اوباما: با مرگ بی.بی. کینگ، موسیقی بلوز پادشاه خود را از دست داد

 بی.بی. کینگ یکی از مهم‌ترین نمایندگان موسیقی بلوز اصیل است. او نزدیک به ۶۵ سال، بدون وقفه بلوز نواخت و خواند. به گفتۀ دخترش، او از حدود دو هفته قبل در بیمارستان بستری شده بود.

 رایلی بن کینگ (Riley Ben King) که بعدها به بی.بی. کینگ معروف شد، در میسیسیپی به دنیا آمد و مثل  بسیاری از کودکان سیاه‌پوست این ایالت، کودکی را در مزارع پنبه گذراند. او کار خود را در زمینۀ موسیقی در یک رادیوی محلی و با اسم مستعار بلوز بوی (Blues Boy) شروع کرد. این اسم مستعار بعدها به بی.بی تقلیل یافت.
روز جمعه ١۵ ماه مه، باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا در تجلیل از بی.بی. کینگ گفت: «موسیقی بلوز پادشاه (کینگ) خود را از دست داد». کینگ حدود سه سال قبل در کاخ سفید و در مقابل رئیس جمهور آواز خوانده بود. به این مناسبت، باراک اوباما نیز قسمت کوتاهی از یک اثر معروف کینگ (Sweet Home Chicago) را پشت میکروفون خوانده بود.

بی.بی. کینگ با گیتار نوازی خود بر چند نسل از موسیقی‌دانان بلوز آمریکایی تأثیر گذاشت. موسیقی راک بخصوص از کینگ فراوان الهام گرفت. بدین ترتیب او یکی از حلقه‌های رابط  در تاریخ موسیقی معاصر است که انتقال میراث سنتی بلوز را به موسیقی راک امکان‌پذیر کرده است. اریک کلاپتون، گروه رولینگ ‌استونز و یوتو (U2) خود را عمیقاً مدیون او می‌دانند.

بی‌بی کینگ که به علت ضعف زانو ناچار بود نشسته گیتار بزند، ساز خود را «لوسیل» نام گذاشته بود. او ترانۀ معروفی نیز به همین نام دارد.
کینگ حکایت می‌کرد که در جوانی، در پی دعوا و زد و خوردی در یک بار، آتش‌سوزی درگرفت و او ناچار به فرار شد، اما ناگهان دریافت که گیتارش را همراه نیاورده است. او به محل بازمی‌گردد و گیتارش را برمی‌دارد. کینگ می‌گفت: «بعدها فهمیدم که دعوا و زد و خورد بر سر زنی به اسم لوسیل درگرفته بود».
از آن پس، بی‌بی کینگ همۀ گیتارهای خود را لوسیل نام می‌گذاشت.
از دهۀ هشتاد میلادی به بعد، کارخانۀ معروف گیتارسازی «گیبسون» مدلی به اسم «لوسیل» به بازار داد.
هشتاد گیتار مدل «لوسیل» که توسط این کارخانه به مناسبت هشتاد سالگی بی.بی. کینگ ساخته شد امروزه به کلکسیون‌های نادر جهان تعلق دارد.