افغانستان، جنگی فراموش شده برای فرانسویان

افغانستان: "جنگ فراموش شده"

لاکروا، افغانستان را "جنگ فراموش شده" می نامد و می نویسد که برخلاف دیگر کشورهای اروپا، مسئولان سیاسی فرانسه مانند همه فرانسوی ها درمورد تعهداتشان در این جنگ سکوت کرده اند.

در سرمقاله لاکروا می خوانیم ، علیرغم اینکه فرانسویان از سال 2001 در جنگ افغانستان شرکت کرده اند و بیلان سنگینی با 45 کشته و صدها زخمی از نیروهای خود باقی گذاشته اند، اما صحبتی درمورد عملکرد و ارزیابی حضور نیروهای فرانسوی در افغانستان نمی شود.

به نظر سرمقاله نویس لاکروا، این سکوت می تواند دلایل پیچیده ای از جمله، "انکار" داشته باشد. اما به هرحال پیش گرفتن سیاست سکوت از طرف مسئولین مملکتی یک اشتباه جدی است. زیرا هدف ایجاد صلح در افغانستان نمی تواند بدون همراهی آراء عمومی مردم حاصل شود و تنها این اصل است که در نهایت حضور فرانسه را در این کشور توجیه می کند.

نویسنده ادامه می دهد که امروزه براساس نظر سنجی های موجود، اکثریت فرانسویان نظر خوبی نسبت به مداخله فرانسه در افغانستان ندارند. اما آنها بدون شک می دانند که در حال حاضر حضور نیروهای ائتلاف تنها راه برای ایجاد ثبات در افغانستان است.

سرمقاله نویس لاکروا، عقیده دارد که تغییر عملکرد ناتو پس از عوض شدن سیاست کاخ سفید یعنی "ادامه جنگ برای پایان دادن به جنگ" ، توسط نهاد های سیاسی فرانسه به خوبی باز نشده و توضیح داده نشده و در نتیجۀ این سکوت، شایعات قوت گرفته و باعث شده است تا القاعده و ایرانی ها، افغانستان را "ویتنام جدید" بخوانند.

لاکروا می افزاید در غیبت یک بحث واقعی و سازنده، "نیکولا سارکوزی" و "برنارد کوشنر" و "هروه مورن" با تکرار حرف دیگران، به توجیه پنتاگون می پردازند. دفاعی که چندان هم فرانسویان را قانع نمی کند.

مقالات دیگر لاکروا نیز همانطور که اشاره شد، بی توجهی فرانسه را به وقایع افغانستان نشان می دهد. یکی از این مقالات به معرفی چند سرباز فرانسوی در افغانستان اختصاص دارد که هریک از آنها بصورتی از این جنگ آسیب بدنی و روحی دیده اند. آسیب بدنی مشخصاً از صدمات جنگی ناشی می شود، ولی نگرانی و آزردگی فکری این سربازان، به سکوتی مربوط می شود که جامعه فرانسه نسبت به آنچه بر آنها گذشته است نشان داده است. آنها از این موضوع دلتنگند که چرا وضعیت نیروهای فرانسوی در افغانستان، در کشورشان دنبال نمی شود و کشته شدنشان هیچ انعکاسی ندارد.

مقالۀ دیگر لاکروا با چاپ شمائی از وضعیت حضور نیروهای ائتلاف در افغانستان، همین موضوع کلی یعنی بی تفاوتی فرانسویان را به جنگ افغانستان در مقایسه با سایر کشورهای درگیر در این جنگ، توضیح می دهد. دلیلی که نویسنده مقاله برای این بی تفاوتی می آورد اینست که مردم درجنگ افغانستان منافع ملی خود را نمی بینند یعنی حضورشان برای دفاع از خود نیست. مبارزه با تروریسم و استقرار دموکراسی چندان برایشان روشن نیست اما همین دلیل، همسایگان فرانسه را به شور می آورد. در آلمان، جنگ افغانستان موضوع بزرگ بحث عمومی است. در انگلستان برای مرگ هر سرباز مراسم پرسر وصدا برگزار می شود و به همین ترتیب به عکس العمل های ایجاد شده در سایر کشورها اشاره می رود.

لاکروا، درحاشیه از انتشار اثری خبر می دهد، به نام "جنگیدن برای افغانستان" که یک تاریخدان نظامی فرانسوی برای نوشتن آن یکماه و نیم با سربازان جوان درگیر در منطقه کاپیسا زندگی کرده است. کتاب، زندگی روزمره این سربازان را به تصویر کشیده است.

در همین چارچوب در لاکروا مصاحبه ای نیز با "هروه مورن" ز به چاپ رسیده است که در بخش جداگانه ای به آن توجه می شود.

500 میلیون نفر، عضو فیس بوک

لوموند مقاله ای درمورد موقعیت فیس بوک و استقبال جهانی از آن نوشته است. در این مقاله می خوانیم که اعضاء فیس بوک در حال حاضر به 500 میلیون نفر رسیده است.

این شبکه اجتماعی مجازی که از سال 2004 ساخته شده است، از بسیاری از رقبای خود جلو زده است. لوموند در تیتر خود، فیس بوک را به نقل از متخصصان تکنولوژی جدید، سومین کشور پرجمعیت دنیا بعد از چین و هند نامیده است. اگرچه به نظر لوموند مقایسه فیس بوک با یک کشور اغراق آمیز به نظر می رسد اما این شبکه را یک پدیده واقعی می داند که مرزها را درنوردیده است و کشورهای مختلف با فرهنگ های مختلف را به هم ارتباط می دهد.

مشخصات و مشکلات این شبکه بزرگ مجازی درمقاله لوموند توضیح داده می شود.

بیل گیتس، در خدمت انسان های محروم

در دنیای تکنولوژی می مانیم و اشاره ای نیز به بیل گیتس می کنیم . فیگارو در یک صفحه کامل، فعالیت های این مولتی میلیاردرآمریکائی در زمینه انساندوستانه، توضیح می دهد.

در این مقاله با مردی آشنا می شویم که از شدت فقر مردم اشک به چشمانش می آید و یک مؤسسه خیریه با 35 میلیارد دلار برای کمک به محرومان ساخته است.

فیگارو می نویسد، بیل گیتس در سالهای 1970 با امکانات محدود، انقلابی در انفورماتیک بوجود آورد و امروز می خواهد با امکانات بسیار، انقلابی در زمینه انسان دوستی پدید آورد.