احمد مسعود، فرزند احمدشاه مسعود، از فرانسه خواست مردم افغانستان را رها نکند و سلاح و مهمات در اختیار او بگذارد

احمد مسعود، فرزند احمد شاه مسعود، فرماندۀ شهیر به قتل رسیده توسط القاعدۀ ، در نامه‌ای از فرانسه خواست «مبارزان آزادی در افغانستان» را رها نکند. وی این نامه را به «برنار هانری لِوی»، فیلسوف فرانسوی نزدیک به پدر خود، نگاشته و در آن از او خواسته است از جانب وی «رئیس جمهوری مکرون، اَن ایدالگو و پاریسی‌ها» را از سرنوشت مردم در کابل، در صورتی که این شهر بدست طالبان بیفتد، آگاه کند. خانم اَن ایدالگو شهردار پاریس است که اخیراً خیابانی در این شهر را به نام احمد شاه مسعود نامگذاری کرد. بنوشتۀ احمد مسعود، در صورتی که طالبان بر کابل چیره شوند «انتقامی دهشتناک، بازگرداندن دوبارۀ زنان به قفس و بردگی گسترده» در انتظار مردم خواهد بود. او از فرانسه می‌خواهد سلاح، مهمات و آذوقه در اختیار او بگذارد.

احمد مسعود، فرزند احمدشاه مسعود © JOEL SAGET/AFP

احمد مسعود در این نامه فرانسه را «آخرین ملجاء» دانسته و می‌نویسد «در این روزهای تیره برای برای کشور من، افغانستان، که شما از چهل سال پیش مدافغ خستگی ناپذیر آن بوده‌اید، با تمام اعتمادی که در گذشته پدرم به شما داشت و امروز من و فرماندهانم داریم، به شما روی می‌آورم. کُندز، هِرات، قندهار بدست جنایتکار طالبان افتاده و کابل، پایتخت کشور، در پی خروج آمریکائی‌ها و، بزودی، آخرین دیپلمات‌های خارجی، در تهدید مستقیم آنان قرار دارد».

احمد مسعود در این نامه جملۀ وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا، را در ژوئن ١٩٤٠ هنگامی که پس از تسلیم فرانسه، کشور او در برابر نازیسم تنها ‌ماند، یادآوری می‌کند و از برناد هانری لِوی می‌خواهد «سخنگوی» آنان «نزد مقامات و مردم فرانسه باشد». چرچیل آن هنگام مردم بریتانیا را با این جمله به شور آورده بود که «من جز خون و اشک چیز دیگری برای اهدا ندارم». احمد مسعود می‌نویسد «این جمله روح مقاومت ماست. و من از شما می‌خواهم که آن را از جانب ما به رئیس جمهوری مکرون، به خانم ایدالگو و به شهروندان پاریس بگوئید. بگوئید که اگر فردا کابل به دست طالبان بیفتد، انتقامی دهشتناک، بازگرداندن دوبارۀ زنان به قفس و بردگی گسترده، سرنوشت این شهر خواهد شد. بگوئید که طالبان مشکلِ تنها مردم افغانستان نیستند: افغانستان زیر چنگ آنان دوباره گهوارۀ تروریسم اسلامی خواهد شد و انفجار و تهاجم در کشورهای دموکراتیک شما در این سرزمین پا خواهد گرفت. بگوئید که سرزمین من، پنجشیر، هر چه پیش آید، آخرین سنگر آزدی افغانستان خواهد ماند و بگوئید که آزادی ما در اینجا، مانند آزادی دوستان کرد شما در عراق، باروی حفظ آزادی شما و امنیت شما در خیابان‌های زیبای پاریس خواهد بود».

احمد مسعود در این نامه تاکید می‌کند که «پنجشیر برای سومین بار در چهل سال اخیر خود را برای جنگ با طالبان و راندن آنها آماده می‌کند». او می‌نویسد «درآستانۀ چنین تهاجمی، وضع چنین است: روحیۀ ما استوار است. بر پایۀ تجربه، می دانیم که چه باید بکنیم. در زمینۀ مردان مبارز و ارادۀ دلیر کمبودی نداریم و مصمم به نبرد تا آخرین نفس هستیم. اما نمیتوانیم این نبرد را به تنهائی به انجام برسانیم و شدیداَ به سلاح، مهمات و آذوقه نیاز داریم».

او در این نامه یادآوری می‌کند که «مردم این دو کشور، فرانسویان و افغان‌ها، تاریخ طولانی مشترکی که از آرمان‌های یکسان و مبارزات مشترک شکل گرفته دارند. می‌دانید و بچشم خود دیده‌اید که یاد پزشکان شما، نویسندگان شما در خاطر مردم این سرزمین برای همیشه پایدار است. ما را رها نکنید. از شما استدعا دارم به رئیس جمهوری مکرون، که به هنگام سفرم در ماه آوریل به پاریس به من افتخار دیدار داد، بگوئید که فرانسه آخرین ملجاء و آخرین امیدی است که برای ما باقی مانده است».