آیا گسترش سلاح های اتمی خاورمیانه را تهدید می کند؟

روزنامۀ لوموند دوصفحۀ تمام را به موضوع سلاح اتمی و خطر ازدیاد آن در خاورمیانه اختصاص داده است. پرسش مرکزی اینست که آیا رفتار ایران باعث خواهد شد که دیگر کشورهای منطقه هم به فکر تصاحب سلاح هسته ای بیفتند؟
در این مقاله، با عنوان "آیا باید از گسترش سلاح های اتمی در خاورمیانه وحشت داشت"، لوموند می نویسد: "با نزدیک شدن به سلاح اتمی، ایران قصد دارد خود را به عنوان یک قدرت درجه اول بقبولاند. به این ترتیب، ایران برای کشورهای بزرگ منطقه مشکلات بسیار جدی ایجاد خواهد کرد، چرا که تعادل خاورمیانه و همچنین اعتبار آن کشورها را زیر سؤال خواهد برد".
در واکنش به برنامۀ اتمی ایران، امکان دارد که عربستان سعودی، مصر و ترکیه هم وسوسه شوند که به نوبۀ خود فعالیت اتمی را آغاز کنند.
لوموند ادامه می دهد: "هراس بزرگ از اینست که در قرن بیست و یکم، خاورمیانه به منطقه ای چندقطبی و اتمی تبدیل شود".
مشکل اینجاست که اصل "بازدارنده" بودن سلاح های اتمی که زمانی برای دو ابرقدرت آمریکا و شوروی معتبر بود، دیگر امروزه، آن هم در منطقه ای که از شصت سال قبل پر از درگیری بوده، چندان اعتباری ندارد".
لوموند یادآوری می کند که بیش از ده کشور جهان اسلام اینک به تکنولوژی اتمی غیرنظامی ابراز علاقه می کنند، اما نگرانی اینجاست که این تکنولوژی اگر تحت نظر نباشد، می تواند به آسانی به سوی اهداف نظامی منحرف گردد.
البته هیچ کشوری صریحاً اعلام نمی کند که خواهان بمب اتمی است، اما کارشناسان معتقدند که در خاورمیانه، از هم اکنون مسابقه و رقابت در این زمینه آغاز شده است.
در قسمت بعدی مقاله، روزنامۀ لوموند وضعیت کشورهای مهم منطقه را بررسی می کند. در مورد عربستان، این روزنامه می نویسد که هیچ بعید نیست که دولت ریاض بخواهد تکنولوژی هسته ای را از دوست خود یعنی پاکستان وام بگیرد.
در بارۀ مصر نیز برخی کارشناسان معتقدند که این کشور، بعد از ایران، بیشترین امکانات را برای ساخت سلاح اتمی دارد. علاوه بر بهره گیری از فن آوری نسبتاً پیشرفته، مصر ادعای رهبری جهان عرب را نیز داراست.
و بالاخره در مورد ترکیه، لوموند معتقد است که با توجه به روابط نزدیک و همکاری های تنگاتنگ با اتحادیۀ اروپا و آمریکا، شاید آنکارا به خودی خود به دنبال سلاح اتمی نرود اما اگر بعد از ایران، عربستان و مصر هم وارد مسابقۀ هسته ای شوند، آنگاه بعید خواهد بود که رهبران ترکیه دست روی دست بگذارند.

همچنان در بارۀ ترکیه، روزنامۀ فیگارو نیز مطلبی دارد تحت عنوان "اردوغان به دنبال فتح جهان نو". منظور از جهان نو، آمریکای جنوبی است: نخست وزیر ترکیه سفر هشت روزه ای را به این قاره آغاز کرده که از برزیل آغاز می شود.
فیگارو می نویسد: "اردوغان در برزیل راجع به پروندۀ اتمی ایران گفتگو خواهد کرد. موضوع اینست که ترکیه و برزیل، که توافق نامۀ تهران را با جمهوری اسلامی امضا کرده اند، می کوشند تا یک استراتژی مشترک در این پرونده داشته باشند".
اما فراتر از پروندۀ ایران، فیگارو به طور کلی به جاه طلبی های جدید ترکیه نظر دارد و می نویسد: "ترکیه و برزیل مایلند به جایگاه دیپلماتیک درجه اولی در سطح جهان دست یابند. هدف ترکیه به ویژه اینست که در شورای امنیت یک کرسی دائمی کسب کند".
فیگارو می نویسد: "اگر ترکیه و برزیل به طور هماهنگ این هدف را دنبال کنند، خواهند توانست با قدرت بیشتری، خواسته های خود را در برابر شورای امنیت مطرح نمایند".