فستیوال لاروشل: خانواده مخملباف از چه ویژگی‌هایی برخوردار است؟

به مناسبت بزرگداشتی که فستیوال شهر "لاروشل"، در غرب فرانسه، امسال از خانواده مخملباف با نمایش 18 فیلم، از جمله شانزده فیلم ساخته شده توسط خانواده مخملباف، فیلم "کلوزآپ"، ساخته عباس کیا رستمی که محسن مخملباف در آن نقش خود را بازی می کند و فیلم "بابا فیلم دارد" یا "مدرسه پدر"، ساخته حسن صلح جو، نشان داده می شود.

این بزرگداشت فرصتی به دست داد که با سه تن از اعضای این خانواده، یعنی محسن مخملباف، همسرش مرضیه مشکینی و فرزندش میثم به گفتگو بنشنیم تا کمی ویژگی این خانواده را بکاوم که به گفته خانم "پرون آنگر"، رئیس فستیوال لاروشل در نوع خود تک است.
در آغاز این گفتگو علت غیبت دو عضو دیگر این خانواده یعنی سمیرا و حنا را جویا شدم .
گفتنی است که از فیلم ها و مراسم گفتگو با خانواده مخملباف در لاروشل بسیار استقبال شد و همه سانس ها پر بودند.

"فستیوال شهر آوینیون" کار خود را آغاز کرد

فستیوال تآتر و هنرهای مختلف شهر "آوینیون" در جنوب فرانسه که از زمان بر پا شدنش در سال 1947 توسط "ژان ویلار" به این سو تبدیل به یکی از مهمترین رویداد های فرهنگی فرانسه شده است، امسال نیز برای شصت و پنجمین برگزاری خود، در دو بخش "این" (درون) و "آف" (بیرون) بیش از هزار نمایش را ارائه خواهد کرد.
فستیوال تآتر و هنرهای نمایشی شهرآوینیون اینک سال هاست که گستره فعالیت خود را از دنیای تآتر فراتر برده به هنرهای گوناگون می پردازد. این فستیوال امسال با نمایش "پادشاه لیر" اثر شکسپیر، کار خود را آغاز کرد. نمایشی که به گفته "اولیویه پی" ، رئیس آن، معرف قرن بیستم یا قرنی دشوار و پر از خشونت است. قرنی که در آن زبان و گویش دچار دشواری شده اند و تردید به همه جا رخنه کرده است.
برای 69 امین برگزاری فستیوال امسال، "اولیویه پی"، قول یک آتش بازی هنری را داده بود.
بنابراین از روز 4 تا 25 ژوئیه، در بخش "این"، 47 نمایش برنامه ریزی شده که از جمله به 31 هنرمندی امکان هنر نمائی می دهد که تاکنون به آوینیون نیامده بودند.
فستیوال امسال زیر عنوان "من دیگری هستم" جریان خواهد داشت، که این عنوان نه تنها مفهوم فلسفی اشعار مولانا را به یاد می آورد، بلکه راهکار نیز می دهد بدین معنا که اندیشه را به سوی مفهوم فرهنگ و این که رهائی انسانها از راه فرهنگ و آشنائی با فرهنگ دیگری می آید، می کشاند.
افزودن بر 21 نمایش تآتر، 7 نمایش رقص، 7 نمایش موسیقی و 12 نمایشی اجرا می گردد که در بخش های دیگر قرار می گیرند.
برای تشویق همگان به رفتن به فستیوالی که علیرغم کاهش بودجه بهای بلیط خود را تغییر نداده، علاقمندان با خرید یک کارت برای دیدن 4 نمایش، تنها 40 یورو می پردازند.
فستیوال آوینیون دربخش "این"، یعنی بخش رسمی، خود ازسال 2004 به این سو، همه ساله یک هنرمند را برای پیاده کردن برنامه خاص آن سال، شریک خود می کند و اکثرأ نمایش ها و آثاری را به اجرا در می آورد که به سلیقه آنها برگزیده شده یا برخی از آنها طی مدت فستیوال خلق می شوند.
در بخش حاشیه ای یا "آف" که گروه های تئاتر حرفه ای و آماتور، جدا از مدیریت رسمی فستیوال، آن را برگزار می کنند، امسال بیش از 1070 گروه 1336 برنامه نمایش پانتومیم ، رقص، چیده مان، سیرک ، نمایش عروسکی، شعر خوانی و رویدادهای مربوط به تئاتر را ارائه می دارد.
گفتنی است که از سال 2008 به این سو، فستیوال "آوینیون" با همکاری "انستیتوی عالی تکنیک های نمایش" آثار پایان سال تحصیلی دانشجویان نهاد های مختلف در گیر در آموزش نمایش های زنده را به شرکت کنندگان در فستیوال ارائه می دارند.
فستیوال تئاتر آوینیون یکی از معتبرترین فستیوال های تئاتر دنیاست و توسط "ژان ویلار" و همکاران دیگرش، زیر عنوان "هفته هنرهای دراماتیک در آوینیون" در سال 1947 آغاز به کار کرد و از همان آغاز ایوان "شهر پاپ ها" را صحنه خود قرارداد، در واقع هدفش علاقمند کردن جوانان و آن افرادی به تآتر بود که هرگز به این هنر توجهی نمی کردند و آن را متعلق به نخبگان می دانستند. اعضای گروه تآتر که در میانشان نام چهره فراموش نشدنی این هنر، "ژرار فیلیپ" دیده می شود، با حمایت و همکاری بسیار نزدیک مردم شهر توانستند با بیرون کشیدن نمایش از صحنه تآترهای متعارف و بردن آن به مکان های غیر متعارف، شمار بزرگی از تماشاگران رابه این شهر بکشانند و به این شمار بیافزایند. آنها توانستند مردم را با آثاری چون "سید" اثر "کرنی"، "ریچارد دوم" اثر شکسپیر و "پرنس هامبورگ" اثر "کلیست" آشنا کنند.
از سال 1964 به بعد"ژان ویلار" تصمیم گرفت در های فستیوال را به روی هنرهای دیگر نیز بگشاید. در نتیجه رقص و سینما را هم به آن افزود و از کارگردانان سینما هم برای طراحی صحنه دعوت به عمل آورد. او به شمار مکان های نمایش در شهر افزود و مدت این رویداد هنر را به چهار هفته افزایش داد.
پس از مرگ ژان ویلار در روز 28 مه 1971 ، دستیار او "پل پوو" مشعل را به دست گرفت و اشکال دیگر فرهنگی را به آن افزود. از جمله اجرای آفرینش های موسیقی ، تاتر کودکان، شعر و کتاب خوانی، جلسات بحث...
این خلاصه ای از تاریخ تحول بخش "این" یا درون و یا بخش رسمی فستیوال بود. بخش "آف" یا بخش غیر رسمی با نمایش "ناپالم" اثر "آندره بندتو" در سال 1968 در حاشیه فستیوال آغاز شد. هم زمان ، نمایش " پایاس با سینه های برهنه" در خیابان اجرا گردید و رسوائی به بار آورد و مقامات شهر را بر این داشت که نمایش آن را ممنوع سازند. اما نظر به اینکه این نمایش ها مصادف شده بود با انقلاب دانشجوئی و کارگری در فرانسه، این بخش اهمیت پیدا کرد و هم اکنون در بیش از 100 مکان مختلف برگزار می گردد.