بحث‌های روز فرانسه: مهاجرت، گرگ‌ها و خشونت جنسی

بحثی که این روزها عرصۀ سیاست داخلی فرانسه را هیجان‌زده کرده، انتشار سخنان آقای لوران وُکیه، رئیس حزب جمهوری‌خواهان است که در کلاس درس، مقابل دانشجویان و دور از رسانه‌ها به زبان آورده شده اما پس از چند روز صدای ضبط شدۀ ایشان از شبکه‌های تلویزیونی سر در آورده است. روزنامۀ فیگارو در صفحۀ اول، از قول نزدیکان لوران وُکیه نقل می‌کند که او قربانی سیاست‌بازی و توطئه شده است.

اما لوران وُکیه برای دانشجویان مدرسۀ عالی مدیریت شهر لیون چه گفته بود؟ حرف‌های او در واقع در حد انتقادها یا بدگویی‌های عامیانه علیه برخی شخصیت‌های سیاسی است. اگر آقای وُکیه جایگاه سیاسی چنین حساسی نداشت، مسلماً محتوای سخنانش اهمیت یا ارزش خاصی نمی‌توانست داشته باشد. سرمقاله‌نویس فیگارو بیشتر بر نحوۀ انتشار این سخنان تأکید دارد و می‌نویسد: "دانشجویی تصمیم گرفته که حرف‌های وُکیه را بی‌خبر ضبط کند و بعد هم آن را در اختیار تلویزیون قرار دهد"... به همین سادگی.

فیگارو بعید می‌داند که این ماجرا با نقشۀ قبلی صورت گرفته باشد. به هرحال، انتشار سخنان سطحی و "ناپخته"ی وُکیه که داعیۀ رهبری جناح راست فرانسه را دارد و می‌خواهد خود را به عنوان شخصیت اصلی اپوزیسیون و هم‌سطح رئیس جمهوری نشان دهد، مسلماً به نفع وی تمام نخواهد شد. آقای وُکیه در این سخنان، نه تنها از دولت انتقاد کرده که علیه نیکلا سارکوزی، رئیس جمهوری پیشین نیز بسیار بدگویی کرده و به این ترتیب، گذشته از حملات جناح‌های مخالف، کینه و طعنۀ برخی از هم‌حزبی‌های خود را هم برای خود خریده است.

سختگیری با مهاجران

بحث دیگری که حتماً در روزهای آینده سر و صدا خواهد کرد برنامۀ دولت فرانسه برای سختگیری بیشتر در قبال مهاجرت و پناهندگی است. قرار است که فردا – چهارشنبه ٢١ فوریه – وزیر کشور طرح خود را در جلسۀ هیئت دولت تشریح کند. چنان که روزنامۀ لوموند می‌نویسد دولت قصد دارد پیش از هر چیز رسیدگی به تقاضاهای پناهندگی را سرعت دهد و تکلیف پرونده‌ها را زودتر تعیین کند. اما در عین حال، مجازات عبور غیرقانونی از مرز شدیدتر خواهد شد و همچنین اصل گزینش برای متقاضیان ورود به فرانسه تا اندازه‌ای به اجرا در خواهد آمد: اصلی که تاکنون دولت فرانسه با آن مخالف بوده اما کشورهایی مثل کانادا همیشه آن را اجرا کرده‌اند. احتمال دارد که حداقل برای دانشجویان، فرانسه هم از این پس معیارهایی را برای الویت دادن به برخی داوطلبان ورود در نظر گیرد.

کشتن گرگ‌ها

اما دولت فرانسه طرح دیگری هم در دست اجرا دارد که بحث‌های تندی را دامن زده است. روزنامۀ لوموند در صفحۀ اول تیتر زده است: "طرح گرگ‌ها فریاد مخالف و موافق را برآورده است". قضیه از این قرار است که دولت فرانسه می‌خواهد از افزایش بی‌رویۀ گرگ‌های کشور جلوگیری کند. این موضوع از یک طرف اعتراض‌های شدید طرفداران محیط زیست و مدافعان گرگ‌ها را همراه دارد و از طرف دیگر نارضایتی گوسفندداران را که ادعا می‌کنند ازدیاد جمعیت گرگ در فرانسه خسارات بسیار سنگینی به آنها وارد می‌کند. به هرحال دولت در نظر دارد که تا پنج سال دیگر جمعیت کل گرگ‌های فرانسه را به ۵٠٠ قلاده محدود نگاه دارد. برای این کار لازم خواهد بود که تا پایان امسال ۴٠ گرگ کشته شوند. تصمیمی که از نظر مدافعان طبیعت، جنایتی جبران نشدنی است.

مرگ موسیقیدان

روزنامۀ هومانیته از مرگ دیدیه لاک‌وود ویولونیست نامی فرانسوی می‌نویسد و این واقعۀ نابهنگام و سکتۀ قلبی او را با پاره شدن غیرمنتظرۀ  سیم ساز مقایسه می‌کند. لاک‌وود ۶٢ سال داشت و شب قبل از فوت، یکی دو ساعت روی صحنه ویولون زده بود.

روزنامۀ لیبراسیون هم دو صفحه را به این موسیقیدان استثنایی اختصاص داده است. لاک‌وود اگرچه بیشتر به موسیقی جاز تمایل داشت اما به پیروی از استادش استفان گراپلی، مرز میان سبک‌ها را رعایت نمی‌کرد. از جاز به موسیقی کلاسیک می‌رفت و از کلاسیک به موسیقی سنتی هند. همۀ کسانی که لاک‌وود را می‌شناختند از فروتنی او یک‌صدا سخن گفته‌اند. با اینکه او با اکثر بزرگان جاز معاصر مثل میشل پتروچیانی یا مایلز دیویس ساز زده بود اما علاقه‌ای به حضور در رسانه‌ها نداشت. لیبراسیون می‌نویسد که او در یکی از آخرین نادر مصاحبه‌هایش گفته بود: "آیندۀ من حالا فقط بچه‌ها هستند". منظور لاک‌وود شاگردهایی است که تربیت می‌کرد. او ظاهراً در یک دهۀ اخیر به آموزش و انتقال تجربۀ خود به نوجوانان بیش از هر فعالیت دیگر اهمیت می‌داده است.

گرفتاری‌های کشورهای فقیر

روزنامۀ هومانیته در نگاه خود به دنیا، خلاصه و کوتاه از بدبختی‌ها و مشکلات سه کشور مالدیو، الجزایر و کلمبیا نوشته است. مالدیو گرفتار بحران سیاسی است و رئیس جمهوری‌اش عبدالله یمین با اعلام وضعیت اضطراری در حال قبضه کردن تمامی قدرت است.

در الجزایر چندین هفته است که در بخش دولتی بخصوص در مدارس و بیمارستان‌ها اعتصاب‌های مکرر صورت گرفته است. مردم ناراضی‌اند و دولت  هم تهدید می‌کند که اعتصاب‌گران را اخراج خواهد کرد. در کلمبیا، خشونت گروه‌های تبهکار و قاچاقچی بیداد می‌کند. در حالی که کشور منتظر انتخابات ریاست جمهوری در بهار آینده است، نزدیک به بیست نفر از مدافعان حقوق بشر و فعالان سندیکایی طی یکی دو ماه اخیر به قتل رسیده‌اند. سال گذشته، ٣٧ فعال سندیکایی در کلمبیا کشته شدند.

باز هم خشونت جنسی

روزنامۀ لیبراسیون که طی هفته‌های اخیر مرتب در بارۀ سوءاستفاده و خشونت جنسی مطلب منتشر کرده، امروز پروندۀ اختصاصی‌اش را در بارۀ آزار جنسی در سندیکاهای دانشجویی فرانسوی تهیه کرده است. لیبراسیون به طور اختصاصی با ١۶ زن گفتگو کرده که خود را قربانی خشونت، تجاوز و آزارِ رهبران سندیکاهای دانشجویی معرفی می‌کنند. همۀ این زنان از فعالان "اتحادیۀ ملی دانشجویان فرانسه" (Unef) بوده‌اند که دومین سندیکای دانشجویی کشور محسوب می‌شود.  شهادت‌های این افراد همگی به سال‌های ٢٠٠٧ تا ٢٠١۵ مربوط است. لیبراسیون می‌نویسد که طی این دوره، اتحادیۀ ملی دانشجویان به "شکارگاه سوءاستفاده‌گران جنسی" تبدیل شده بود.

از وقتی که رسوایی هاروی واینشتاین، تهیه‌کنندۀ هالیوودی بالاگرفت – یعنی از حدود چهار ماه قبل – روزنامۀ لیبراسیون بیشتر از سایر روزنامه‌ها موضوع خشونت جنسی و مسکوت ماندن آن را مطرح کرده است. قبل از این که رسوایی به اتحادیه‌های دانشجویی بکشد، بخش جوانان حزب سوسیالیت و حزب کمونیست فرانسه هم مورد اتهام قرار گرفته بود.