آمار برنامه جهانی غذا: ۹۰ درصد شهروندان افغانستان غذای کافی ندارند

برنامه جهانی غذا (WFP) با انتشار آمار تازه‌ای گفته است در افغانستان از هر ده نفر، نه نفر به غذای کافی دسترسی ندارند.

برنامه جهانی غذا وابسته به سازمان ملل .

برنامه جهانی غذا روز یک شنبه، اول عقرب/آبان، با انتشار تصویری از افغانستان در توییتر نوشته است که اکثریت مطلق ساکنان افغانستان غذای کافی ندارند.

برنامه جهانی غذا، زیر نظر سازمان ملل متحد (WFP) افزوده است که سرپرستان خانواده‌ها در افغانستان از فراهم کردن غذای سالم برای اطفال ناتوان هستند و از هر ۱۰ نفر، ۹ نفر از شهروندان این کشور نمی‌توانند غذای کافی به دست آورند.

برنامه جهانی غذا که از خانواده‌های فقیر حمایت می‌کند، در صفحه توییتر این نهاد نوشته است که در جریان سال ۲۰۲۲ میلادی در افغانستان برای بیشتر از ۲۱ میلیون افراد نیازمند و کسانی که با عدم مصونیت غذایی مواجه بودند، کمک رسانی کرده است.

با قدرت‌گیری دوباره طالبان در افغانستان، نظام اقتصادی این کشور فروپاشید و گسترش فقر در شهرها و روستاهای افغانستان به وضوح دیده می شود.

برنامه جهانی غذا چندی قبل به مناسبت روز جهانی غذا نیز اعلام کرده بود که حدود ۱۹ میلیون نفر که تقریبا ۵۰ درصد جمعیت افغانستان را تشکیل میدهند، در میانه سال ۲۰۲۲ در ناامنی غذایی شدید قرار دارند.

بر اساس آمار برنامه جهانی غذا، بیش از ۴.۷ میلیون کودک، زنان باردار و شیرده در خطر سوءتغذیه حاد قرار دارند و در ماه جولای سال جاری دو میلیون شهروند افغانستان با غذای نجات دهنده زندگی میکردند.

شهروندان کابل نیز از افزایش فقر و نبود کار شکایت دارند و میگویند که از یک سال به این سو اکثر خانواده‌ها با پول قرض و یا کمک نهادهای مددرسان زندگی می‌کنند.

عبدالله احمدی یکی از شهروندان کابل می‌گوید:" وقتی در خیابان‌های شهر قدم بزنیم و اطراف خود را نگاه کنیم چهره‌های نگران و افزایش فقرا به صورت واضح متوجه می شویم که اکثریت آنها را فقر و بیکاری نگران کرده است".

عبدالله در غرب کابل مغازه مواد خوراکی دارد و تاکید می‌کند که فقر باعث شده است اکثریت مردم افغانستان توان خرید را از دست بدهند و تنها با خوردن یک قرص نان بسنده نمایند.

این شهروند کابل می‌افزاید:"در افغانستان هیچ فرد ثروتمند باقی نمانده است، کسانی که توان مالی داشتند خودشان را از این جهنم امنیتی و اقتصادی نجات داده راه فرار در پیش گرفتند، حالا تمام کسانی که در افغانستان زندگی می‌کنند افراد نیازمند و فقیر هستند".

در کنار فقر و بیکاری، حضور طالبان مشکل دیگری است که مردم افغانستان و نهادهای مددرسان را می آزارد.

اکثریت نهادهای مددرسان تاکید دارند که نیروهای طالبان و برخی متنفذان محلی در روند شناسایی افراد نیازمند و توزیع کمک‌ها مداخله کرده و مواد امدادی را به افراد مورد نظر خود توزیع می‌کنند و در شرایط بحرانی امنیتی، کاری از دست این نهاد ها نیز ساخته نیست.

این امر باعث افزایش فقر و بی عدالتی شده و در بسیار موارد انگیزه نهاد های مددرسان را برای ادامه فعالیت در این کشور از بین می‌برد.