عطاءالله امیدوار، معمار، نقاش و موسیقیدان ایرانی درگذشت
عطاءالله امیدوار، معمار، نقاش، عکاس و موسیقیدانی که طی نیم قرن اخیر چهرۀ آشنای همۀ محافل هنری ایران بود، در ۷۵ سالگی درگذشت. امیدوار دلبستگی بسیار قوی به هنرهای سنتی ایران داشت و در کارهایش به شیوه‌های گوناگون از این میراث تغذیه می‌کرد.
نتشر شده در:
عطاالله امیدوار شامگاه دوشنبه ۱۳ دی ماه، بعد از یک دوره بیماری سرطان چشم از جهان فروبست. تاریخ خاکسپاری او هنوز اعلام نشده است.
عطاالله امیدوار در اصل مهندس معمار بود اما فعالیت هنری‌اش بیشتر در حوزۀ عکاسی و نقاشی شناخته شده است. او یکی از چهره‌هایی است که طی پنجاه سال اخیر پیوسته در متن یا حاشیۀ محیط هنری ایران حضور داشته. امیدوار علاوه بر رشتۀ تخصصی خود به موسیقی ایرانی نیز بسیار دلبسته بود و با استادانی چون سعید هرمزی و محمد رضا لطفی همکاری نزدیک داشت. خبرگزاری ایسنا می‌نویسد که وی چند سالی نزد هرمزی تار و سه‌تار آموخته و از درس‌های سلیمان امیرقاسمی، استاد قدیمی آواز بهره گرفته بود. ضبط‌هایی از آواز او همراه با ساز هرمزی باقی مانده‌است. امیدوار تلاش می‌کرد که در آواز به سبک استادان اواخر دورۀ قاجار و اوایل پهلوی نزدیک شود.
عطاالله امیدوار که در محافل هنری ایران بیشتر "عطا امیدوار" نامیده می‌شد، متولد استان کرمان بود اما برای تحصیلات متوسطه به تهران رفت و سپس در سال ۱۳۴۵ رشتۀ معماری را در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز کرد و شش سال را در این دانشکده گذراند.
این سالها، که دوران ریاست هوشنگ سیحون و سپس محمد امین میرفندرسکی بود، سالهای طلایی دانشکدۀ هنرهای زیبا محسوب می‌شود. در آن زمان، شمار زیادی از هنرمندان بزرگ ایران به عنوان دانشجو یا استاد در این دانشکده حضور داشتند. اما عطاالله امیدوار به عنوان "دانشجوی هنرها" جایگاه جداگانه‌ای داشت. او از معدود دانشجویانی بود که فراتر از محیط دانشکده، در تمامی محوطۀ دانشگاه تهران مشهور بود. آدمی با منش و رفتارهای خاص خود که استعدادی عجیب در ایجاد ارتباط با دیگران داشت و نقش "سردسته" را در میان دانشجویان به طور طبیعی عهده‌دار می‌شد. شوخی‌هایش با اساتید و دانشجویان، ابداعات هنری و "شلوغ‌بازی"هایش از او چهره‌ای ساخته بود که حتی سالها بعد از فارغ‌التحصیلی، به عنوان نماد یا نمایندۀ بهترین سالهای دانشکدۀ هنرهای زیبا شناخته می‌شد.
عطاالله امیدوار تحصیلات خود را تا مقطع دکترا در فرانسه ادامه داد و سالها در این کشور زندگی کرد، اما هیچگاه در آنجا قرار نگرفت و پیوسته به ایران بازمی‌گشت. او اولین عضو هیئت مدیره کانون مهندسین معمار دانشگاه تهران و همچنین عضو مؤسس کانون هنرهای تزئینی ایران بود.
پانزده سال قبل، امیدوار نقاشي‌هاي ديجيتالي قطع بزرگ خود را به دعوت شهرداری ناحیۀ چهاردهم پاریس به نمایش گذاشت. سه سال بعد (۱۳٨٩) نیز شماری از نقاشی‌های دیجیتالی او در کاخ صاحبقرانیه به نمایش گذاشته شد. وی در آن زمان به خبرگزاری ایسنا گفته بود: "اين نقاشي‌ها را با مطالعه بر روی هفت هزار سال هنر ايران شروع كردم تا با صدايي جديد كارهايم را ارائه دهم".
امیدوار علاوه بر معماری، موسیقی، نقاشی و عکاسی، چند فیلم کوتاه نیز ساخته است.
نمونه‌هایی از کارهای عطاالله امیدوار در سایت او قابل دسترسی است.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید