از انتخابات ریاست جمهوری تا انتخابات آکادمی فرانسه

علاوه بر اختصاص عکس و تیتر یک اغلب روزنامه های سراسری فرانسه به انتخابات فردا یکشنبه 22 آوریل ، بیشتر صفحات این روزنامه ها نیز، به ویژه صفحات آغازین، درباره مبارزات انتخاباتی 10 نامزد مقام ریاست جمهوری این کشور است.

بحث کلی محافل سیاسی و روزنامه های فرانسه بر سر این است که چه کسانی مقام برتر را، چه در میان راه یافتگان به مرحله دوم و چه در میان بازماندگان، به دست خواهند آورد؛ یعنی فردا رقابت اصلی و فرعی بر سر مقام های اول و سوم این انتخابات است.

آنچه پیش از انتخابات فرانسه و بر اساس نظرسنجی های مختلف، به عنوان امری بدیهی در نظر گرفته شده این است که فرانسوا اولاند و نیکلا سارکوزی به مرحله دوم این انتخابات راه خواهند یافت و مارین لوپن، نامزد حزب جبهۀ ملی، ژان- لوک ملانشون، نامزد جبهۀ چپ و فرانسوا بایرو، نامزد راست میانه، نیز برای مقام سومی این انتخابات که از نظر سیاسی بسیار اهمیت دارد به رقابت می پردازند.

روزنامه راستگرای فیگارو در سرمقاله ای با عنوان «فردا یا هیچ وقت» به قلم اتیین موژُت نوشته است: «ما در اولین دور انتخابات انتخاب می کنیم و در دومین مرحله حذف می کنیم.»

سرمقاله نویس فیگارو ادامه می دهد: «تمام کسانی که می خواهند از انتخاب شدن یک رئیس جمهور سوسیالیست در روز 6 مه، یعنی روز برگزاری مرحله دوم انتخابات، اجتناب کنند، فردا شیوه های مختلفی برای بیان مخالفتشان درباره بازگشت تفکر چپ به فرانسه خواهند داشت. بیشتر کسانی که مارین لوپن را انتخاب می کنند سوسیالیسم و عوام فریبی اش را محکوم می کنند. آنها با رأی شان نگرانی های به حق خود را درباره افزایش بیکاری و مهاجرت کنترل نشده که تهدیدی برای اروپاست اعلام می کنند. آنهایی هم که فرانسوا بایرو را انتخاب می کنند، مثل نامزدشان، به توهم کشنده برنامه فرانسوا اولاند آگاه هستند. همچنین رأی به بایرو، انتخاب راه میانه است. می ماند سارکوزی، که در مرحله دوم، به تنهایی، تمام امید کسانی را که می خواهند روی تفکر چپ خط بکشند به همراه دارد.»

در ادامه سرمقاله روزنامه فیگارو آمده است: «کسانی که از فردا سارکوزی را انتخاب خواهند کرد، همگی طرفدار رییس جمهور، شخصیت یا نوع دولتش نیستند، اما امیدوارند با قدرت و تجربه و شایستگی که در چیره شدن بر بحران سه گانه بانکی، تجاری و مالی ای که چهار سال است بر اروپا سایه انداخته است دارد، بتواند جایگاه فرانسه را به طور قاطعانه حفط کند. سارکوزی تنها کسی است که توانایی این را دارد که از تبدیل شدن فرانسه به اسپانیا یا یونان جلوگیری کند.»

سرمقاله فیگارو با این نتیجه گیری پایان می یابد که امتیاز از یکشنبه شب، یعنی فرداشب، بیشتر می شود و او شانش بیشتری را برای پیروزی در روز 6 مه خواهد داشت.»
فیگارو همچنین در مقاله ای به سیاست آلمان در قبال انتخابات ریاست جمهوری در فرانسه پرداخته و نوشته است که مرکل، صدر اعظم این کشور اروپایی خود را برای «بدترین سناریو» آماده کرده است.
این مطلب همچنین می گوید که از نظر مرکل، اولاند تجسم سوسیال-دموکراتهای کشورش است و از نشریه آلمانی نقل می کند که انتخابات فرانسه برای مرکل یک شکنجه است.

همچنین فیگارو در صفحات پایانی خود مقاله ای را در نقد سیاست های اقتصادی فرانسوا اولاند منتشر و این پرسش
را مطرح کرده است که چرا حمایت از اولاند یک اشتباه است.

اما روزنامه لیبراسیون که در هجده صفحه به موضوع انتخابات پرداخته، با تیتر یک خود آشکارا از چپ های فرانسه حمایت کرده است.
عبارت «چپ قدرتمند» که روی صفحه اول این روزنامه بزرگ نوشته شده، یادآور شعار انتخاباتی سارکوزی رقیب اصلی چپ ها در این انتخابات است یعنی «فرانسه قدرتمند».

این روزنامه در اولین مطلب خود با ارائه آمار، به تحلیل و بررسی وزن نیروهای چپ در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه می پردازد و می نویسد در دوره دوم این انتخابات، 85درصد رأی دهندگان به کاندیدای جبهه چپ یعنی ملانشون، به فرانسوا اولاند رأی می دهند و باید به آمار نامزد سوسیالستها در دور دوم، یک سوم تا نیمی از آرای فرانسوا بایرو را نیز اضافه کرد.

لیبراسیون در گزارش دیگری، به شیوه های مبارزه انتخاباتی سارکوزی می پردازد و رییس جمهور کنونی فرانسه را با عبارت «کاندیدایی خارج از سیستم» توصیف می کند که در تلاش است با طرح مسایلی مثل گوشت حلال یا هویت ملی آرای بیشتری را کسب کند.

همچنین این روزنامه در مطلب دیگری با عنوان «اولاند، سیاست گام های کوتاه» به نقل از یک عضو مجلس می نویسد: پیروزی بیشتر از این که با ایده ها باشد، بر اساس قابلیت اشتباه نکردن به دست می آید.

لیبراسیون می نویسد که اولاند یکی از بهترین تحلیلگران سیاسی است که راه میانه را می گیرد؛ نه مثل لیونل ژوسپن در سال 2002 خشک و انعطاف ناپذیر است و نه مثل سگولن رویال در سال 2007 قائم به حزب خود است.
در پایان مقاله لیبراسیون آمده است که استراتژی فرانسوا اولاند که «امیدهای روشنی» را در دل می کارد بر اساس کمترین خطر به پیش می رود.

لوموند، روزنامه چاپ بعد از ظهر پاریس هم به بررسی دستاوردهای دور اول انتخابات و همچنین چالش هایی پرداخته است که هر یک از کاندیداها در این دور از انتخابات با آن روبه رو هستند.

لوموند همچنین در صفحه اول خود عکسی را به چاپ رسانده که در آن زنی فریادکنان، دستش را به سوی فرانسوا اولاند دراز کرده است.
این عکس یکی از مجموعه عکس هایی است که لوموند امروز در صفحات میانی خود منتشر و مبارزات انتخاباتی فرانسه را به صورت مصور روایت کرده است.

اما روزنامه لاکروا، دیگر روزنامه سراسری فرانسه، در کنار موضوع انتخابات ریاست جمهوری ، به انتخابات دیگری می پردازد و آن انتخاب یکی از اعضای آکادمی فرانسه است؛ نهادی که سابقه تأسیس آن به پیش از انقلاب فرانسه و استقرار جمهوری در این کشور می رسد، یعنی سال 1635.

قرار است در هفته آینده، روز 26 آوریل، تکلیف یک صندلی خالی در آکادمی فرانسه که قبلا پی یر ژان رُمی بر آن تکیه می زد مشخص شود.
هشت فرانسه دان برای کسب عضویت آکادامی فرانسه با هم رقابت می کنند که در این میان شانس پاتریک پواور داوُر، نویسنده فرانسوی از همه بیشتر است.
انتخاب هر عضو آکادمی فرانسه که توسط دیگر اعضا صورت می گیرد در یک جلسه غیرعلنی برگزار می شود.

آکادمی فرانسه که ساختمان آن در حاشیه رود سن است 40 عضو دارد که به نامیراها معروف شده اند و وظیفه آنها نگهداری و حمایت از زبان و ادبیات فرانسه است.