"منشور مطالبات حداقلی" تشکل‌های صنفی مستقل ایران مبتنی بر خواست‌های جنبش "زن، زندگی، آزادی"
بیست تشکل مستقل صنفی و مدنی داخل ایران با انتشار یک «منشور مطالبات حداقلی» نسبت به لزوم تحقق خواسته‌های «عموم مردم ستمدیده ایران»، همزمان با «چهل و چهارمین سالروز انقلاب ۵۷» که «هیچ چشم‌اندازی برای پایان دادن به گردابی از بحران در کشور» وجود ندارد، تاکید کردند. تشکل‌ها و نهادهای امضاکننده این منشور تحقق این خواست‌ها را «به مثابه اولین فرامین و نتیجه‌ی اعتراضات بنیادین مردم ایران» عنوان کردند.
نتشر شده در:
بیست تشکل و نهاد صنفی و مدنی مستقل داخل ایران، با تدوین و امضا «منشور مطالبات حداقلی» با الهام از «اعتراضات بنیادینی که امروز به دست زنان، دانشجویان، دانش آموزان، معلمان، کارگران و دادخواهان و هنرمندان، کوئیرها، نویسندگان و عموم مردم ستمدیده» در سراسر ایران، «از کردستان تا سیستان و بلوچستان» گسترش دارد، تاکید کردند: این اعتراضات علیه «زن‌ستیزی و تبعیض جنسیتی، ناامنی اقتصادی، فقر و ستم تبلیغاتی»، «کم‌سابقه‌ترین حمایت‌های بین‌المللی» را به خود جلب کرده است.
نهادهای مستقل امضاکننده این «منشور حداقلی» با اشاره به «دو انقلاب بزرگ در تاریخ معاصر ایران»، جنبش «زن، زندگی، آزادی» را «اعتراضات زیر و رو کننده» عنوان کردند که در موقعیت تاثیر‌گذاری تاریخی و تعیین‌کننده‌ای در شکل‌دهی به ساختار سیاسی و اقتصادی و اجتماعی کشور» قرار دارد.
شماری از تشکل‌ها و نهادهای امضاکننده منشور حداقلی، از جمله نهادهای صنفی و مدنی مستقل ایران هستند که به ویژه در سال‌های اخیر، نقش مهمی در شکل‌دهی به اعتراضات صنفی گسترده در کشور داشته‌اند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، کانون مدافعان حقوق بشر، سندیکای کارگران شرکت نیشکر‌هفت تپه، اتحاد بازنشستگان، اتحادیه آزاد کارگران ایران، اتحادیه تشکل‌های دانشجویی دانشجویان متحد، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت و خانه فرهنگیان از جمله نهادها و تشکل‌های امضاکننده این منشور «حداقلی» هستند.
نهادهای امضاکننده با اشاره به تمرکز بر «اتحاد» و «مبارزه برای پایان دادن به وضعیت ضدانسانی و ویرانگر» بر لزوم تحقق برخی خواست‌های حداقلی، بر مبنای نتیجه «اعتراضات بنیادین مردم ایران» برای دستیابی به «پی‌افکنی جامعه‌ای نوین و مدرن و انسانی در کشور» تاکید کردند.
آزادی فوری و بی‌قید و شرط همه زندانیان سیاسی؛ آزادی بی‌قید و شرط عقیده، بیان و اندیشه، مطبوعات، تحزب؛ لغو فوری صدور و اجرای هر نوع مجازات مرگ، اعدام، قصاص و ممنوعیت هر قسم شکنجه؛ برابری کامل حقوق زنان با مردان؛ از نخستین شروط اعلام شده از سوی این بیست نهاد مستقل مدنی در ایران بر پایه مطالبات حداقلی جنبش آزادیخواهی عنوان شده است.
در تدوین این «منشور حداقلی»، «محورهای کلی مطالبات» از بدیهی‌ترین أصول در «تداوم مبارزه و همبستگی» عنوان شده است که با توجه به «ثروت بالقوه و بالفعل کشور»، به گفته امضاکنندگان «به فوریت قابل تحقق و اجرا» است.
عادی‌سازی روابط خارجی؛ ممنوعیت کار کودکان؛ پایان دادن به تخریب زیست‌محیطی؛ بازگرداندن أموال به یغما رفته مردم؛ برچیده شدن ارگان‌های سرکوب؛ توقف قوانین مبتنی بر تبعیض؛ تامین نیازهای فوری تمامی اقشار صنفی و بازنشستگان؛ همچنین عدم دخالت مذهب در تمامی مقدرات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی، از جمله دیگر مطالبات محوری بر أساس نتیجه‌ی برگرفته از خواسته‌های مردم معترض ایران عنوان شده است.
نهادها و تشکل‌های امضاکننده، جنبش «زن، زندگی، آزادی» را برآمده از متن «جنبش‌های بزرگ و مدرن اجتماعی» و «خیزش نسل شکست‌ناپذیری» برشمردند که تلاش می کند تا «برای همیشه به شکل‌گیری هرگونه قدرت از بالا پایان دهد».
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید