لیبراسیون : نرگس محمدی خلاء رهبری جنبش آزادیخواهی مردم ایران را پُر می‌کند

به نوشتۀ لیبراسیون اعطای جایزۀ نوبل صلح به نرگس محمدی می تواند به فقدان رهبری واقعی همۀ گرایش های جاری جنبش انقلابی ایران پاسخ بدهد. در این باره منیر یک دختر جوان ساکن ایران به لیبراسیون گفته است که او همواره بر این نظر بوده که یک زن باید رهبری جنبش جاری جایگزینی جمهوری اسلامی را در دست بگیرد. به گمان این زن جوان جنبشی که حقیقتاً زنانه است ماهیت خود را از دست می دهد اگر هدایت آن را یک زن در دست نگیرد.

عکس روی جلد روزنامۀ فرانسوی لیبراسیون به مناسبت اعطای نوبل صلح به نرگس محمدی و با شعار "زن، زندگی، آزادی" © لیبراسیون

لیبراسیون روزنامۀ صبح پاریس، با انتشار عکس بزرگ نرگس محمدی روی جلد شمارۀ امروز خود شنبه هفتم اکتبر سرمقاله و مطالب اصلی خود را به اعطای جایزه نوبل صلح به او اختصاص داده است.

"دوو آلفون"، سرمقاله نویس لیبراسیون، اعطای جایزۀ نوبل صلح به نرگس محمدی را تصمیمی طبیعی و موفقیت‌آمیز دانسته است. او نوشته است : "جهان اعطای این جایزه به نرگس محمدی را ثمرۀ تصمیمی طبیعی و موفقیت آمیز، حمایت نامشروط از مبارزه علیه سرکوب زنان در ایران و در دفاع از آزادی در این کشور می‌داند."

سرمقاله نویس لیبراسیون سپس گوشه‌ای از مقاله قدیمی نرگس محمدی را نقل کرده که در سپتامبر گذشته در نشریه لیبراسیون به چاپ رسیده بود و در آن برندۀ جایزۀ نوبل صلح از جمله گفته بود : "سرنگون کردن رژیم ایران اجتناب‌ناپذیر و الزامی است. جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» برای پایان دادن به رژیم استبدادی مذهبی زاده شده و هویت خاص خود را به دست آورده است. این جنبش انقلابی موجب آفرینش‌ها و فعالیت‌های وسیع جمعی شده که بسیار فراتر از یک رویداد صرف اعتراضی می روند. مهمترین اهداف این جنبش بازیابی دموکراسی، آزادی و برابری است. این روند نیازمند استمرار و اجتناب از هر گونه خشونت است."

سرمقاله نویس لیبراسیون سپس افزوده است که دستگیری و تهدید و بازجویی توسط سرویس های اطلاعاتی ایران آهنگ دائمی زندگی نرگس محمدی طی سالیان در جمهوری اسلامی ایران بوده است. سرمقاله‌نویس لیبراسیون در پایان افزوده است : "نرگس محمدی شایستۀ جایزۀ نوبل صلح و قدرشناسی همۀ زنان و مردانی است که در عطش او به آزادی سهیم و همراه هستند."

عکس روی جلد روزنامۀ فرانسوی لیبراسیون به مناسبت اعطای نوبل صلح به نرگس محمدی و با شعار "زن، زندگی، آزادی" © لیبراسیون

روزنامۀ لیبراسیون در گزارشی جداگانه نوشته است که از شیراز تا تهران، اعطای جایزۀ نوبل صلح به نرگس محمدی چراغ امیدی را از نو در دل ایرانیان روشن کرده است. لیبراسیون نوشته است که برای میلیون‌ها زن و مرد ایرانی اعطای این جایزه به نرگس محمدی علامتی واضح است و جان تازه ای به خیزش "زن، زندگی، آزادی" می دهد. به نوشتۀ لیبراسیون کمیتۀ نوبل صلح با اعطای این جایزه نه فقط از یک مدافع خستگی‌ناپذیر حقوق بشر، بلکه از هزاران زن و مردی پشتیبانی کرده که برای رسیدن به آزادی طی یک سال گذشته بی وقفه در خیابان‌های ایران راهپیمایی کرده‌اند.

نرگس محمدی : "سرنگون کردن رژیم ایران اجتناب‌ناپذیر و الزامی است. جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» برای پایان دادن به رژیم استبدادی مذهبی زاده شده و هویت خاص خود را به دست آورده است. این جنبش انقلابی موجب آفرینش‌ها و فعالیت‌های وسیع جمعی شده که بسیار فراتر از یک رویداد صرف اعتراضی می روند. مهمترین اهداف این جنبش بازیابی دموکراسی، آزادی و برابری است. این روند نیازمند استمرار و اجتناب از هر گونه خشونت است."

لیبراسیون سپس به نقل از شیرین عبادی نوشته است که اعطای این جایزه به نرگس محمدی گواه این است که کل جهان به تلاش‌های زنان و مردان ایران چشم دوخته است.

گزارشگر لیبراسیون سپس نوشته است که در خیابان‌های تهران مردم جایزۀ امسال نوبل صلح را از آن خود می‌دانند. پریسا، هنرپیشه و فعال حقوق بشر به روزنامۀ فرانسوی گفته است که اعطای نوبل صلح به نرگس محمدی پیروزی برای همۀ ایرانیان به ویژه زنان است و این موفقیت تنها متعلق به نرگس محمدی نیست. به گفتۀ این فعال حقوق بشر بعد از یک دورۀ رکود در اعتراض‌های خیابانی علیه جمهوری اسلامی، جایزۀ امسال نوبل صلح بارقۀ امید را در دل عموم زنده می کند و جان دوباره ای به آرزوی دست یافتن به آزادی و مبارزه با جمهوری اسلامی می‌دهد.

دختر جوان دیگری گفته است که جایزۀ نوبل صلح زمانی به خانم محمدی اعطاء شده که مردم ایران معتقدند که حمایت بین‌المللی از آنان ضعیف شده و جمهوری اسلامی برای تضمین بقای خود، آمادۀ عقد قراردادهای مختلف با کشورهای منطقه و غرب است.

به گفتۀ این زن جوان جایزه امسال نوبل صلح، در واقع تمام مبارزات زنان ایران طی چهل و پنج سال گذشته را به رسمیت می‌شناسد : شمار بسیاری از زنانی که برای رسیدن به آزادی یا جان خود را از دست دادند یا همچنان در سایۀ تهدید دائمی رژیم اسلامی ایران زندگی می‌کنند.

علی فرزند هفده سالۀ نرگس محمدی که به همراه خواهر و پدرش در پاریس در تبعید زندگی می کند به لیبراسیون گفته است که جایزۀ نوبل صلح فقط به مادرش تعلق ندارد. این جایزه به گفتۀ فرزند نرگس محمدی متعلق به همۀ ایرانیان مبارز در داخل کشور، همۀ زندانیان سیاسی و همۀ زنانی است که علیه رژیم طالبان در افغانستان می رزمند.

نسیم دختر جوان ساکن شیراز به لیبراسیون گفته است : اعطای جایزۀ نوبل صلح به نرگس محمدی توجۀ جهانی را به بحران حقوق بشر در ایران و حکومت سرکوبگر این کشور جلب می‌کند و نه فقط روحیۀ ما را تقویت می کند، بلکه به ما اطمینان می‌دهد که صدایمان شنیده شده، جنبش ما زنده است و شهامت‌مان برای دستیابی به آزادی افزون‌تر از پیش شده است.

به نوشتۀ لیبراسیون اعطای جایزۀ نوبل صلح به نرگس محمدی می تواند به فقدان رهبری واقعی همۀ گرایش های جاری جنبش انقلابی ایران پاسخ بدهد.

در این باره منیر یک دختر جوان ساکن ایران به لیبراسیون گفته است که او همواره بر این نظر بوده که یک زن باید رهبری جنبش جاری جایگزینی جمهوری اسلامی را در دست بگیرد. به گمان این زن جوان جنبشی که حقیقتاً زنانه است ماهیت خود را از دست می دهد اگر هدایت آن را یک زن در دست نگیرد.

زن جوان ایرانی در ادامه افزوده است : "تجارب سال‌های اخیر نشان می دهند که اعتماد به ظرفیت های رهبری خارج از ایران محدود است. مردم با کسانی که مثل آنان با تهدیدهای روزمره روبرو نیستند مشکل دارند و این امر در مورد نرگس محمدی صدق نمی کند که در ده سال گذشته میان زندان و خارج از زندان در رفت و آمد بوده است و هم اکنون در زندان اوین به سر می برد. به گفتۀ این دختر جوان، "نرگس محمدی با اتکاء به همین اعتبار فزایندۀ خود می تواند رهبری جنبش جاری برای آزادی زنان را برعهده بگیرد. تاریخ فعالیت‌های سیاسی او شفاف است و منعکس‌کنندۀ ذکاوت و تیزهوشی و همچنین شهامت رهبری او است : او که همواره یک گام از حریف خود جلوتر بوده است."