از خیابان هنر تا خیابان اعتراض

روز یکشنبه 24 سپتامبر/ دوم مهر انتخابات برای تعیین صدراعظم آینده آلمان برگزار شد و آنگلامرکل، صدر اعظم فعلی برای پنجمین دور نامزد شد تا همچنان در قدرت بماند.

لوپوئن در پرونده ویژه مربوط به انتخابات آلمان در مطلبی با عنوان "فرانسه آلمان" درباره رابطه کنونی این دوکشور، ارتباط مقامات ارشد آنها با یکدیگر و همچنین تمایل امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه برای گفت‌وگو با آنگلا مرکل با هدفِ قرار دادن اروپا در مقابل ایالات متحده آمریکا و همچنین چین و ترکیه سخن گفته است.

در این مطلب با نام آوردن از "نیکولو مِیِر لاندرو"، سفیر آلمان در پاریس از سال 2015 تاکنون و همچنین با ذکر شناخت او از دولتمردان فرانسوی آمده که این مقام آلمانی گروه همکاران ماکرون رو می‌شناسد. نه فقط مشاور دیپلماتیک او را که قبلا همتای خودش در برلن بوده بلکه با "برونو لومِر"، وزیر اقتصاد دولت فرانسه از سالها پیش رفت‌و آمد دارد. او همچنین رئیس جمهور فرانسه را به خوبی می‌شناسد چون زمانی که امانوئل ماکرون در کاخ الیزه با فرانسوا اولاند، رئیس جمهوری پیشین فرانسه همکاری می‌کرد، " نیکولو مِیِر لاندرو" هم مشاور مرکل در امور اروپایی بود. به همین دلیل ماکرون و میر لاندرو در هفته چندین بار با یکدیگر گفت‌وگو می‌کردند.

او نه تنها به دلیل اینهمه آشنایی با مقامات فرانسوی، دیپلمات موفقی است، بلکه تلگرام‌های دیپلماتیکی که او یا افراد گروهش منتشر می‌کردند نیز توانست نشر عمومی یابد.

از اظهارنظرهای او درباره دولت امانوئل ماکرون بود که "در این دولت همه اروپایی هستند و این بسیاری امور را آسان می‌کند." امری که به نظر می‌رسد بر چشم‌انداز دولت‌های فعلی آلمان و فرانسه یعنی وحدت اروپایی صحه می‌گذارد.

لوپوئن می‌نویسد که از سوی دیگر امانول ماکرون و گروه او نیز نه فقط آلمان را به خوبی می‌شناسند بلکه به آن علاقمند هستند. تا آنجا که افرادی مانند مارین لوپن، رهبر جناح راست افراطی فرانسه و ژان لوک ملانشون، سیاستمدار چپگرای این کشور ماکرون را سرسپرده مرکل خوانده‌اند.

از سوی دیگر از زمان روی کار آمدن ماکرون، مجموعه دو کشور فرانسه و آلمان پیشرفت‌هایی کرده است.

این هفته‌نامه در بخش دیگری از این مطلب می‌نویسد: آلمانی‌ها از "اراده‌گرایی" ماکرون "گیج" و تقریبا "شگفت‌زده" شده‌اند. به گفته "کلر دومِسمای"، کارشناس امور سیاسی و مدیر برنامه فرانسه- آلمان در انستیتو آلمانی سیاست خارجی " اراده ماکرون برای گذر از همه گروه‌های سیاسی اندکی نگران کننده است، آنهم برای کشوری که آن را به سندیکاها، موسسات و رسانه‌هایش می‌شناسیم."

به گفته او "ما به خوبی متوجه نمی‌شویم که چرا ماکرون خواسته سیستم را به نقد بکشاند. اما به شکلی متناقض، خواست و اراده او برای گذر از شکاف‌های سیاسی، اندکی آلمانی‌ها را مطمئن هم می‌سازد."

ملانشون، فرانسه نافرمان و حزب درحرکت

تیتر روی جلد مجله اکسپرس این هفته چنین است: "ملانشون تا کجا پیش خواهد رفت؟" به همراه عکسی از این رهبر جنبش فرانسه نافرمان در تظاهرات علیه دولت ماکرون.

روز شنبه 23 سپتامبر/ اول مهر تظاهراتی گسترده علیه امانوئل ماکرون در فرانسه برگزار شد. تظاهراتی که جنبش فرانسه نافرمان به رهبری ژان لوک ملانشون، رهبر فرانسه نافرمان و نماینده مجلس به راه انداخت و قصد آن مقابله با دولت فعلی است.

اکسپرس این هفته  در گزارشی با توصیف ملانشون به عنوان "غیرقابل تحمل و کنترل‌کننده، جذاب و درخشان" تلاش کرده تا عملکرد یکی از شخصیت‌های بحث‌برانگیز در سیاست امروز فرانسه را بررسی کند.

این مطلب نوشته "الیز کارلَن"، روزنامه‌نگار فرانسوی است و در بخشی از آن آمده که با وجود کسب مقام چهارم در انتخابات ریاست جمهوری اخیر فرانسه و با اینکه ژان لوک ملانشون از این امر رنجیده خاطر شد اما او همچنان معتقد است که هفت میلیون رای او برای مشروعیتش کافی است، چون آن را به هیچ‌کس مدیون نیست.

در مطلب دیگری درباره ملانشون موضوعاتی مطرح شده چون "آیا امانوئل ماکرون، رئیس جمهور ایده‌آل ژان لوک ملانشون است؟" و "آیا فرانسه نافرمان به حزب درحرکت ماکرون شباهت دارد؟" و همچنین "آیا ملانشون، مخالفی ایده‌آل برای امانوئل ماکرون است؟"

در این مطلب مواردی مورد اختلاف و شباهت میان سیاست‌های رئیس جمهوری فعلی فرانسه و کسی که به نظر می رسد اکنون مخالف اوست را بررسی کرده است.

در مطلب دیگری در این هفته‌نامه با عنوان "نسل نافرمان" هم به بررسی شرایط طرفداران ملانشون پرداخته شده و آمده که ملانشون فقط مایل است دبیرستانی‌ها و دانشجویان خاصی را جذب کند.

همچنان که هفته‌نامه "لُبس" هم در روی جلد خود باز عکسی از ملانشون را منتشر کرده و نوشته که " آیا همواره حق با خیابان است؟" که منظور از آن اعتراضات و راهپیمائی‌های طرفداران ملانشون در خیابان‌هاست.

این شماره از هفته‌نامه "لُبس" به طور ویژه به هنر خیابانی پرداخته و در این مطلب هم آمده که "از خیابان به عنوان محل خلق هنری تا خیابان به عنوان محل فعالیت‌های سیاسی، فقط یک قدم فاصله است. اما همین سوالات بسیاری را مطرح می‌کند."

سرکوب داعش در عراق و سوریه و جاری شدن ثروت تروریست‌ها به سوی اروپا

هفته‌نامه اکسپرس همچنین در مطلبی با عنوان "حملات انتحاری، پول از کجا می‌آید؟" به بررسی منابع مالی حملات تروریستی اروپا پرداخته است.

هفتم سپتامبر گذشته "ژولیان کینگ" کمیسر امنیتی اتحادیه اروپا هشدار داده بود "تا زمانی که ائتلاف ضد داعش در عراق و سوریه به موفقیت‌هایی می‌رسد، این گروه تروریستی سعی می‌کند ثروت خود را به بیرون از آنجا ببرد." امری که نشاندهنده خطر تازه ایجاد موج جدیدی از تروریسم است.

در این مطلب همچنین با یادآوری گزارش اخیر سازمان ملل آمده که گروه دولت اسلامی این پول‌ها را در دفعات زیاد از عراق و سوریه خارج کرده و به اروپا می‌رساند. امری که ردیابی و کشف آن را دشوار می‌کند.  

کردستان و یک رویای صد ساله

هفته‌نامه "اِم" ضمیمه روزنامه لوموند هم به مناسبت برگزاری همه‌پرسی استقلال در اقلیم کردستان عراق در مطلبی با عنوان "سراب کرد" این موضوع را بررسی کرده که آیا "رویای تاریخی ناسیونالیست‌های کرد این‌بار محقق خواهد شد؟"

در این مطلب با اشاره به فشارهای بین‌اللملی بر دولت اقلیم کردستان برای عدم برگزاری این همه‌پرسی و همچنین شکاف‌های داخلی و تهدیدات دولت‌های منطقه، از پافشاری مسعود بارزانی، رئیس این اقلیم بر انجام آن می‌گوید و می‌نویسد که با توجه به عکس‌های منتشر شده از برگزاری تظاهرات مختلف در کرکوک در حمایت از این همه‌پرسی "می‌توان یک اشتیاق تب‌آلود را در این زمینه مشاهده کرد" اما این همه این ماجرا نیست. همچنان که "آندرآ دیسِنزو" که در جنگ علیه داعش در شمال عراق به عنوان عکاس خبری حضور داشته می‌گوید که او از برخی خانواده‌ها از جمله آنهایی که فرزندان و اعضای خود را در جنگ با داعش از دست دادند، می‌شنود که اکنون زمان مناسبی برای ایجاد یک بحران سیاسی در کردستان نیست.