افت و خیز های حقوق بشر در افغانستان

در حالیکه خانم سیما ثمر با بدست آوردن جایزۀ پنجاه هزار اورویی بنیاد «زندگی بهتر»، بار دیگر قدر دانی جهانیان را از پیشرفت افغانستان در این ساحه، نشان داد، تعدادی از اهالی جاغوری، با دست زدن به تظاهراتی بر ضد حقوق بشر، عمق این مشکل را در جامعۀ افغانستان، مشخص ساختند. در برسی این پیشرفت ها و عقب ماندگی ها، گفتگویی داریم با عزیز رفیع، رئیس مجمع جامعۀ مدنی افغانستان. 

آقای رفیع جمعبندی مثبتی از پیشرفت های افغانستان ارائه میکند و حتی ابراز مخالفت مظاهره کنندگان جاغوری را هم نوعی از موفقیت میداند. به این ترتیب که چون در سالیان متمادی، نه تنها حقوق بشر در افغانستان مراعات نمیشد، بلکه کسی حق حرف زدن در این چنین موارد را هم نداشت و در طی این ده سال کار های که صورت گرفت، حقوق بشر و اصول آن را در جامعۀ افغانستان طوری مطرح کرد که کسانی مجبور به مظاهره بر علیه آن شدند.

در ازیابی کمیتی این پیشرفت، آقای رفیع کوتاهی ده سال پیشرفت را با طولانی بودن قرن های اختناق مقایسه میکند و میگوید که دست آورد این ده، دوازده سال، نظر به مدت زمان آن، زیاد است. امروز، در یک محلی که نیروهای ضد حقوق بشر، میتوانند در حضور عام و با وجود سیطرۀ حکومت، دختری را هشناد شلاق بزنند، نیروهای طرفدار حقوق بشر میتوانند صدای خود را بلند کنند.

در مورد اینکه آیا این یک وصله یا پینه ای، به جامۀ سنتی افغانستان نیست، که بعد از مدتی بیافتد، آقای رفیع با یاد آوری از اوضاع نابسامان افغانستان در سالهای قبل، و مقایسۀ آن با پیشرفت های امروز، میگوید که فکر نمیکنند این یک وصله باشد بلکه این یک لباس جدیدیست برای جامعۀ افغانستان و یک پیروز بزرگ، برای مدافعین حقوق بشر.