نماینده یونیسف در افغانستان: پنج میلیون کودک افغانستانی هرگز به مدرسه نرفتهاند
در پی به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، فقر، گرسنگی و عدم دسترسی به بهداشت رو به افزایش است. ۲۸ میلیون نفر از جمله ۱۶ میلیون کودک به کمکهای بشردوستانه وابسته هستند. فران اکیزا، نماینده صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) در افغانستان در گفتگو با ار.اف.ای فارسی به تشریح برنامههای این سازمان در افغانستان و تلاشهای آن در راستای کمک به کودکان افغانستانی پرداخت.
نتشر شده در: : روزآمد شده در
از زمان بازگشت طالبان به قدرت در ماه اگوست ٢٠٢١، افغانستان با بحرانهای انسانی و اقتصادی شدیدی روبرو شده است. فران اکیزا که به منظور جلب حمایت خیرین، نهادها و سازمانهای دولتی اروپایی به پاریس سفر کرده است، با ارائه چندین آمار سعی کرد شرایط انسانی در این کشور را توصیف کند. «۲۸ میلیون نفر در افغانستان نیاز به کمکهای بشردوستانه دارند و ۱۶ میلیون کودک نیاز به کمکهای بشردوستانه و حمایتی دارند».
طبق آخرین آمار کمیسیون اروپا که در سال ۲۰۲۳ ارائه شده است، ۲۰ میلیون از جمعیت ۳۹ میلیون نفری افغانستان از گرسنگی رنج میبرند و ۶ میلیون نفر با تنها یک وعده غذا در روز سر میکنند. به گفته آقای اکیزا، تجمیع دلایلی چون فروپاشی سیستم مالی، سالهای متمادی خشکسالی، محدودیت تجارت بینالملل در کنار وضعیت سیاسی کشور، افغانستان را که پیش از این هم در میان فقیرترین کشورهای آسیا قرار داشت، به سمت فقر بیشتر سوق داده است.
زمانی که یک بحران انسانی، یک جنگ یا یک درگیری اتفاق میافتد، این کودکان هستند که بیشترین آسیب پذیری را دارند و بیشترین رنج را متحمل میشوند. درحال حاضر کودک بودن و به خصوص دختر بودن در افغانستان احتمالاً سختترین شرایط در میان همه کشورها است. چرا که آنها با خطر مرگ در سالهای اول زندگی، تغذیه نامناسب، عدم دسترسی به مدرسه و به کارگیری به عنوان کودک کار مواجه هستند.
نماینده یونیسف در افغانستان تصریح کرد که صندوق کودکان سازمان ملل متحد تمام تلاش خود را به کار میگیرد تا کمکهای این سازمان به درستی توزیع شود: «برای تضمین اینکه کمکهای بشردوستانه به درستی توزیع شود، یونیسف در ۱۳ ولایت افغانستان دفتر دارد و پرسنل آن به منظور شناسایی افرادی که به این کمکها نیاز دارند، به طور مداوم و از طریق ماموریتهای منظم در تماس مستقیم با مردم هستند».
در پاسخ به وسالی درباره اینکه آیا نهادهای رژیم طالبان دخالتی در امور مربوط به توزیع کمکها دارند، فران اکیزا تاکید میکند که برای اینکه کمکها به درستی هدایت شود «این ما هستیم که تصمیم میگیریم چه کسانی به کمک نیاز دارند یا خیر و این فارغ از معیارهای قومی و جغرافیایی است».
توسل به زور برای قبضه قدرت، عدم پاسخ رژیم طالبان به جامعه بینالمللی برای تشکیل حکومت فراگیر، عدم رعایت حقوق بشر، حقوق زنان و اقلیتها باعث شده است تا حکومت طالبان بر افغانستان شناسایی نشود. در نتیجه این موضوع بخشی از اموال افغانستان در آمریکا بلوکه شده است. ناسازگاری مقامات طالبان با جامعه و نهادهای بینالمللی، موجبات رنج بیشتر مردم افغانستان را به بار آورده است. با این حال، آقای اسکیزا معتقد است که کمک بشردوستانه بایستی «بدون قید و شرط» به افرادی که به آن نیاز دارند، تحویل شود.
«قطعا ما میخواهیم همه مقامات، در افغانستان یا در هر جای دیگری در راستای حمایت از مردم مشارکت کنند. اما کمک بشردوستانه بدون قید و شرط است. ما در جاهای زیادی کار میکنیم که یک گروه مسلح، یک دولت یا حتی یک باند مواد مخدر بر یک سرزمینی تسلط دارند. تمرکز ما بر کسانی است که بایستی به آنها خدمترسانی کنیم. ما بر مبنای رژیم و نهادهای سیاسی عمل نمیکنیم، بلکه بر اساس هر کودک، هر دختر و پسر یا هر زن و خانوادهای که به کمکهای ما نیاز دارند اقدام میکنیم».
اقدامات یونیسف در زمینه بهداشت
نماینده یونیسف در افغانستان با اشاره به اقدامات صندوق کودکان سازمان ملل متحد، گفت: «یونیسف با حمایت خیرین بیش از ۲ هزار و ۴۰۰ مرکز بهداشتی درمانی اولیه در ۴۰۱ ولسوالی افغانستان راهاندازی کرده است که درآنجا خدمات بهداشتی و درمانی اولیه به صورت رایگان» به افراد ارائه میشود. «این خدمات شامل داروهای اساسی رایگان نیز می شود».
از آنجایی که امکان استقرار مراکز بهداشتی درمانی در برخی مناطق دور افتاده وجود ندارد، یونیسف تیمهای سیار سلامت و تغذیه را نیز راهاندازی کرده است.«وقتی افرادی فاصله زیادی با مراکز بهداشتی دارند، همکاران ما با یک یا دو خودرو به مناطق دورافتاده میروند و کمکهای پزشکی را فراهم میکنند». به گفته آقای اسکیزا، ماموریت این تیمها علاوه بر ارائه خدمات درمانی و داروی رایگان، شامل واکسیناسیون روتین کودکان نیز میشود.
آموزش و کار کودکان
در پی روی کار آمدن طالبان در افغانستان، آموزش دختران در مقاطع راهنمایی و دبیرستان از سوی این گروه ممنوع اعلام شده است، همچنین دختران از ادامۀ تحصیل در دانشگاهها نیز محروم شدهاند.
حدود ۵ میلیون کودک افغانستانی که در سن تحصیل هستند (۶ تا ۱۷ سال)، هرگز به مدرسه نرفتهاند. به گفته آقای اکیزار، این آمار در کشوری که جمعیت زیر ۱۸ سال آن تقریبا ۲۰ میلیون نفر است، خیلی زیاد است.
به دلیل فقر شدید بسیاری از خانوادهها، ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار کودک افغان مجبور هستند به عنوان کودک کار مشغول شوند. طبق تخمینهای یونیسف، هر ماه ۴۰ کودک به دلیل انفجار حاصل از مهمات منفجر نشده کشته یا معلول می شوند.
نماینده یونیسف ضمن تاکید بر ایجاد مراکز حمایت از کودکان به منظور فراهم کردن تغذیه مناسب، خدمات بهداشتی و نگهداری از کودکان کار، باور دارد که راهحل دراز مدت، نیازمند کار زیربنایی است چرا که کار کودکان در اغلب موارد مرتبط با فقر خانوادهها است. آقای اسکیزا توضیح میدهد که کار کردن روی این موضوع دشوار است چرا که با بهبود وضعیت اقتصادی کشور رابطه مستقیم دارد.
کار زنان در سازمانهای بینالمللی
از ابتدای به قدرت رسیدن طالبان در ماه اوت ۲۰۲۱، زنان به تدریج از زندگی عمومی محروم و دختران جوان و نوجوان از حق خود برای تحصیل محروم شدند. ممنوعیتهای گسترده برای زنان و دختران عواقب جدی برای این زنان و برای آینده افغانستان به دنبال خواهد داشت که جامعه را از استعداد و توانایی زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل میدهند، محروم میکند.
در پایان ماه دسامبر گذشته، طالبان زنان افغان را از کار در سازمانهای غیر دولتی منع کردند، موضوعی که واکنشهای بسیاری را به دنبال داشت. با وجود این، آقای اکیزا تاکید میکند که «همکاران زن همچنان به کار خود ادامه میدهند. شماری از آنان کار میدانی هم میکنند، حوزه درمان، تغذیه و آموزش از این روند استثنا شده اند. برخی اوقات در مراکز درمانی، زنان و مردان در کنار هم کار میکنند و با مشکل خاصی مواجه نیستند».
البته فران اکیزا اذعان میکند که در برخی ولایات افغانستان شرایط پیچیدهتر است و بایستی مورد به مورد با «مقامات دوفاکتو» درباره قائل شدن استثنا درباره کار زنان مذاکره کرد.
در آخر آقای اسکیزا تاکید کرد که «یونیسف در این برهه دشوار در کنار کودکان و زنان افغانستان خواهد ایستاد و آنان را در این مقطع سخت از زندگیشان رها نخواهد کرد».
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید