میهمان این هفتۀ "چهره ها و گفتگوها" آهنگساز و خواننده‌ایست که آوائی پُر گونه دارد و در گسترۀ آواز خوانی یکجا نشینی را رها کرده و با کوله باری پر از نواهای دیرین و امروزین کوچ رو شده است.او هم آوازهای محلی و سنتی ایرانی را می خواند، هم تک خوان سوپرانو در اُپراست، هم آواز باروک میداند و هم خوانندۀ ترانه‌های روزگار خویش است.میهمان این هفته برنامۀ "چهره‌ها و گفتگوها" دریا دادور است که گفتگو با وی را ناگزیر با نگاهی به رویدادهای روز ۱۳ نوامبر در پاریس آغاز می کنیم.
می دانیم که حملات خونبار تروریست ها به تالار کنسرت "بَتَکلان" ۸۹ کشته و چند صد زخمی ببار آورد. تالار کنسرت بیش از هر جای دیگری میدان عرضۀ آواز و موسیقی و برگی است که خواننده، رمان خویش را بر آن می نویسد. به خون کشیدن این برگ چه واکنشی را در شهروند و هنرمندی که دریا دادور نام دارد بر انگیخت؟
می گوید "هنگامیکه این خبر را شنیدم بیش از همه فکری مادرانه بسراغم آمد" و به مادرانی اندیشیدم که فرزاندانشان در آن تالار بوده اند و "اضطرابی که در آن لحظات آن مادران و پدران را فرا گرفته است". دریا دادور می گوید واکنش بازماندگان و زخمیان این حوادث "درس بزرگی برای او بوده" و "پیام عشق آنان به دنیا" و بر خورد آنها با مرگ و حتی کسانی که دشمن آنان تلقی می شوند، وی را سخت تحت تاثیر قرار داده است.
در بارۀ نقشی که هنر می تواند در اینگونه موارد ایفا کند، دریا دادور می گوید که "وظیفۀ هنرمند بیش از همه سئوال بر انگیختن است". وی تاکید می کند که هر عملی که ضد طبیعت باشد محکوم به شکست است و ممنوع کردن صدای زن از جمله آنهاست.
در بارۀ کار خود، دریا دادور میگوید که او خود را آهنگساز نمی داند، اما آهنگ بسیار می سازد. او علیرغم ده سال تحصیلات اُپرا و کسب مدال طلا در آواز لیریک از کنسرواتوار شهر تولوز خود را خوانندۀ اُپرا نمی داند و ترجیح می دهد از خود با عنوان خواننده یاد کند. وی می گوید خوانندگی اُپرا او را محدود می کند و بنا براین ترجیح می دهد خود را از این بند آزاد کند.
دریا دادور به گفتۀ خود "در لابلای موسیقی غربی همواره بدنبال ایران می گشته" و شاید از همین روست که در پیوند زدن این دو کوشا بوده است. وی میخواسته در این زمینه "حرف دیگری بزند" حرفی که در آن عشق به ایران موج می زند
در این گفتگو، دریا دادور می گوید چرا و از چه رو او سبک های مختلف موسیقی را در کنار هم می نشاند و از این کار چه حاصلی بر می دارد.
در بارۀ میهمان هفته
از کودکی شوق آواز خوانی در او پیدا شد و نخستین زمزمه های خود را زیر نگاه و بویژه گوش مادر ترانه سرا و خوانندۀ خود، نسرین اِرمَگان، آغاز کرد.
دریا دادور، آهنگساز و خوانندۀ اُپرا و تک خوان سوپرانو، در خانواده ای گیلک تبار در مشهد بدنیا آمد و در ۱۸ سالگی برای تحصیل در رشتۀ پزشکی راهی فرانسه شد. اما کشش او به موسیقی و تشویق‌های پدر وی را به یادگیری این هنر وا داشت. پس وارد کنسرواتوار موسیقی شهر تولوز در جنوب فرانسه شد و در سال ۱۹۹۹ در رشتۀ آواز لیریک مدال طلا گرفت و سال بعد در رشتۀ آواز باروک صاحب دیپلم دیگری شد. او بلافاصله در تئاتر سلطنتی شهر کُمپییِن به عنوان سولیست ایفای نقش کرد و سپس در شهر اَوینیون کنسرتی از آوازهای محلی ایرانی اجرا نمود
دریا دادور موسیقی محلی و سنتی ایران را به سبک غربی پیوند زده و از آن آثاری ساخته است که ویژه گی های خود را دارد. او به ۱۲ زبان مختلف آواز خوانده و برای اشعاری از حافظ و ایرج میرزا آهنگ ساخته است.
دریا دادور تا کنون در فستیوال های گوناگون شرکت کرده و در کشورهای مختلف، از جمله در فرانسه، انگلستان، آلمان، سوئد، کانادا و آمریکا کنسرت هائی اجرا کرده است. او یکی از فراموش نشدنی ترین تجربه های خود را ایفای نقش تهمینه در اُپرای رستم و سهراب به رهبری لوریس چکنوواریان همراه با ارکستر سمفونیک ارمنستان می داند که، هر چند با دشواری، چهار شب در تهران اجرا شد.
از دریا دادور تا کنون ۲ آلبوم منتشر شده و آلبوم دیگری نیز در حال حاضر در دست تهیه است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید