یک کماندوی حکومت پیشین افغانستان می‌گوید اگر از پاکستان اخراج شود، طالبان از او با گلوله استقبال می‌کنند

با آغاز روند اخراج اجباری مهاجران افغانستانی از پاکستان،‌ هزاران پناه‌جویی که از مجازات طالبان به این کشور فرار کرده‌اند، شب‌ و روزها را پنهانی و با نگرانی سپری می‌کنند. شماری از پناه‌جویان و نظامیان پیشین حکومت افغانستان در گفتگو با ار.اف.ای می‌گویند که برخلاف آنچه تبلیغ شده، درصورتی که به افغانستان برگشتانده شوند، طالبان از آنان با «گلوله و زندان» پذیرایی خواهند کرد.

در ادامه جستجوی خانه‌به‌‌خانه برای یافتن «مهاجران غیرقانونی»، یک افسر پلیس پاکستان درحال بررسی مدارک یکی از باشندگان شهر کراچی پاکستان. ۳ نوامبر ۲۰۲۳ AP - Fareed Khan

هرچند، پلیس پاکستان جستجوی خانه‌‌به‌خانه برای پیدا کردن مهاجران فاقد مدرک قانونی اقامت را هفته‌ها قبل‌تر آغاز کرده بود، اما با پایان ضرب‌الاجل حکومت پاکستان، این روند، رسمی شده و شدت یافته است.

آغاز این روند، در میان آن شمار از پناه‌جویان افغانستانی که پس از برگشت طالبان به قدرت، به این کشور پناه‌ آورده‌اند، بیش از دیگران، نگرانی و ترس ایجاد کرده است.

جاوید رحمانی (اسم مستعار) از کماندوهای پیشین حکومت افغانستان است که بارها در میدان نبرد با طالبان جنگیده، شماری از آنان را کشته و خود نیز باری زخمی شده است.

او می‌گوید از چندی بدین‌سو، برای جلوگیری از اخراج شدن، به‌گونه پنهانی و همراه با نگرانی زندگی می‌کند، زیرا به باور او،‌اگر به دست پلیس پاکستان افتد، یا تبادله می‌شود و یا به طالبان تسلیم داده خواهد شد.

رحمانی در این مورد به ار.اف.ای گفت:

یک تعدادی که این‌روزها به مرز می‌روند، واقعا گل به گردن آنان آویخته می‌شود...اما از ما برعکس. اگر ما بریم آنجا، منتظر ما به جای گل،‌ گلوله، زندان و شکنجه خواهد بود. و این نه تنها سرنوشت من، بلکه سرنوشت تمام کسانی که در ارتش و قطعات خاص و کماندو بودند، خواهد بود.

 شماری از این پناه‌جویان در گفتگو با ار.اف.ای تائید کرده‌اند که از زمان آغاز برنامه اخراج اجباری دولت پاکستان، آزار و اذیت و اخاذی پلیس پاکستان افزایش یافته و نیز پیدا کردن مسکن برای پناه‌جویان افغانستانی به «یک چالش بزرگ» تبدیل شده است.

در شماری از شهرها، نه تنها به پناه‌جویان افغانستانی، خانه به کرایه داده نمی‌شود، بلکه آنان از خانه‌هایی که قبلا کرایه گرفته بودند، بیرون‌ نیز انداخته شده‌اند.

در این میان،‌ زنان تنها و زنانی که سرپرست خانواده‌های خود هستند، همانند زنانی که عضو نیروهای پیشین حکومت افغانستان بودند، در معرض آسیب‌پذیری بیشتری قرار دارند.

عبدالکریم، یکی دیگر از پناه‌جویان افغانستانی است که پس از بازگشت گروه طالبان به قدرت، برای فرار از کشتار انتقام‌جویانه این گروه، بدون ویزا و پاسپورت با خانواده خود به پاکستان آمد.

عبدالکریم با اشاره به بلاتکلیفی و بیکاری که با آن روبه‌رو است، در مورد روند اخراج اجباری دولت پاکستان می‌‌گوید:

ما قاچاقبر یا تروریست نیستیم که به جای همدردی و کمک، ما را اخراج می‌کنند و دوباره به کشتارگاه می‌فرستند. آنجا (به افغانستان زیر اداره طالبان) که ما را برگردانند، کشته می‌شویم.

حکومت پاکستان می‌گوید که دستکم ۱.۷ میلیون مهاجر فاقد مدرک و ثبت‌ناشده افغانستانی در پاکستان زندگی می‌کنند. 

سرپرست وزارت داخله این کشور، قبلا تا تاریخ ۱ نوامبر مهلت داد تا این مهاجران، پاکستان را ترک کنند.

گفته شده که در روزهای پسین، نزدیک به ۲۰۰ هزار تن از مهاجران افغانستانی، دوباره به افغانستان برگشته‌اند.

خیلی از سازمان‌های بین‌المللی امدادرسان و حقوق بشری، این تصمیم حکومت پاکستان را نکوهش کرده و هشدار داده‌اند که باوجود بحران بشری موجود در افغانستان، ورود این شمار از مهاجران، زخم افغانستان را بیش از گذشته، عمیق‌تر و تازه‌تر خواهد کرد.