گفتمان اقتصاد مقاومتی وسود آور بودن تحریم نفت برای اقتصاد!
نتشر شده در:
گوش کنید - ۰۷:۴۱
در شرایطی که اقتصاد ملی ایران دچار بحران و آشفتگی شده و یکی از حساس ترین مقاطع تاریخ سی ساله اخیر خود را می گذراند، افراد و گروهای مختلفی در کشور از کاهش وابستگی اقتصادی به نفت و راهکارهای استقرار یک اقتصاد مقاومتی برای مقابله با تحریم های نفتی سخن می گویند.
این افراد و گروه ها که به محافل بسیجی دانشگاه های تهران و دیگر محافل مشابه وابسته هستند، با تکیه بر سخنان آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی این فرضیه را عنوان میکنند که تحریم نفت می تواند به سود اقتصاد ایران تمام شود.
این زمینه چینی ها درباره اقتصاد بدون نفت، پیش از مذاکرات هسته ای بغداد آغاز گردیده و مشروعیت گفتمان خود را در سخنان آیت الله خامنه ای در باره سال تولید ملی و راهبرد های ایشان در باره ایجاد یک اقتصاد مقاومتی در تبدیل تهدیدها به فرصت ها می بیند.
بی نتیجه ماندن گفتگوهای هسته ای ایران با قدرت های جهانی در بغداد و رکود در گفتگوهای مسکو که امروز خاتمه پذیرفت و به نتایج قابل لمسی دست نیافت، از یک سوی، و وجود یک چنین زمینه سازی هایی در ایران درباره اقتصاد مقاومتی و بدون نفت، از سوی دیگر، ما را به وجود هسته های بسیار سخت و محکم در حاکمیت نظام اسلامی راهنمایی می کند که سد راه اصلی عادی ساختن روابط سیاسی و دیپلماتیک ایران با دنیای غرب بوده و در واقع، این گفتمان، ضمن نادیده گرفتن و یا عدم شناخت ابعاد بحران اقتصادی حاکم بر ایران، خواهان تداوم بحران در روابط خارجی می باشد، یا حداقل هیچ تلاشی برای حل بهینه آن نمی کند.
اگر فرض کنیم که این گفتمان، اهداف خاصی را در چارچوب تسلط سیاسی و مسدود کردن همه راه های پیشرفت سیاسی-اجتماعی در کشور دنبال نمی کند، که بسیار بعید به نظر می رسد، عدم توجه به بحران اقتصادی کنونی در ایران و مطرح کردن این موضوع که تهدید تحریم نفت ایران فرصتی است که به سود اقتصاد ملی تمام می شود، یک نوع آرمان خواهی، بدون پایه های محکم نظری بوده که می تواند کشتی طوفان زده اقتصاد ایران را در هم بشکند.
همانطور که میدانیم، گفتگوهای هسته ای جمهوری اسلامی با کشور های گروه 5+1 در مسکو به نتایج ملموسی نرسید و تداوم اختلاف نظرها در باره غنی سازی اورانیوم 20 در صدی می تواند چشم انداز رسیدن به یک توافق اصولی بین ایران و قدرت های بزرگ جهانی را در مذاکرات آینده که در سوم ماه ژوئیه در استانبول برگزار خواهد شد، با مشکل روبرو سازد.
عدم رسیدن به یک توافق اصولی با قدرت های برتر این جهان، در عمل، راه اجرا و تشدید تحریم های نفتی، مالی و بانکی را هموار می کند و تا آینده ای نه چندان دور، اقتصاد ایران باز هم ، از هر آنچه اکنون هست، بحرانی تر می شود.
باید به این افراد و گروه ها گفت که چشم خود را باز کنند و واقعیت روزاقتصادی کشور را از نزدیک مشاهده کنند. یعنی قبل از هر چیز، مشکلات و موانع کنونی در اقتصاد ایران را به درستی بشناسند و تجزیه و تحلیل نمایند.سپس برای حل مشکل چاره بیاندیشند.
در کشوری که رئیس کل بانک مرکزی اش حیران زده اظهار میدارد که چطور می شود قیمت طلا در بازار های جهانی پایین می آید، اما در ایران افزایش می یابد. در کشوری که وزیر اقتصادش آنچنان نسبت به آمارهای اقتصادی ناآگاه است که در آستانه اجلاس کشورهای گروه بیست، یعنی بیست کشور برتر اقتصادی جهان، اعلام می کند که رتبه اقتصادی ایران در جهان هفدهم می باشد. در کشوری که نان، تخم مرغ و گوشت و میوه و همه ارزاق عمومی روزانه بالا میرود که حتا سرو صدای علما و آیات عظام را در می آورد. در کشوری که تورم قیمت ها بیش از 40 در صد در سال بوده و دولت قول داده است فقط 10 تا 15 در صد به حقوق و مزایای کارکنان بیافزاید تا بتوانند در برابر این گرانی کمر شکن کمی تاب بیاورند، این افراد و گروه ها باید بدانند که در اقتصاد، مفاهیمی به عنوان کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت وجود دارد که
هریک از این مفاهیم مورد استفاده خاصی در علم اقتصاد دارد.به عنوان مثال، نمی توان به یک آدم گرسنه گفت که چند ماه صبر کند تا اعتبار مورد نیاز در بودجه کشور تصویب گردد و مبلغی به عنوان کمک به وی پرداخت گردد.
بر همین سیاق، نمی توان وابستگی 70 در صدی بودجه دولت به درآمدهای نفتی را به یکباره نادیده گرفت و مثلاً برای سال آینده، بودجه کشور را بدون اتکا به درآمدهای نفتی تنظیم کرد.
اتکای بودجه دولت به نفت، پیشینه ای بیش از 50 سال دارد و برای آنکه این اتکا وجود نداشته باشد، به یک برنامه ریزی بلند مدت 20 تا 25 ساله نیاز داریم.
باید از این افراد و گروه ها پرسید که در آمدهای نفتی چه عیبی دارد که این چنین کمر به ازبین بردن آن بسته اند. یک نگاه گذرا به کشورهای همسایه خود
بیاندازید.مگر نمی شود که در آمد نفتی داشت و اتکا بودجه جاری دولت به در آمد های نفتی را به تدریج و در یک برنامه بلند مدت کاهش داد و در آمد حاصله از نفت را در بودجه های عمرانی و برای توسعه اقتصادی کشور سرمایه گذاری کرد.
این گروهها و افراد می گویند که به لحاظ وجود درآمدهای نفتی، اقتصاد ایران نقاط ضعفی دارد که این نقاط ضعف، بستر ساز تحریم نفتی غرب علیه ایران شده است. خوب توجه فرمایید، این ها نمی گویند که باید ضمن وجود و تداوم درآمدهای نفتی، این در آمدها را به تدریج به سوی سرمایه گذاری و توسعه اقتصادی کشور هدایت نمود تا به تدریج در آمد ناخالص ملی افزایش یافته و این افزایش در آمدها سطح رفاه و توسعه را در کشور ترقی داده و به معیارهای موجود در کشورهای پیشرفته بر ساند.
باری هم و غم این افراد و گرو هها پیش از آنکه توسعه سیاسی- اقتصادی و اجتماعی کشور باشد،تقابل با جامعه جهانی و دامن زدن به بحران روابط خارجی با قدرت های بزرگ جهان است. در واقع این گروه سخت، در حاکمیت نظام اسلامی آنقدر شیفته بر نامه های خود در زمینه فن آوری هسته ای می باشد که بر سر آن و به قیمت گسترش بحران اقتصادی در کشور حاضر است تا با قدرت های بزرگ جهانی به تقابل بر خیزد. به اعتقاد آنان اقتصاد ملی باید به نحوی تغییر کند که بستر ساز تحریم ها نباشد و دست آنان در تقابل با قدرت های بزرگ در باره پرونده هسته ای جمهوری اسلامی کاملاً باز باشد.
شاید اقتصاد ایران ضمن کسب در آمدهای نفتی تا 20 یا 25 سال دیگر با اهتمام جمعی ایرانیان و مدیریت کارآمد اقتصادی و حذف سیستم رانتی در کشور بتواند وابستگی خود را به درآمدهای نفتی کاملاً کاهش دهد.اما این واقعیت را نباید فراموش کرد اولاً بدون استمرار در آمدهای نفتی، کشور در چنبره فقر گرفتار خواهد آمد و رسیدن به این مقطع عدم وابستگی، به هیچ وجه میسر نخواهد شد، ثانیاً صبر و حوصله جهان نیز حدی دارد. گرچه این امکان وجود دارد که غرب ظرف ماه های آینده در باره پرونده هسته ای جمهوری اسلامی دست نگاه دارد و اقدام همه جانبه ای را طرح ریزی نکند، اما این خام اندیشی است که باور کنیم که غرب تا دهه های آینده دست روی دست گذاشته و اقدامی قاطع علیه جمهوری اسلامی به عمل نخواهد آورد.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید