اروپا و معضل پخش پارازیت از سوی ایران به روی رسانه های خارجی

پس از وزرای امور خارجۀ بیست و هفت کشور عضو اتحادیۀ اروپا اینبار "اتحادیۀ بین المللی ارتباطات" وابسته به ‏سازمان ملل با انتشار بیانیه ای هشدارآمیز از ایران خواسته تا فوراً ارسال پارازیت را به روی رسانه های فارسی زبانی ‏که از خارج و از طریق ماهوارۀ فرانسوی "اتل سات" پخش می شوند قطع کند. ‏
اولین بار است که اعتراض به پخش پارازیت از سوی ایران به روی رسانه های خارجی – که در نوع خود اعتراض به ‏سانسور در این کشور هم هست - ابعادی بین المللی می یابند. در صورت عدم پاسخ مناسب از سوی ایران به این ‏هشدارها و پاسخ ها، واکنش های بین المللی علیه حکومت تهران چه می تواند باشد؟
‏ جلال ایجادی، عضو حزب سبزهای فرانسه و نیز عضو شورای شهر "بانیوله" در شرق پاریس در پاسخ به این پرسش ‏می گوید :‏
جلال ایجادی : این خصیصۀ رژیم های استبدادی است که راه های انتقال آزاد اطلاعات را ببندند و رژیم اسلامی ایران ‏نیز در این بین یک استثناء نیست. زیرا، به طور پیوسته طی سه دهۀ اخیر به این دست از اقدام ها مبادرت کرده است. ‏اعتراض ها و واکنش هایی که اینبار در سطح بین المللی و در دفاع از گردش آزادانۀ اطلاعات در ایران صورت ‏می گیرد فی نفسه اقداماتی است مثبت. اما، پرسش این است که به ما به ازاء عملی این واکنش ها و اعتراض ها دقیقاً ‏چیست و چه می تواند باشد. ‏
مسأله از دو حال خارج نیست : یا تکنولوژی هایی که ایران به وسیله شان اقدام به پخش پارازیت به روی برنامه های ‏رسانه های خارجی می کند متعلق به خود این کشور است یا به وسیلۀ کشورهای خارجی تأمین می شود. اگر این ‏تکنولوژی ها متعلق به شرکت های بین المللی است پس فشارهای خارجی در بادی امر باید این شرکت ها را هدف قرار ‏بدهند. اگر این تکنولوژی ها به خود ایران یا به گروه های نظامی این کشور متعلق اند باز این امکان فنی در خارج ‏هست که جلوی تکنولوژی های سانسور در ایران را بگیرند. ‏
بنابراین، اعتراض های بین المللی به پخش پارازیت از سوی ایران خوب است. اما، پرسش این است که برای بازداشتن ‏این کشور از ارسال پارازیت به روی رسانه های خارجی این اعتراض ها چه صورت عملی به خود می توانند بگیرند.

‏