اومنیته: اردوگاه پناهجویان در یونان، زندانی در فضای باز

روزنامۀ راست‌گرای فیگارو، یکی از عناوین اصلی و سرمقالۀ خود را به موضوع افزایش بی‌سابقۀ آمار پناهجویان در فرانسه اختصاص داده است و نوشته است که شمار پرونده های درخواست پناهندگی در این کشور از ماه ژانویه، ١٧ درصد افزایش یافته و به بالاترین سطح تاریخی خود رسیده است.
بنا به نوشتۀ این روزنامه، بیشترین درخواست‌های پناهجویی طی هفت ماه گذشته در فرانسه، به ترتیب متعلق به کشورهای افغانستان، آلبانی، گرجستان، ساحل عاج، گینه، سودان، بنگلادش، سوریه و الجزایر می‌باشد.
فیگارو می نویسد، عجیب نیست که پناهجویان افغان در رأس این نمودار قرار دارند؛ اما حضور پناهجویان آلبانیایی در رتبۀ دوم این نمودار، غافلگیر کننده است؛ زیرا هیچ بحران اقتصادی و تنش بزرگی کشور آلبانی را تهدید نمی‌کند و این کشور با هیچ جنگ داخلی یا خارجی مواجه نیست.
این روزنامه می افزاید که ٤٠ درصد از پناهجویان آلبانیایی در اتحادیۀ اروپا، عمدتاً خواستار تسلیم درخواست پناهندگی خود به کشور فرانسه هستند و "ژرار کلمب" وزیر کشور فرانسه، در مواجهه با هجوم پناهجویان آلبانیایی، به دنبال یافتن راه حلی برای کاستن از شمار درخواست‌های پناهندگی از این کشور می باشد.

فیگارو یکی دیگر از عناوین خود را به موضوع استعفای پرهیاهوی "نیکولا اولو" وزیر محیط زیست فرانسه اختصاص داده است و نوشته است که با وجود اینکه کاخ "الیزه" سعی دارد که این موضوع را کوچک و بی‌اهمیت جلوه دهد و وانمود می‌کند که استعفای "نیکولا اولو"، تصمیم شخصی مردی است که به قدرت عادت ندارد، اما این موضوع "امانوئل ماکرون" رئیس جمهوری فرانسه و "ادوار فیلیپ" نخست وزیر این کشور را بر آن داشته است که سمینار دولتی را به تعویق بیاندازند.

این روزنامه به نقل از "لوک فِری" فیلسوف و سیاستمدار فرانسوی نوشته است که همزیستی لیبرالیسم امانوئل ماکرون و بنیادگرایی "نیکولا اولو" به عنوان فعال محیط زیست، امکان پذیر نبود. وی می‌افزاید که بر خلاف آنچه که این روزها در مطبوعات می خوانیم، تصمیم استعفای وزیر محیط زیست، نه به دلیل روحیۀ شکنندۀ اوست و نه به دلیل عدم برخورداری از شمّ سیاسی؛ بلکه ریشۀ آن در تضاد عمیق و مهارناپذیری نهفته است که در میان بنیادگرایی او و سیاست لیبرال رئیس جمهوری فرانسه وجود داشت.
فیگارو یادآوری می کند که در خلال سال‌های ٢٠٠٢ تا ٢٠٠٤، "نیکولا اولو" یکی از مشاوران اصلی "ژاک شیراک" در زمینۀ محیط زیست بود.

روزنامۀ چپ گرای لیبراسیون، یکی ازعناوین خود را به واکنش برزیل در مواجهه با هجوم پناهجویان ونزوئلایی اختصاص داده است و نوشته است که "میشل تِمِر" رئیس جمهوری برزیل، دستور داده است که نیروهای ارتش این کشور برای حفظ امنیت، به مرز میان برزیل و ونزوئلا اعزام شوند؛ زیرا این منطقه پیش از این شاهد درگیری میان مردم محلی و پناهجویانی بود که به دلیل بحران اقتصادی از ونزوئلا می‌گریزند.
رئیس جمهوری برزیل با اشاره به اینکه وظیفۀ ارتش، برقراری نظم و حفاظت از مهاجرین است، هشدار داد که گریختن ده‌ها هزار نفر ونزوئلایی به خاطر بحران اقتصادی در این کشور، ثبات آمریکای جنوبی را تهدید می کند؛ چنانکه این بحران، دامنگیر کشورهایی چون پرو، کلمبیا و اکوادور نیز شده است.

روزنامۀ اومنیته نزدیک به حزب کمونیست فرانسه، یکی از عناوین خود را به وضعیت دشوار پناهجویان در اردوگاه "موریا" در جزیرۀ "لِسبوس" در یونان اختصاص داده است و با اشاره به وضعیت بهداشتی رقت‌انگیز و غیراستاندارد و خشونت‌های موجود در این اردوگاه که شرایط تحمل‌ناپذیری را برای پناهجویان ایجاد کرده است، "لِسبوس" را به «زندانی در فضای باز» تشبیه کرده است.
این روزنامه می نویسد که بنا به گزارش سازمان پزشکان بدون مرز، برای هر هفتاد نفر در این اردوگاه، فقط یک توالت وجود دارد؛ فضا بوی فاضلاب می‌دهد و کودکان با بیماری‌های تنفسی و پوستی روبرو هستند.

بنا به نوشتۀ این روزنامه، از ابتدای ژانویۀ سال جاری، تعداد ١٩ هزار و ١۵٣ پناهجو از راه دریا، وارد جزیره‌های یونان شده اند.

اومنیته می افزاید که علیرغم آنکه اردوگاه "موریا" تنها ظرفیت پذیرش ٣٠٠٠ پناهجو را دارد، اکنون با ازدحام بیش از ٨٠٠٠ پناهجو روبرو شده است که عمدتاً مهاجران افغان هستند.
این روزنامه به نقل از یک پناهجوی ٢١ سالۀ افغان که هفت ماه است به این منطقه وارد شده می نویسد: «اردوگاه موریا، جهنمی است بر روی زمین».
اومنیته می نویسد که زندگی روزانۀ پناهجویان در این اردوگاه، به ایستادن در صفوف طولانی توزیع غذا، رفتن به بیمارستان یا مصاحبه برای درخواست پناهندگی و در هراس از جنگ، درگیری و آزارهای جنسی می‌گذرد.

اومنیته می‌افزاید که دلیل هجوم بی‌اندازۀ پناهجویان در این جزیره، سیاست‌های اتحادیۀ اروپا برای مهار بحران مهاجرت می‌باشد که باعث شده این افراد به جای منتقل شدن به یونان، در این جزیره نگه داشته شوند.