه دریافت می کنند؟

لیبراسیون، از قول نیویورک تایمز می نویسد: اخیراً عربستان سعودی در خرید اسلحه از کرواسی به مخالفان کمک کرده است.

روزنامه در پایان، این پرسش اساسی در مورد بحران سوریه را مطرح می کند که آیا هنوز هم برای حل بحران امکان گفتگوهای سیاسی وجود داد؟

به نوشته روزنامه، امکانات برای برگزاری چنین گفتگوهایی در هردو جبهه خیلی اندک به نظر میرسد:

در جبهه مخالفان، ائتلاف ملی سوریه، برای گفتگوهای مشروط با رژیم دمشق اظهار آمادگی کرده و برای تحقق آن خواستار کناره گیری بشار اسد شده است. هرگونه عقب نشینی بیشتر این ائتلاف، این خطر را بوجود می آورد که مخالفان مسلح در داخل سوریه که مواضع شدیدتری نسبت به رژیم دارند، مشروعیت ائتلاف را زیر سؤال ببرند.

در جناح دیگر، رژیم بشار اسد نیز تا آخرین حد ممکن، از کنار رفتن امتناع خواهد کرد و روسیه و ایران نیز در این مورد از دمشق حمایت خواهند کرد.

به نوشته لیبراسیون، شاید تنها، وقوع یک کودتا از درون رژیم بتواند به این بن بست پایان دهد اما ناظران وقوع چنین کودتایی را نیز نامحتمل میدانند.