از خانه تا خیابان؛ برنامه‌های اعتراضی زنان برای نابودی نظام طالبان در افغانستان
همزمان با تشدید ممنوعیت‌های گروه طالبان علیه بانوان افغانستانی، شماری از زنان معترض با راه‌اندازی برنامه‌های اعتراضی در چندین استان/ولایت افغانستان با شعار «از خانه تا خیابان، برای نابودی طالبان»، تلاش دارند با دعوت مردم به خیزش در برابر این گروه، از آزادی و حقوق خود دفاع کنند. این زنان معترض خواستار سرنگونی حکومت طالبان هستند.
نتشر شده در:
شماری از زنان معترض افغانستان، روز پنج شنبه، ۲۲ جدی / دی با راه‌اندازی برنامه‌های اعتراضی در مکان‌های سر بسته علیه طالبان شعار دادند.
گروه اتحاد و همبستگی زنان افغانستان که بخشی از زنان معترض این کشور را تشکیل می‌دهند، برنامه‌ای اعتراضی را با شعار «از خانه تا خیابان، برای نابودی طالبان» به راه انداخته‌اند.
زنان معترض می‌گویند که طالبان دشمن اسلام و مردم افغانستان هستند، اما زنان به این گروه اجازه نمی‌دهند که مانع ادامه تحصیل و کار آنها شوند.
این زنان با گفتن این که «به طالبان مشروعیت ندهید، آنها ویروس کشنده‌ای هستند که مردم افغانستان گرفتار آن شده‌اند» و «آموزش، تحصیل و کار حق ماست، شما نمی‌توانید این حق را از ما بگیرید»، برای نابودی نظام طالبانی تلاش می‌کنند.
دکتر زهرا حق‌پرست، عضو گروه اتحاد و همبستگی زنان افغانستان به ار.اف.ای فارسی می‌گوید که زنان معترض اکنون در افغانستان وضعیت نابسامان دارند و امنیت جانی ندارند.
او تأکید می‌کند با این که زنان معترض از هراس طالبان هر روز در حال تغیر مکان‌شان هستند اما اعتراضات ادامه دارد تا افغانستان از وجود این گروه پاک گردد.
این زن معترض باورمند است که طالبان با تعقیب، زندانی و شکنجه کردن زنان معترض نمی‌توانند صدای آنها را خاموش سازند، زیرا هر روز بر شمار زنان معترض افزوده می‌شود و اکنون دانشجویان، استادان دانشگاه و دانش آموزان در کنار این زنان ایستاده‌اند.
خانم حق‌پرست افزود:
طالبان به هیچ ارزش و حقوق شهروندی پایبند نیستند به همین دلیل ما خواهان نابودی این گروه هستیم و امروز در ولایات کابل، هرات، پنجشیر، پروان، کاپیسا، کندز، تخار، دایکندی و بدخشان دختران از خانه‌های‌شان علیه این گروه شعار دادند.
نزیره حسینی، یکی از دانش‌آموزان در کابل نیز به ار.اف.ای فارسی می‌گوید که طالبان راه آموزش و علم را بر او بسته و اکنون وی در نگرانی و بی‌سرنوشتی مطلق قرار گرفته است.
این دانش‌آموز تأکید دارد که پس از تسلط طالبان بر کابل نتوانسته است همکلاسی‌هایش را ملاقات کند و بر کرسی مدرسه تکیه بزند و از این جهت نگران آینده خود و همقطارانش است.
نزیره حسینی از جامعه جهانی می‌خواهد که سرنوشت زنان افغانستان را از چنگ طالبان نجات داده و راه آموزش و پیشرفت را برای آنها بگشایند.
با ورود طالبان به کابل در ماه اوت ۲۰۲۱ میلادی، دانش‌آموزان دختر بالاتر از کلاس ششم از آموزش و تعلیم محروم شدند و کارمندان زن ادارات دولتی اجازه نیافتند به وظایف‌شان حاضر گردند.
پس از آن ملا هیبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان، به تاریخ ۳ دسامبر ۲۰۲۱، با صدور فرمان شش ماده‌ای در مورد حقوق زنان، سایر قوانینی را که پیش از این از حقوق زنان دفاع می‌کرد، لغو نمود. در فرمان جدید تنها به موارد حق انتخاب همسر، تقسیم میراث برای زنان، انسان بودن زنان و گرفتن مهر از شوهر اشاره شده است.
رهبر طالبان در فرمان خویش در به حقوق اساسی زنان در مورد آموزش، کار و دیگر آزادی‌های این قشر جامعه چیزی بیان نکرده است.
در ادامه وضع محدودیت‌ها علیه زنان، به تاریخ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۲ میلادی، وزارت تحصیلات عالی طالبان با نشر مکتوبی اعلام کرد که زنان و دختران نمی‌توانند تا اطلاع بعدی، به دانشگاه‌های دولتی و خصوصی ادامه تحصیل دهند. همزمان با این، حکومت طالبان تصمیم گرفت تا اجازه کار زنان در ادارات خصوصی و نهادهای مددرسان را لغو نماید.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید