انتخابات ترکیه و آینده سوریه: در راس مطالب روزنامه‌ها
انتخابات پارلمانی ترکیه و آنچه در نقاط مختلف این کشور در جریان است، از مطالب اصلی روزنامه‌های امروز فرانسه است. همچنین تصمیم دولت امریکا برای فرستادن نیروی نظامی به سوریه و نیز بی‌نتیجه ماندن مذاکرات روز جمعه، سی‌ام سپتامبر در وین برای حل بحران سوریه از دیگر مطالب این روزنامه‌هاست.
نتشر شده در:
تیتر اول روزنامه فیگارو به انتخابات پارلمانی ترکیه اختصاص دارد.
همانطور که می‌دانید قرار است روز یکشنبه، اول نوامبر دومین انتخابات پارلمانی در ترکیه برگزار شود.
حزب عدالت و توسعه که از رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور این کشور حمایت می‌کند در تلاش است تا اکثریت کرسی‌های مجلس را به دست آورد.
فیگارو با اشاره به این موضوع نوشته که در این صورت اردوغان می‌تواند به قدرت مطلقی که خود در نظر دارد، دست یابد.
سرمقاله فیگارو هم با عنوان «رانندگی سلطان» نیز در واقع اشاره دارد به آنچه درباره رجب طیب اردوغان گفته می‌شود که قصد دارد با به دست آوردن کرسی‌های قدرت بیشتر، به سلطان ترکیه تبدیل شود.
در این مطلب همچنین آمده که "سلطان" اکنون در قصر پر زرق و برق 200 هزار متر مربعی خود تنهاست، هرچند حامیانی دارد اما مجموعه دشمنانی هم در 13 سال گذشته برای خود ساخته: رقبای سیاسی، رسانه‌های مستقل، جوانان خواستار دموکراسی، قربانیان پاکسازی در ارتش، اپوزیسیون کرد و بسیاری دیگر
از سوی دیگر اروپا او را جدی می‌گیرد، برای حل بحران پناهندگانی که از ترکیه به سوی اروپا روان هستند.
اروپا در پی آن است که به او کمک کند تا او در این زمینه یاور اروپاییان شود. اما نباید فراموش کنند که در واقع با امکاناتی که در ازای آن به ترکیه می‌دهند از جمله سهولت رفت‌وآمد شهروندان ترک به کشورهای اروپایی و بررسی جدی پیوستن
این کشور به اتحادیه اروپا، در واقع به رژیمی نزدیک می‌شوند که با آنها اختلافات و فاصله‌های جدی دارد.
لیبراسیون هم درباره ترکیه و انتخابات پارلمانی آن و مواضع کردها درباره آن نوشته است.
در این گزارش می‌خوانیم که در دیاربکیر، جایی در جنوب شرقی ترکیه جوانان کرد منتظر انتخابات نمی‌مانند برای رسیدن به خواسته خود و تشکیل دولت مستقل؛ بلکه آنها به اعتراضات و مبارزات خود همچنان ادامه می‌دهند.
خبرنگار این روزنامه به سراغ کردها در این منطقه رفته است.
یکی از آنها می‌گوید: «ما باید ملت خود را هشیار سازیم. همه کردها باید موافق استقلال ملت کرد باشند و اکنون ما آماده سلاح به دست گرفتن برای رسیدن به خواسته خود هستیم.»
لیبراسیون همچنین درباره نشست روز جمعه در وین در مطلبی با عنوان: «سوریه، جنگ پیش از دیپلماسی» نوشته که در این نشست بالاخره چهار فعال اصلی پرونده سوریه یعنی سوریه، امریکا، عربستان سعودی و ایران دور یک میز نشستند و با یکدیگر مذاکره کردند.
در این مطلب آمده که هرچند هیچ پیشرفت مشهودی از این جلسه، به ویژه درباره خروج بشار اسد از قدرت مورد انتظار نبود و شگفت زده نشدیم از اینکه جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده امریکا اعلام کرد که کشورش و روسیه بر سر موضوع سوریه همچنان به موضع مشترکی نرسیده‌اند. اما طی دو هفته آینده بار دیگر مذاکرات از سر گرفته می‌شود و در واقع این زمان به این چهار قدرت امکانی می‌دهد که اگر تاکنون از رژیم بشار اسد حمایت می‌کردند یا مخالفت می‌ورزیدند، اکنون به برداشتن گامی برای پایان دادن به جنگ در سوریه بیاندیشند.
لیبراسیون همچنین تاکید کرده که این چهار کشور اکنون بر سر مسئله سوریه جز یک موضع مشترک ندارند: "اتفاق‌شان علیه دولت اسلامی"
فیگارو هم می‌نویسد که همچنان که انتظار می‌رفت نشست روز جمعه وین نتیجه‌‌ای قطعی دربرنداشت و همچنان که منتظر بودیم سنگ اصلی بر سر راه رسیدن به راه‌حلی برای خروج بشار اسد، ایران بود که انگار به جای رئیس جمهور سوریه حضور داشت.
اما روزنامه لوموند امروز مطلب نخست خود را به موضوع دیگری اختصاص داده وبا انتخاب عنوان «جنگ فراموش شده در سودان جنوبی» نوشته که هرچند این کشور از چهار سال پیش به این سو، استقلال یافته اما تقریبا یک چهارم ساکنان خود به اجبار آواره شده‌اند.
براساس گزارش این روزنامه اکنون در جوان‌ترین حکومت جهان، امید به زندگی فقط 55 سال است و آمار سواد در این کشور، پایین‌ترین در کل جهان است.
در این کشور حدود 50 هزار نفر در درگیری‌های قبیله‌ای کشته شدند و 12 هزار کودک در گروه‌های شبه نظامی به کار گرفته شده‌اند.
110 هزار نفر با 80 گرم غلات در روز در کمپ بنتیو، بزرگترین باتلاق جهان روزگار می‌گذرانند.
لوموند با اشاره به همه این اخبار در صفحه نخست خود، گزارشی منتشر کرده از سودان جنوبی.
این روزنامه همچنین به مناسبت انتخابات پارلمانی ترکیه، گزارشی دارد از جزیره «ابن عمر»، جایی در مرز میان ترکیه، سوریه، عراق و متعلق به ترکیه که کردهای مخالف دولت ترکیه ساکن آن هستند.
جایی که کردها آماده جنگ مسلحانه با دولت ترکیه در آنجا هستند.
آنها حاضر نیستند در انتخابات شرکت کنند و در مجلس جایی پیدا کنند، چون می‌گویند اگر «ما وارد مجلس شویم، اردوغان باز به ما حمله خواهد کرد، چرا که هرگز حاضر به ترک قدرت نمی‌شود.»
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید