دسترسی به محتوای اصلی

سفیر پیشین آمریکا: واشنگتن نه درپی سرنگونی طالبان است و نه می‌تواند این گروه را به رسمیت‌ بشناسد

رونالد نیومن، سفیر پیشین آمریکا در افغانستان در مقاله‌ای زیر نام «چرا، چه زمانی و چطور آمریکا باید با طالبان تعامل کند؟» گفته که از یک‌سو سرنگونی رژیم طالبان، هدف فعلی آمریکا نیست و از سویی هم گزینه به رسمیت‌شناسی این گروه به دلیل سیاست‌ داخلی آمریکا و موج انتقاداتی که این موضوع می‌تواند درپی داشته باشد، ممکن نیست. 

ملا عبدالغنی برادر، رئیس هیأت طالبان و زلمی خلیلزاد، نماینده آمریکا در مذاکرات افغانستان، پس از امضاء توافقنامه صلح میان آمریکا و طالبان در قطر. شنبه ١٠ اسفند/ ٢٩ فوریه ٢٠٢٠
ملا عبدالغنی برادر، رئیس هیأت طالبان و زلمی خلیلزاد، نماینده آمریکا در مذاکرات افغانستان، پس از امضاء توافقنامه صلح میان آمریکا و طالبان در قطر. شنبه ١٠ اسفند/ ٢٩ فوریه ٢٠٢٠ REUTERS/Ibraheem al Omari
تبلیغ بازرگانی

رونالد نیومن که بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ سفیر آمریکا در کابل بوده و پس از آن نیز بارها به افغانستان برگشته، به تازه‌گی در مقاله‌ای که در روزنامه «د هیل» نشر شده، نوشته که هرچند «اهداف آمریکا در افغانستان، منطقی است، اما رویکرد کنونی تحریم، خواسته‌ها و تماس‌ محدود با طالبان، کارساز نیست.»

این دیپلمات بازنشسته آمریکایی که مدت ۱۸ سال از نزدیک با افغانستان همکاری داشته، گفته که چرایی ناکامی رویکرد کنونی آمریکا در افغانستان مشخص نیست، اما حدس زده که ممکن «ایدیالوژی انعطاف‌ناپذیر» طالبان و اختلافات درون‌گروهی طالبان که ناشی از قدرت است، از دلایل این ناکامی باشد.

نیومن در این مقاله خود هم‌چنین گفته که اهداف واشنگتن برای طالبان، قابل درک نیست، زیرا گروه طالبان نمی‌دانند که آمریکا به دنبال بهبود روابط با آنان است و یا درپی سرنگون کردن رژیم این گروه.

با این حال او توضیح می‌دهد که پاسخ به این مساله، در فهم درست از سیاست داخلی آمریکا نهفته است. فهمی که به باور نیومن، طالبان فاقد آن هستند.

نیومن در مورد به رسمیت‌شناختن و یا  نشناختن طالبان از سوی آمریکا چنین نوشته:

براندازی طالبان،‌ هدف (‌آمریکا) نیست. اما دیپلما‌ت‌های ایالات متحده نمی‌توانند به مساله به‌رسمیت‌شناختن (طالبان) به عنوان هدف نهایی، متعهد شوند، زیرا در سیاست‌ داخلی آمریکا این مساله طوفانی از انتقادات سیاسی را به راه خواهد انداخت.

با این حال، او پیشنهاد می‌کند که برخلاف تجربه ناکام توافقنامه دوحه که واشنگتن با اتکا بر «وعده» طالبان، افغانستان را ترک کرد و از سوی طالبان عملا چیزی دریافت نکرد، این‌بار واشنگتن، اهداف روشنی را برای «گام‌های کوچک‌تر» مشخص کند.

نیومن می‌گوید اینبار هرگامی که برداشته می‌شود باید دربرگیرنده این مساله که «یک چیز روشن از سوی آنها (طالبان) در برابر یک چیز ملموس از سوی ما» باشد.

این سفیر پیشین آمریکا تاکید می‌کند که ضمانتی برای موفقیت این رویکرد نیز وجود ندارد، اما می‌گوید نسبت به هر راهی دیگر، رویکرد «پیشنهادات محدود در ازای گام‌های محدود و ملموسی که توسط جانب سوم قابل اعتماد ایجاد شده باشد» احتمال دستیابی به اهداف بشردوستانه و سیاسی را به مراتب بالا می‌برد.

تغییر تاکتیکی که به باور نیومن، برای دستیابی اهداف، درحالی که زنان افغانستان رنج می‌کشند و گروه‌های تروریستی چون داعش و القاعده درحال رشد در افغانستان هستند، یک نیاز است.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

همرسانی :
این صفحه یافته نشد

صفحۀ مورد توجۀ شما یافته نشد.